Od 822, aż do 1046 roku papiestwo staje się przedmiotem rozgrywek pomiędzy wielkimi rodami rzymskiej arystokracji, najpierw Teofilaktów (880–962), następnie Krescencjuszy ( 962–1012) i Tusculańczyków (1012–1046).

Papież Marynus I (882–884) – powołany w dniu zamordowania papieża Jana VIII. Próbował pojednania ze wszystkimi.

Papież Hadrian III (884–885) – kazał oślepić skazańca, zaś jego żonę wychłostać, a następnie przeprowadzić obnażoną, ulicami miasta.

Papież Stefan V (VI) (885–891) – po rozpadzie monarchii Karolingów Państwo Kościelne utraciło swego obrońcę. Rozpoczęły się przetargi o tron papieski oraz intrygi polityczne.

Papież Formozus  (891–896) – wybrany dzięki poparciu cesarza Gwido III, gdy odbywała się walka o władzę między różnymi stronnictwami. W walkach o koronę cesarską między Arnulfem a Lambertem II, początkowo był zmuszony popierać tego drugiego, koronując go w 892 roku. Rok później zwrócił się jednak do Arnulfa z prośbą o interwencję. Po zwycięskiej kampanii Formozus koronował Arnulfa w 896 roku, zaledwie na kilka tygodni przed swoją śmiercią, co uważano za zdradę. Prawdopodobnie został otruty.

Papież Bonifacy  (896) – syn biskupa Adriana, zmarł w 15 dniu po wyborze. Jako kapłan prowadził życie niegodne.

Papież Stefan VI  (896–897) – syn kapłana, na synodzie w 897 r. nakazał wydobyć z grobowca zwłoki swojego poprzednika Formozusa, aby wytoczyć mu pośmiertny proces (trupi synod). Papież rozkazał przyodziać zwłoki Formozusa w szaty pontyfikalne, nakazując jednocześnie odrąbanie palców prawicy, unieważniając wszystkie jego błogosławieństwa i dyspensy. Zmarły papież został oskarżony o apostazję (odstępstwo od wiary religijnej) i skazany na śmierć. Ciało poćwiartowano i wleczono ulicami miasta. Po tym akcie okrucieństwa trupa papieża wrzucono do Tybru. W końcu, sam papież Stefan VI został uduszony. Szczątki Formozusa wyłowiono i pochowano uroczyście w bazylice na Lateranie.

Papież Roman  (897) – brat papieża Marynusa I, po krótkim czasie pontyfikatu został osadzony w klasztorze. Nakazał wydobyć ciało papieża Formozusa z Tybru i pogrzebać na brzegu.

Papież Teodor II  (897) – pontyfikat trwał tylko 20 dni. Kazał pochować Formozusa z honorami i unieważnił trupi synod. Tym naraził się klanowi Spoletan. Prawdopodobnie został zamordowany.

Papież Jan IX  (898–900) – protegowany Lamberta ze Spoleto. Koronował go na cesarza. Po śmiertelnym upadku z konia cesarza skończyła się dla papieża cesarska ochrona.

Papież Benedykt IV (900–903) – bezsilny wobec korupcji w Państwie Kościelnym i wobec walk pomiędzy stronnictwami.

Papież Leon V (903) – wybrany w lipcu we wrześniu osadzony w więzieniu za sprawą kardynała Krzysztofa intryganta.

Antypapież Krzysztof (903–904) – aby zająć miejsce Leona V kazał go zamordować. Sam został uduszony przez Sergiusza, który powrócił z wygnania.

Kolejni papieże otwierają okres zwany pornokracją.