Byt duchowy

          Pewność istnienia bytu jest związana z jego spostrzeganiem (esse = percipi) lub innym rozpoznaniem zmysłowym. Gdy brak takich możliwości, nie możemy mieć pewności, że on istnieje. Tak jest w przypadku bytu duchowego. Nie posiada on ani substytutu widzialnego ani określonego miejsca pobytu. Byt duchowy może dać znać o sobie jedynie przez swoje działanie. Byt transcendentny możemy więc wykrywać w rzeczywistości realnej przez skutki jego działania. Nośnikiem informacji tego działania jest hipotetyczny „funkcjonał”. Przenosi on emocje, dobre i złe, miłość, dobre intencje, potępienia, klątwy. Wprowadzenie nowego pojęcia pozwala zrozumień, że emocje są przenoszone, nie znikają (są trwałe do czasu ich interpolacji wyciszającej), mają wpływ w czasie i w przestrzeni. Funkcjonał można przyrównać obrazowo do hipotetycznego eteru, który przenosi fale elektromagnetyczne. Funkcjonał można wzmacniać lub osłabiać. Np. modlitwa wspólna niesie mocniejszy funkcjonał niż modlitwa indywidualna. Dobro może pokonać zło. Zło może neutralizować dobro.

 Przestrzeń, przestrzeń zakrzywiona

          Przestrzeń nie istnieje własnym istnieniem, jest więc pojęciem abstrakcyjnym. To obszar (miejsce, ramy) ograniczony współrzędnymi geometrycznymi x,y,z, w którym można określać odległości między obiektami lub punktami. Podobnie nie mają własnego istnienia pojęcia: krzywoprzestrzeń, czasoprzestrzeń. Pojęcia powyższe są instrumentami tłumaczenia zjawisk (zależności) modelowych, a nie zjawisk (obiektów) rzeczywistych. Przyjmowanie tych pojęć za realne pobudziło wielu twórców do tworzenia współczesnych mitów (filmów i literatury seance fiction) o możliwościach przechodzenia między światami, cofanie się w czasie lub wybieganie w przyszłość.