51.12. List do Tytusa (Tt) 

          List został napisany w latach 65–66 do nawróconego poganina Tytusa. Człowiek ten uczestniczył w podróżach misyjnych apostoła. Niejednokrotnie był mu bardzo pomocny.

           Paweł daje wskazówki Tytusowi dotyczące postawy biskupa: Biskup bowiem winien być, jako włodarz Boży, człowiekiem nienagannym, niezarozumiałym, nieskłonnym do gniewu, nieskorym do pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku, lecz gościnnym, miłującym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, pobożnym, powściągliwym, przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych (1,7–9).

          Apostoł ujawnia też swoją surowość wobec członków Kościoła: Dlatego też karć ich surowo, aby wytrwali w zdrowej wierze (1,13). Przekazuje Tytusowi mądre narzędzie pedagogiczne: we wszystkim dawaj wzór dobrych uczynków własnym postępowaniem, w nauczaniu okazuj prawość, powagę (2,7).

          Paweł ponownie przypomina: Niewolnicy niech będą poddani swoim panom we wszystkim, niech się starają im przypodobać, niech się im nie sprzeciwiają, niczego sobie nie przywłaszczają, lecz niech okazują zawsze doskonałą wierność, ażeby pod każdym względem stali się chlubą dla nauki naszego Zbawiciela, Boga  (2,9–10).

          Apostoł nie był rewolucjonistą. Starał się o poprawne stosunki z władzami. Być może okazywał w ten sposób pewną roztropność i mądrość życiową. Z władzą nie ma sensu walczyć. Szkoda ofiar, bólu i rozgoryczenia. Trzeba jakość żyć w istniejących warunkach politycznych: Przypominaj im, że powinni podporządkować się zwierzchnim władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego czynu (3,1; Rz 13,1).

          Paweł był przeciwny badaniom tekstów świętych. Naukę ojców przyjął bezkrytycznie. Obawiał się, że przyniosą one więcej szkody niż pożytku: Unikaj natomiast głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o Prawo [Mojżeszowe]! Są bowiem bezużyteczne i puste.  Sekciarza po jednym lub po drugim upomnieniu wystrzegaj się,  wiedząc, że człowiek taki jest przewrotny i grzeszny, przy czym sam na siebie wydaje wyrok (3,9–11).