Około 13–15 miliardów lat temu, ponadczasowo, istniał tylko Bóg. Zanim góry narodziły się w bólach, nim ziemia i świat powstały,  od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem(Ps 90,2).  Przyjmuje się powszechnie, że Bóg stworzył świat

z niczego. Tak twierdzi m.innymi znany astrofizyk i kosmolog Stephen Hawking[1].   Niezupełnie się z tym zgadzam. Takiemu stwierdzeniu przeczy zdrowy rozsądek oraz prawa przyrody, np. prawo zachowania energii: we wszystkich procesach zderzeń (i rozpadu) suma początkowych energii cząstek jest równa sumie końcowych energii cząstek powstających. Aby świat (układ izolowany) posiadał energię, musiała być ona dana temu układowi z zewnątrz. „Stwarzanie” z niczego przez Stwórcę przyjmowane jest z „grzeczności” i pokory do Stwórcy, a nie z racji przekonania. Parmenides (ok. 540–480 r. przed Chr.) mówił: nic nie może powstać z tego, czego nie ma, a to, co jest, nie może przestać być. Platon nie znał pojęcia stworzenia (coś z niczego), mówił natomiast o utworzeniu świata.

          Gdyby „stwarzanie” przyjąć jako tchnienie mocy: moc wyszła ode Mnie (Łk 8,46), przemianowanie, transformację energii (kwantu) na byt stwarzany, wtedy można by odstąpić od niezrozumiałego poglądu stwarzania z niczego.

          Po wielkim wybuchu, gdy pole grawitacyjne osłabło, wykreowały się elektrony, mezony, neutrina oraz antycząstki. Wszystkie cząstki, tego samego rodzaju, tworzyły się według tej samej reguły. Niezależnie w którym kierunku ulatywały, były takie same! Już na tym etapie widać wyraźnie, że istniała jakaś Myśl, Koncepcja. Współczesna fizyka w pełni potwierdziła opinię Emmanuela Kanta, wykazując, że rzeczywistość znajduje się w stanie ustawicznej ucieczki, że jedne cząstki wyprzedzają drugie i w końcu istnieje tylko tajemniczy przepływ energii (André Frossard 1914–1995). Świat otrzymał swój fundament i strukturę. Tym wszystkim kierują zasady nazwane prawami przyrody.

          Geneza Wielkiego Wybuchu jest poza naszym badaniem naukowym. Nie znamy fizyki stanu zerowego. Faktem jest, że od tego momentu powstała rzeczywistość, którą stworzenia inteligentne nazwą rzeczywistością realną. Przez wykształcone zmysły może być oglądana i odbierana zmysłowo. Rozum próbuje to zrozumieć, intelekt może zastanawiać się i próbować odpowiedzieć na pytania o sens i cel istnienia Świata. Powstanie świata było pierwszym wielkim cudem Stwórcy.