Papieże w okresie 999–1045

 

          Wśród papieży niegodnych z tego  okresu pojawił się człowiek o wielkiej mądrości.

 

Papież Sylwester II (999–1003) –  był wszechstronnie wykształcony (alchemik, wykładowca, pisarz), protegowany Ottona III, potępiał symonię i nepotyzm, domagał się zachowania celibatu przez księży. Dostrzegał w Kościele ducha uniwersalizmu. Uważał, że Kościół jest rzecznikiem prawdy objawionej i rozumowej. Wiedzę traktował racjonalnie, a teologię jak pełnię ludzkiej mądrości. Wraz  z cesarzem Ottonem III (980–1002) chcieli stworzyć państwo chrześcijańskie. Papież miałby być jedynie przywódcą duchowym, a cesarz głową państwa. Niestety młody cesarz nagle umarł (być może został otruty przez wdowę Jana Krescencjusza). Sylwester pozbawiony cesarskiego wsparcia wkrótce zmarł (lub został otruty). Ród Krescencjuszy wznowił swoje działania.

 

Krescencjusz III wybierał kolejno trzech papieży.

 

Papież Jan XVII (1003) .

Papież Jan XVIII (1004–1009) .

Papież Sergiusz IV (1009–1012)  – zwanego „Świński ryj”. Kalif Hakim w 1010 r. zburzył jerozolimską świątynie Grobu Pańskiego. Papież powziął plan krucjaty. Jego pomysł nie znalazł odzewu.

 

Władzę ponownie przechwycił ród Tusculum. Doprowadzili do elekcji papieża Benedykta VIII.

 

Papież Benedykt VIII (1012–1024)  – był osobą świecką.  Za poparcie mianował króla Henryka II na cesarza. Był w miarę samodzielny. Uwolnił włoskie wybrzeża od Saracenów. W innych wojnach poniósł porażki. Ograniczył się do rządzenia Kościołem. Zwalczał symonię i zawieranie małżeństw przez kapłanów[1]. Chodziło tu nie o czystość duchową, tylko ochronę dóbr materialnych Kościoła.

 

Papież Jan XIX (1024–1032)  – świecki brat papieża Benedykta, kupił urząd papieski za wielkie pieniądze. W ciągu jednego dnia otrzymał wszelkie święcenia kościelne. Po otrzymaniu nominacji sprzedawał godności kościelne. Symonia osiągnęła ogromne rozmiary. Następca pobije wszelkie rekordy. Za pontyfikatu Jana XIX Bolesław Chrobry był koronowany na króla Polski.

 

Papież Benedykt  IX (1032–1045)  – został papieżem w wieku 12-15 lat przez przekupstwa jego ojca Alberyka III, księcia Rzymu i hrabiego Tuskulum. Był osoba świecką. Według Wiktora III, złodziej i morderca. Udzielał dyspensy złodziejom. Prowadził życie niegodziwe i rozwiązłe. Wypędzany powracał. Tracił tiarę i ją odzyskiwał. W końcu, za namową Giovanniego Graziano, późniejszego papieża Grzegorza VI (chciał ratować prestiż papiestwa), sprzedał urząd za 1500 liwrów w srebrze oraz otrzymywanie dorocznej pensji (2000 denarów padewskich w srebrze). 

 

Papież Sylwester III (1045)  – wybrany dzięki poparciu Krescencjuszów. Podobno miał uzyskać godność papieża płacąc swoim protektorom. Sprawował urząd około miesiąca. 



[1] Przez rodzinny kler następowało rozdrobnienie majątku kościelnego, który ulegałby podziałom w procesie dziedziczenia.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *