– Jakie były dalsze losy Dawida?
– W dalszej części Biblii opisane są rodzinne kłopoty Dawida. Batszeba wydaje na świat drugiego syna – Salomona. Brat Amnon gwałci siostrę Tamar. Słudzy Absaloma okrutnie zabijają pijanego Amnona. Absalom musi uciekać przed prawem. On też buntuje się przeciw ojcu. Teraz z kolei Dawid musi uciekać przed Absalomem. Dochodzi do walki zbrojnej, w której Absalom pomimo rozkazu Dawida: ze względu na mnie `zachowajcie młodego Absaloma (2 Sm 18,12) zostaje z premedytacją zabity przez dowódcę wojsk Joaba. Kiedy Dawid dowiedział się o śmierci syna: udał się do górnego pomieszczenia bramy i płakał (2 Sm 19,1). Scena ta jest ikoną miłosierdzia Bożego. Pomimo grzechu, Bóg otacza nas swoją ojcowską miłością.
– Syn walczy z ojcem, a ojciec boi się, aby nic synowi się nie stało. Niezłe?
– Taki właśnie był Dawid. Dziki, porywczy, a zarazem miłujący swoje dzieci nawet te, które mu się sprzeciwiały.
– Otoczenie Dawida wyraża swoje niezadowolenie z powodu jego zachowania i krytykuje jego narastający smutek. Darzysz miłością tych, którzy cię mają w nienawiści, a nienawidzisz tych, którzy cię kochają (2 Sm 19,7).
– Dawid reflektuje się i okazuje swojemu wojsku podziękowanie. Dawid przeprowadza spis ludności. Pragnie znać stan posiadania. Spis nakazany przez Pana (pokusa) jest w rzeczywistości traktowany jako podszepty szatana do demonstracji siły, pychy i aktu arogancji. Tłumaczenie takie nie jest do końca jasne. Pomimo słów Dawida o Bogu: bo wielkie jest Jego miłosierdzie (2 Sm 24,14), Bogu przypisywane są złe uczynki: Anioł zabija lud (2 Sm 24,17). Tekst nie należy odczytywać dosłownie.
– Dawid pod koniec życia związał się jeszcze z młodziutką Abiszag.
– Było to już tzw. białe małżeństwo (non consumatum). Dawid był już bardzo stary. Młoda żona miała za zadanie ocieplać atmosferę wokół starca, dostarczać mu miłych i ciepłych chwil. Starania Batszeby powiodły się. Pomimo starań syna Dawida Adoniasza Dawid wprowadza na tron Salomona (970–931), umiłowanego syna Batszeby.
– Czy możesz podsumować postać Dawida?
– Dawida należy oceniać według prawa i zwyczajów z jego okresu. Dzisiaj ocena jest inna (mniej prawdziwa). Jeżeli ograniczymy jego okrucieństwa (takie były czasy), to zobaczymy człowieka prawie współczesnego, z charakterem, lojalnego, wierzącego. Dawid nie był święty, lecz był grzesznikiem. Nie uciekał jednak od odpowiedzialności. Kiedy afekt mijał, potrafił przyznać się do błędów. Dawid był przykładem człowieka z którego pokolenia miał się utkać człowiek prawie doskonały, Jezus Chrystus.
– Dlaczego Jezusa uważasz za człowieka prawie doskonałego, a nie doskonałego?
– Bo doskonałość Jezus Chrystus osiągnął dopiero na krzyżu. Za życia, mimo etycznego prowadzenia się, nie ustrzegł się od gniewu, wyzwisk, czy złości. Taki Jezus Chrystus jest nam bliższy.
