Upadek autonomii Izraela rozbudził w Izraelitach nadzieję na nowego króla – Mesjasza w sensie politycznym. Mesjasz miał wziąć swój początek w zamysłu Bożego: Z łona przed jutrzenką zrodziłem cię jak rosę! (Ps 110,3). W psalmie 110 (Psalm Dawida) ukazane jest Jego proroctwo. Tytuł psalmu sugeruje, że lektorem jest Dawid.  Opowiada on, że Bóg przez proroka zwrócił się do któregoś jego protoplasty (lub do samego Dawida) z zapowiedzią nadejścia mesjasza. Konstrukcja psalmu jest zagadkowa i niejasna. Prorok zwraca się do przyszłego mesjasza w drugiej osobie jako kogoś, kto już istnieje i został zrodzony przed jutrzenką: Ty jesteś kapłanem na wieki (Ps 110,4). W następnym wersecie przechodzi na osobę trzecią: Pan po twojej prawej stronie zetrze królów w dzień swego gniewu. Będzie sądził narody (Ps 110,5–6).

          Ta niejasność tekstu nie przeszkadza w interpretacji żydowskiej. Dla nich jest to zapowiedź kogoś, kto dopiero nadejdzie i wyzwoli ich lud.

           Niektórzy Żydzi dopatrywali się w Jezusie zapowiadanego Mesjasza. Jezus kwestionuje ten pogląd: surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem (Mt 16,20). Chcąc podważyć ten pogląd zadaje faryzeuszom zasadnicze pytanie: Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz jest synem Dawida? Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego […]. Sam Dawid nazywa Go Panem, skąd że więc jest [tylko] jego synem?(Mt 20,41–46; Mk 12,35–37; Łk 20,41–44).  Jezus chce być inaczej spostrzegany. Nie chce być królem Izraela w koncepcji mesjanizmu żydowskiego, jako władca, wybawiciel narodowy, ale Sługą przymierza zawartego między Bogiem a ludem Dawida. Sam Jezus nie identyfikuje się z mesjaszem i woli nazywać się Synem Człowieczym. Chrześcijanie nie chcą uszanować Jego stanowiska i w postaci Mesjasza dopatrują się Jezusa Chrystusa.  Nadgorliwość chrześcijańska stworzyła konstrukcję preegzystencji brew Jezusowi. Powoływanie się chrześcijan na Psalm 110 jest teologicznym nadużyciem. 

          Czy Jezus był Mesjaszem?  Jezus Chrystus został przypisany do Mesjasza ze względu na figurę Wybawiciela. Podobnie Jezus ma w Starym Testamencie wiele innych figur (Adam, Abraham, Jakub, Mojżesz, Ofiara Baranka). Owszem przypomina się te figury (typy), ale nigdzie nie są identyfikowane sensu stricto z Jezusem. Podobnie winno być z Mesjaszem.  Według Żydów Jezus nie jest zapowiadanym Mesjaszem. Oni nadal oczekują politycznego wybawcy, Króla, który władałby wiecznie nad Izraelem. W chrześcijaństwie zapożyczenie  pojęcia Mesjasza mocno się zakorzeniło. Niech tak zostanie, ale prawda jest taka, że Mesjasz jest typem (figurą) Jezusa Chrystusa.

Wspomnienia biograficzne  cz.68

           Od września 1996 r. stałym gościem niedzielnej biesiady jest moja mama. Przywożę ją po dziesiątej, po wysłuchaniu przez nią mszy radiowej. Co niedzielę odbywają się debaty intelektualne. Z mamą można rozmawiać na wszystkie tematy, począwszy od fizyki jądrowej, po teksty ewangeliczne.

          Ania zaczęła nam sprawiać coraz więcej kłopotów. Ja coraz bardziej zapadałem na zdrowiu. Cukrzyca zaczęła dzieło niszczycielskie. Niepotrzebnie broniłem się przed insuliną. Koncepcja życia mojej pierwszej córki Ani była zupełnie inna niż moja. Bardzo nad tym ubolewałem. Mój model rodzinny powoli ulegał w gruzy. W tym czasie druga córka Dagusia była fajnym podlotkiem. Łukaszek był już młodzieńcem.

          W czerwcu 1999 r. kupiłem Peaugeota 106. Mój stan zdrowotny tak się pogorszył, że Krystyna nie chciała mnie w ogóle puszczać w delegację autem. Faktycznie, zasypiałem w samochodzie już na obrzeżach Kielc. Parę razy zabierałem ze sobą Anię, aby mnie pilnowała. Kiedy wracaliśmy z Częstochowy, Ania poinformowała mnie, że jest w ciąży. Przyjąłem to spokojnie. 16 grudnia urodziła się nam wnuczka Monika. Została u nas.