Kiedy mówimy, że Świat istnieje, używamy słowa „istnieć”, które zostało wprowadzone do stwierdzenia, że coś jest. Jeżeli coś posiada substrat i przymioty, nazywamy to bytem. Czy można tego samego słowa „istnieć” użyć do istnienia Boga? Słowo to nie odzwierciedla zjawiska. Jeżeli Stwórca posiada jakiś substrat (duchowy), to i tak naszymi zmysłami nie jesteśmy wstanie tego zidentyfikować. Nie jesteśmy jednak pozbawieni możliwości stwierdzenia, że Bóg jest. Istnienie wymaga Przyczyny-Stwórcy. Słowo „jest” stwierdza fakt. Ponieważ Przyczyna-Stwórca powoduje skutki, możemy powiedzieć, że Przyczyna-Stwórca „jest”. Teolodzy ujęli to w pojęcie Czysty Akt, Istota działająca. Istnieje, a nie jest w czasie. Bóg jest Bytem prostym, niezmiennym.  Pismo święte kapitalnie to ujęło w scenie rozmowy Mojżesza z Bogiem:  Jestem, Który Jestem (Wj 3,14). Spotkanie Mojżesza z Bogiem jest fabułą o charakterze Miszny (opowiadania ilustrującego, wymyślonego, Cz. Bartnik str. 55). Te krótkie trzy słowa dużo mówią o Bogu. Przede wszystkim, że „JEST”. Jest Bytem samoistnym. Istnieje samym Istnieniem. Jest wieczny. Po hebrajsku: Jahwe – Istniejący; ten, który „JEST”. Naturą (istotą) Boga jest Jego samoistne Istnienie.

          Bóg jest Transcendentny, a zarazem jest Immanentny. Przenika sobą cały Świat, każdy stworzony byt.