Wieczerza paschalna z uczniami, została przez Jezusa zaplanowana i zamierzona: On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: “Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami (Mt 26,17). Znany Jezusowi człowiek czekał na sygnał (hasło) kiedy ma przygotować izbę i posiłek. Wygląda na to, że spotkanie było w zamyśle Jezusa już wcześniej. Jak Sam powiedział: Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał (Łk 22,15).
Wydaje się, że relacja z Ostatniej Wieczerzy skrywa jakąś tajemnicę. Wszystkie ewangelie mówią o publicznym ujawnieniu przez Jezusa, kto Go zdradzi: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi (Mt 26,20; Mk 14,18). Uczniowie pytają Go z zaciekawieniem, kto to taki? Jeden z Dwunastu, Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi (Mt 26,23). Judasz pyta: Czy nie ja, Rabbi?, a Jezus mu potwierdza: Tak jest, ty (Mt 26,25). Jezus podnosi temperaturę przekazu mówiąc: biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził (Mk 14,21; Mt 26,24; Łk 22,22). A więc wszystko jest jasne, a mimo to słowa Jezusa nie wywołały odpowiedniej reakcji uczniów. Nikt się nie wzburzył ani uniósł gniewem. Jezus po chwili zwraca się do Judasza mówiąc: Co chcesz czynić, czyń prędzej! (J 13,27). Niezrozumiałe! Jezus pospiesza Judasza! Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział (J 13,28). Judasz spokojnie odchodzi od stołu.
Trudno się dziwić, że powstały hipotezy o zmowie Jezusa z Judaszem. Na Judasza trzeba by było spojrzeć łaskawym okiem. Jego ofiara byłaby wielka.
Jak zrozumieć to dziwne wydarzenie?
Przede wszystkim nie wierzę w zmowę Jezusa z Judaszem. To byłoby niepojęte z racji całej postawy Jezusa. Ponadto Jezus dopowiada: Nie wszyscy jesteście czyści (J 13,11); biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził (Mk 14,21; Mt 26,24; Łk 22,22). Gdyby był zmowie z Judaszem nie dolewałby oliwy do ognia. Zachowanie uczniów jest dosyć dziwne, ale i o nich jest napisane, że byli niepewni i zaskoczeni (por. J 13,22). Jezus odczytał myśli Judasza. Wiedział, że jest już gotowy do zdrady. Przyspieszając go do zdrady, tym samym pokazał, że i On jest gotowy do wypełnienia swojej misji. Jeżeli Jezus wiedząc o zamysłach Judasza nie powstrzymał go, to znaczy, że postanowił wykorzystać zło, czyniąc go (zło) błogosławionym.
Niepojęte jest, że Bóg wykorzystuje zło?! W Piśmie świętym jest wiele przykładów takiego właśnie działania Boga. To nie tylko jest Jego dydaktyka, ale zasada działania. Zło należy likwidować dobrem.
Na zakończenie Jezus przekazuje największe przesłanie i przykazanie: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13,34–35).
