W perykopie, dość długiej, Biada obłudnikom pokazany jest stosunek Jezusa do wszelkiej obłudy, hipochondrii, fałszywej świętości. Jezus nie przybiera w słowach.  Wyzywa uczonych w Piśmie, faryzeuszy i wszystkich, którzy dotknięci zostali grzechem fałszywej wiary: przewodnicy ślepi, głupi i ślepi, węże, plemię żmijowe. Jezus sprzeciwia się obłudzie. Brzydzi się pozorowaną świętością.  Oskarża faryzeuszy o nadmierne wymagania wobec nowych wyznawców. Samo Prawo i sposób jego głoszenia zamyka im drogę do zbawienia (przypis 23,13). Jezus wiedział, że największymi Jego przeciwnikami są właśnie faryzeusze i uczeni w pismach. Oni, sprawnie operując słowem Bożym ze świętych ksiąg, ponoszą największą winę za niewiarę w Jezusa.

          Dziś sytuacja jest podobna. Próba głoszenia nowego oglądu religijnego napotyka na opór ze strony Kościoła lub gorliwych wyznawców obowiązującej katechezy. Zamiast podejmować rzeczową, merytoryczną dyskusję, polemikę  reagują agresją. Niedawno otrzymałem taki oto tekst.

           To co Pan pisze jest po prostu nieprawdą. […] Zastanawiam się co Panem kieruje […] Jeżeli autentycznie szuka Pan prawdy, dlaczego nagina Pan fakty do swojej ideologii i wybiórczo Pan traktuje teksty biblijne? Być może zrobi to wrażenie na tych, co ich nie znają, a mają podobną do pańskiej filozofię? (komentarz z tego blogu).

          Po takiej porcji emocji wiem, że moje poszukiwania raczej denerwują i oburzają. Być może przekraczam pewne granice, ale poszukiwania między innymi na tym polegają, że stawia się śmiałe hipotezy. Inputowanie mi złych intencji oczywiście rani. No cóż. Wiedziałem na co się porywam.

          Warto zwrócić uwagę na słowa ewangelii:  Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo obchodzicie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę (Mt 23,15). Werset ten informuje, że Żydzi prowadzili również działalność misyjną, choć w dość skromnym wymiarze. Dzisiaj judaizm rozszerza się jedynie przez prokreację swoich członków.

          Jezus wskazuje priorytety. Są rzeczy ważne i ważniejsze. Przestawienie ich powoduje karykaturę zdarzeń. Nie należy przysięgać na złoto ołtarza lecz na tego kto na nim „mieszka”[1].  Nie ważna jest fasada działań lecz sprawiedliwość, miłosierdzie i wiara. Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda! (Mt 23,24). Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości (Mt  23,28).

          Dalej napisane jest: Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle? (Mt 23,34 ). Ci, którzy literalnie odczytują Pismo święte mogą powoływać się na ten werset jako dowód istnienia piekła. Dla mnie jest to jedynie wypowiedź emocjonalna oparta na ówczesnej wierze. Podobna emocja towarzyszyła Jezusowi mówiąc do Piotra: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co  ludzkie (Mt 16,23).

          Końcowa treść omawianej perykopy zaliczam do własnych koncepcji Mateusza. Opisuje on zdarzenia przyszłe (antycypacja), które ewangelista już przeżył i doświadczył[2].  Za autorstwem Mateusza tej części perykopy świadczą w charakterystyczny dla Mateusza sposób, przywołania postaci historycznych oraz incydentu zamordowania Zachariasza syna Jojady między przybytkiem a ołtarzem (2 Krn 24,20–22).

            Perykopa Jezus odwraca się od Miasta jest smutną refleksją Mateusza. Być może Mateusz miał jakieś materiały świadczące, że Jezus podobnie odbierał ukochane miasto Jeruzalem. Prawdą jest, że najbardziej boli zdrada tych, w których pokłada się największą nadzieję. 

[1] Największy sukces dydaktyczny, spektaktularny jaki odniosłem w życiu było nauczenie moje żony metody PERT w życiu codziennym. Zdumiewające, że stosuje ją z powodzeniem już 40 lat. Metoda ta, to ułożenie sobie kolejności wykonywanych czynności tak, aby zużyć jak najmniejszą ilość czasu na przebiegi jałowe.

[2] Mordowanie misjonarzy chrześcijańskich, apostołów.