20.37. Księga Abdiasza (Ab 1–1)

          Najmniejsza księga Starego Testamentu, liczy zaledwie 21 wierszy. Tak krótkie pismo Abdiasza nazywane jest „widzeniem”. O Abdiaszu i jego życiowej drodze nie wiemy nic. Abdiasz potępia i zapowiada karę mającą spotkać Edomitów, którzy stanęli po stronie wroga i brali czynny udział w pustoszeniu Ziemi Świętej i Jerozolimy. Edomici byli spokrewnieni z Żydami przez genealogię Ezawa z bratem Jakubem. Pycha Edomu spotka się z karą, bliski jest dzień Pański przeciwko wszystkim narodom.  Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie: [odpowiedzialność za] czyny twoje spadnie na twoją głowę (1,15). Gdy Jerozolima była grabiona przez Babilończyków, Edomici brali udział w plądrowaniu i „rzucaniu losów” o żydowski majątek, aby go zagarnąć.

          Druga część księgi mówi o odrodzeniu Izraela i założeniu nowego królestwa Bożego. Wizja kończy się zwycięskim powrotem na górę Syjon, gdzie króluje Pan, Bóg Izraela: I wkroczą ocaleni na górę Syjon, aby sądzić górę Ezawa.  I będzie dla Pana królestwo!» (1,21).