Jezus Chrystus ukazał świat w nowej perspektywie. Pokazał możliwości człowieka, który może wznieś się na poziom boski (człowiek byt niemal doskonały[1]). Powołał Kościół Chrystusowy. Objął człowieka swoim ramieniem miłości. Wskazał prostą drogę do Zbawienia.

          Bóg zniżył się do poziomu stworzenia. Radość z Dobrej Nowiny trwała niedługo. Człowiek zniweczył plany Boże. Bóg zawiódł się na narodzie wybranym[2], zawiódł się na kościele instytucjonalnym chrześcijan. Dopuścił więc nową religię islamu, aby była dla chrześcijan przestrogą, alternatywą, wyzwaniem, znakiem sprzeciwu, ciągłą walką. To nie kara Boża lecz przestroga. To konieczność, aby chrześcijanie powrócili do prawdziwej nauki Jezusa Chrystusa. Moc w słabości się doskonali. Kościół atakowany siłą rzeczy będzie się bronił. Obrona wyzwoli potrzebę szukania Prawdy. Pycha[3] hierarchów kościoła chrześcijańskiego sprawiła, że teraz muszą tłumaczyć się ze swojej nieomylności[4]. To co narzucono wiernym ex katedra jest niemożliwe dla islamu.

          Powyższy obraz powstania islamu jest jeden z możliwych. Bóg ukazuje nam swoją miłość, ciągle nam zawierza, daje szansę. Słabość ludzka jest obrazem marności. Między Bogiem a człowiekiem istnieje ogromna przepaść. Dlaczego tak trudno jest człowiekowi zawierzyć Bogu?

          Przyjdzie czas (XV wiek), w którym nastąpi kolejna przestroga Boga – rozpad chrześcijaństwa. O nierozumni i ślepi, czy tak trudno jest odczytać dzieje kościoła i dostrzec w tym palec Boży? Dokąd zmierza Kościół powołany przez samego Boga? Ile jeszcze trzeba znaków Bożych, aby powróciła prawdziwa nauka Chrystusowa? Kiedy nastąpi pełna chwała Kościoła Chrystusowego?

          Kościelne młyny mielą powoli. Apeluję więc do wiernych. Oddolnie ratujmy najwspanialszy dar Boga jakim jest Kościół. Nie odwracajmy się od niego, ani go nie porzucajmy. Jesteśmy Kościołowi potrzebni.