Il pense déjà de son église terrestre[1]. Distingué Peter et dit: Et moi, je te dis que tu es Pierre, et que sur cette pierre je bâtirai mon Église, et que les portes du séjour des morts ne prévaudront point contre elle. Je te donnerai les clefs du royaume des cieux: ce que tu lieras sur la terre sera lié dans les cieux, et ce que tu délieras sur la terre sera délié dans les cieux. Alors il recommanda aux disciples de ne dire à personne qu’il était le Christ (Matthieu 16:18–20). Sans aucun doute, ceci est une reconnaissance de la priorité de Pierre, et les mots: Je te donnerai les clefs du royaume des cieux: ce que tu lieras sur la terre sera lié dans les cieux, et ce que tu délieras sur la terre sera délié dans les cieux (Matthieu 16:19) il existe des formules promesse. Ont-ils un sens littéral et pratique? Dieu a donné à plusieurs reprises des preuves qui compte avec un homme et qu’il l’a invité à co-entreprise, qui consiste à transformer le monde. Il est facile à lire, que les paroles de la promesse se trouve la véritable autorité, la liberté d’action (plenipotentia). Le premier homme qui a obtenu telle « plenipotentia » était Jésus. Il les transmettre aujourd’hui à Peter. Pour un homme marqué par la responsabilité enceinte. Pas tout le monde peut l’égaler. L’histoire montre hauts et les bas des gouverneurs de Dieu. Cependant, la stigmatisation (sacrement) est un operato ex opere. Le sacrement des résultats déjà marqué. Doué sera signifiera autre. Ils vont administrer les sacrements (mariage, le sacerdoce, …). Si Jésus a présenté les mécanismes d’un pouvoir surnaturel, qui est à dire, ils étaient dans la prescience de Dieu. Il faut regarder différemment, par exemple, sur l’institution du mariage. Il est non seulement une relation entre deux personnes, mais la sainte communion. Ceux qui ne prennent pas le mariage à l’église ne bénéficie pas des dons de la grâce de Dieu. Ils faussent les idées de relation familiale. Pas les mariages sacramentelle ne sont pas un péché, mais aussi ne sont pas l’objet d’une divine Providence spéciale. L’homme ne se détacha de l’intimité de Dieu. Il veut représenter sur vous et votre relation. Il a ce droit. Peut-être cela montrer ce qu’il peut faire. Plus d’un enfant saute hors de soins maternels et veulent subvenir à leurs besoins. Si un homme a vécu jusqu’à la responsabilité, je ne pense pas que Dieu le lui reprocher. Aujourd’hui, de moins en moins de mariages sacramentels. Mais vous devez garder l’humilité qui ne se termine comme dans le cas de la tour de Babel. L’orgueil est en elle-même fatale.
Préoccupé par l’annonce de Jésus, qu’Il est le Messie prédit est droite. Il aura encore le temps.
Jésus savait leur avenir. Constamment, il met en œuvre son plan. Il a dirigé obstinément à la croix. Il est difficile de comprendre. Pourquoi? Pourquoi une telle pensée? Il pensait déjà la logique du surnaturel. Il savait l’état de la vérité, ce qui est licite et ce qui l’est pas. Seul votre victime pourrait sauver le monde. Son amour infini ne peut vaincre le péché finie. Était-ce l’idée de Dieu? Vous ne pouvez pas répondre oui ou non. Nous devons répondre à ce qu’il avait à faire. La situation l’exigeait. Dieu est pas un magicien qui raconte mouvement des cornes, être fait. Dans le monde du surnaturel également lié par les règles. Ces principes découlent de la raison de l’existence. Dieu est pas l’auteur de tout. Par exemple. Le principe de « la gauche et à droite » il n’y a pas développeur et cela en soi est apparente (le terme primitive). La même chose est vraie dans le monde du surnaturel. Dieu est propre nature “gêné”. Ne soyez pas surpris paroles que Jésus “corrigée” l’erreur Créateur. Faire confiance à Dieu implicitement création. Il n’a aucune expérience en donnant libre arbitre. Le libre arbitre est un attribut de Dieu. L’homme a utilisé à sa manière, est pas toujours juste. L’idée du monde a été menacé. Jésus a pris sur lui-même le bon état suprême de réparation. Seul l’amour infini était capable de produire un des mécanismes salutaires. Bien sûr, il aurait pu faire la même Créateur, mais a réussi à créer un amour qu’il a donné une chance de participer à cette grande œuvre l’homme. Jésus, le Fils de l’homme a pris sur lui le grand poids. Et dire que certaines personnes se demandent ce que vous devriez l’aimer.
Jésus humainement peur de la mort. Actions avec les élèves savent sur leur sort futur (Mt 16:21). Personne ne le comprend. Peter le réconforta maladroitement. Cela ne veut pas ce que Jésus voulait dire. Il voulait comprendre et de confort. Jésus était un vrai homme. Il se sentait et vivait comme les autres. Banalité et la simplicité de Peter même réaction de colère de Jésus. Il lui dit: Arrière de moi, Satan! tu m’es en scandale; car tes pensées ne sont pas les pensées de Dieu, mais celles des hommes (Matthieu 16:19). Comme dans le cas de Jonas, Jésus a utilisé le terme «Satan» couramment utilisé par les Juifs. Cela ne veut pas son autorisation. Plus peut être lu cette réponse dans la colère.
Jésus savait bien la valeur de l’action menée. Même aujourd’hui, tous comprennent pas le concept de fonctionnement et son rôle dans le fonctionnement du monde. Bonne fonctionnelle est nécessaire pour neutraliser le mal fonctionnelle. Sans amour, le monde ne va pas continuer. Il tombera en morceaux parce qu’il n’y a aucune raison ou à droite, que tout maintenu. Nécessaire pour maintenir le monde est la puissance de l’amour. Cette puissance active et anime les forces de la nature. Qui peut comprendre, qu’il comprenne (Matthieu 19:12).
Il a donc encouragé les gens: Si quelqu’un veut venir après moi, qu’il renonce à lui-même, qu’il se charge de sa croix, et qu’il me suive (Matthieu 16:24). Jésus était un homme et avait le droit d’encourager les autres. On ne propose pas croix, mais encouragé à surmonter leurs propres difficultés sur le chemin du Christ. Le plus ses disciples, le monde sera meilleur et plus merveilleux. L’homme est un être qui a le corps et l’âme. Tant en raison de nature différente possède ses propres besoins. Heureux l’homme qui ne peuvent satisfaire ces deux domaines. Jésus, en disant: Et que servirait-il à un homme de gagner tout le monde, s’il perdait son âme? ou, que donnerait un homme en échange de son âme? (Matthieu 16:26) indique que l’esprit de la zone est plus important. Le corps est une enveloppe de l’âme et sert de procréer. Sur le terrain sert une fonction très importante qui ne peut être minimisé ou faire marge. Qui fait, vient de ruiner la chair. Avec les souffre de corps et l’âme. Le corps humain, enveloppe corporelle et ses plaisirs. Qui a une vision saine de la vie et se soucient les uns des autres. La fonction principale de l’homme est de faire le bien et à accomplir les desseins de Dieu. L’homme a des propositions à partir d’un large éventail d’activités. Dieu ne force pas un homme signifie pour les atteindre. Il est important que l’homme était active, créative, utile. Après la mort rendra compte de ses actes, les plans et les échecs. Dieu veut que la réalisation spirituelle de l’homme. Quant à la lecture de l’existence humaine du Créateur et d’entrer avec lui dans une relation intime. La condition est la foi en Dieu. Qui ne fait aucun doute que cela veut dire qu’il est encore sur le chemin. Chercher Dieu peut prendre encore une durée de vie. Dieu est un Dieu «jaloux»: car l’Éternel, ton Dieu, est un Dieu jaloux (Deutéronome 06:15; cf. Ex 20,5; 34,15; 24,19 Joz, Sur 1:2), cela signifie que les désirs humains pour lui-même seul. Il sait que seul avec lui l’homme sera heureux.
Il a accepté de le reconnaître comme le Messie par les étudiants. Maintenant, je voulais montrer dans ce qui est une relation avec Dieu. Il prit avec lui Pierre, Jacques et Jean son frère sur le mont Thabor et il a fait la transfiguration. Il était anticipation (spectacle) Ses des événements futurs. Il se montra à ses disciples dans la gloire du Père, ce qui l’attend. Personnages Moïse et Élie étaient d’autoriser la gravité de la transfiguration. Les étudiants ont également entendu les paroles de Dieu: Celui-ci est mon Fils bien-aimé, en qui j’ai mis toute mon affection: écoutez-le! (Matthieu 17:5). Il découvre la carte. Les élèves reconnaissent de plus en Jésus. Cependant, ils ne comprennent pas bien l’ensemble. Les étudiants passent par des étapes Cognizability Dieu. Le plus ils sont ouverts, plus ils comprennent. Jusqu’à présent, seuls trois élèves ont reçu cet honneur. D’autres doivent encore attendre. Jésus leur demande de discrétion: Ne parlez à personne de cette vision, jusqu’à ce que le Fils de l’homme soit ressuscité des morts (matthieu 17:9). Il est significatif que jusqu’à la résurrection. Alors Jésus obtiendra la pleine gloire du Père et de la volonté du Père en un acte d’exploitation.
[1] Le prêtre prof. Mariusz Rosik croit que Jésus ne serait pas assumer le christianisme et la nouvelle église, seulement pour améliorer le judaïsme (de la correspondance privée).
Tłumaczenie
Jezus myśli już o swoim ziemskim kościele[1]. Wyróżnia Piotra słowami: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie». Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem (Mt 16,18–20). Niewątpliwie jest to uznanie priorytetu Piotra, a słowa: I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie» (Mt 16,19) są formułą przyrzeczenia. Czy mają one znaczenie dosłowne i praktyczne? Bóg wielokrotnie dawał dowody, że liczy się z człowiekiem i że zaprosił go do wspólnego przedsięwzięcia, jakim jest przemienianie świata. Nie trudno jest odczytać, że za słowami przyrzeczenia kryje się prawdziwa plenipotencja. Pierwszym Człowiekiem, który uzyskał takie plenipotencje był Jezus. On teraz przekazuje je Piotrowi. Na człowieku naznaczonym ciąży wielka odpowiedzialność. Nie wszyscy potrafią jej sprostać. Historia pokazuje upadki i wzloty namiestników Bożych. Jednak naznaczenie (sakrament kapłaństwa) ma charakter ex opere operato. Sakrament skutkuje już samym naznaczeniem. Obdarowani będą naznaczać innych. Będą udzielać sakramentów (małżeństwa, kapłaństwa,…). Jeżeli Jezus wprowadził mechanizmy pewnej władzy nadprzyrodzonej, to znaczy, że były one w zamysłach Boga. Trzeba inaczej spojrzeć np. na instytucję małżeństwa. To nie tylko związek dwojga ludzi, ale komunia święta. Ci, którzy nie biorą ślubu kościelnego nie korzystają z darów łaski Boga. Wypaczają idee związku rodzinnego. Związki niesakramentalne nie są grzechem, ale nie podlegają szczególnej Bożej Opatrzności. Człowiek jedynie odrywa się od Bożej zażyłości. Chce sam o sobie stanowić i swoim związku. Ma do tego prawo. Być może pokaże, na co go stać. Niejedno dziecko wyskakuje z matczynej opieki i chce stanowić o sobie. Gdyby człowiek sprostał odpowiedzialności, nie sądzę, aby Bóg miał do niego pretensje. Dzisiaj coraz mniej jest sakramentalnych małżeństw. Trzeba jednak zachować pokorę, aby nie skończyło się jak w przypadku wieży Babel. Pycha jest sama w sobie zgubna.
Obawa Jezusa o głoszeniu, że On jest zapowiadanym mesjaszem jest słuszna. Na to przyjdzie jeszcze czas.
Jezus znał swoją przyszłość. Konsekwentnie realizował swój plan. Zmierzał z uporem na krzyż. Trudno to pojąć. Dlaczego? Skąd taka myśl? Jezus myślał już logiką nadprzyrodzoną. Wiedział ze stanu Prawdy, co się godzi, a co nie. Tylko własną ofiarą mógł wybawić świat. Jego miłość nieskończona może pokonać skończony grzech. Czy był to zamysł samego Boga? Nie można odpowiedzieć ani tak, ani nie. Trzeba odpowiedzieć, że tak należało postąpić. Sytuacja tego wymagała. Bóg nie jest czarodziejem, który ruchem różki powie niech się stanie. W świecie nadprzyrodzonym też obowiązują zasady. Zasady te wynikają z racji istnienia. Bóg nie jest autorem wszystkiego. Np. zasada lewej i prawej strony nie ma autora i to samo przez się jest zrozumiałe (pojęcie pierwotne). Podobnie jest w świecie nadprzyrodzonym. Bóg jest „skrępowany” własną naturą. Nie zdziwią mnie słowa mówiące, że Jezus „skorygował” błąd Stwórcy. Bóg zaufał bezgranicznie stworzeniu. Nie miał doświadczenia w udzielaniu wolnej woli. Wolna wola jest już przymiotem Boskim. Człowiek wykorzystał ją na swój sposób, nie zawsze godziwy. Idea świata została zagrożona. Jezus wziął na siebie naprawę stanu Dobra najwyższego. Tylko miłość nieskończona była w stanie wytworzyć mechanizmy zbawienne. Oczywiście mógł tego dokonać sam Stwórca, ale kierowany miłością do stworzenia dał szansę człowiekowi współuczestniczyć w tym wielkim dziele. Jezus, Syn Człowieczy wziął na siebie ten wielki ciężar. I pomyśleć, że niektórzy zastanawiają się, za co należy Go kochać.
Jezus po ludzku boi się śmierci. Dzieli się z uczniami wiedzą o swoim przyszłym losie (Mt 16,21). Nikt Go nie rozumie. Piotr pociesza Go nieudolnie. Nie o to Jezusowi chodziło. Pragnął zrozumienia i pocieszenia. Jezus był prawdziwym Człowiekiem. Czuł i przeżywał podobnie jak inni ludzie. Zwyczajność i prostota reakcji Piotra nawet zdenerwowała Jezusa. Odpowiedział mu: Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo myślisz nie na sposób Boży, lecz na ludzki (Mt 16,23). Podobnie jak w przypadku Jonasza Jezus użył pojęcia „szatana” powszechnie używanego przez Żydów. Nie jest to żadna jego autoryzacja. Bardziej można odczytać, że odpowiadał w gniewie.
Jezus doskonale znał wartość podjętych działań. Nawet dzisiaj nie wszyscy rozumieją pojęcie funkcjonału i jego roli w funkcjonowaniu świata. Funkcjonał dobra jest konieczny do neutralizacji funkcjonału zła. Bez miłości świat się nie utrzyma. Rozpadnie się, bo nie ma żadnego powodu, ani racji, aby wszystko trzymało się ze sobą. Do podtrzymywania świata potrzebna jest moc miłości. Moc ta uaktywnia i ożywia siły przyrody. Kto może pojąć, niech pojmuje (Mt 19,12).
Jezus zachęca więc ludzi: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje (Mt 16,24). Jezus był Człowiekiem i miał prawo zachęcać innych. Nie proponuje krzyża, ale zachęca do pokonywania własny trudów na sposób Chrystusowy. Im więcej będzie Jego naśladowców, tym świat będzie lepszy i cudowniejszy.
Człowiek jest istotą, która ma ciało oraz duszę. Jedno i drugie z racji różnej natury posiada własne potrzeby. Szczęśliwy człowiek, który potrafi zaspokoić obie te strefy. Jezus mówiąc: Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? (Mt 16,26) wskazuje, że strefa ducha jest ważniejsza. Ciało jest powłoką duszy i służy do prokreacji. Na ziemi spełnia bardzo ważną funkcję której nie można bagatelizować ani marginesować. Kto to czyni, dochodzi do ruiny cielesnej. Wraz z ciałem cierpi i dusza. Ciało ludzkie, powłoka cielesna ma swoje i przyjemności. Kto ma zdrowe podejście do życia dba o jedno i o drugie. Podstawową funkcją człowieka jest czynić dobro i spełniać zamysły Boga. Człowiek ma propozycje z szerokiego spektrum działalności. Bóg nie narzuca człowiekowi sposobów ich realizacji. Ważne jest, aby człowiek był aktywny, twórczy, przydatny. Po śmierci zda relację ze swych uczynków, zamierzeń oraz porażek. Bóg pragnie realizacji duchowej człowieka. Chodzi o odczytanie przez człowieka istnienia Stwórcy i wejście z Nim w zażyły stosunek. Warunkiem jest wiara w Boga. Kto ma wątpliwości to znaczy, że ciągle jest w drodze. Szukanie Boga może zająć nawet całe życie. Bóg jest Bogiem „zazdrosnym”: Jahwe bowiem, twój Bóg [przebywający] pośród ciebie, jest Bogiem zazdrosnym (Pwt 6,15; por. Wj 20,5; 34,15; Joz 24,19; Na 1,2), to znaczy, że pragnie człowieka dla siebie samego. Wie, że tylko przy Nim człowiek będzie szczęśliwy.
Jezus zgodził się na uznanie Go przez uczniów za Mesjasza. Teraz sam chciał pokazać w jakiej jest relacji z Bogiem. Wziął ze sobą Piotra, Jakuba i jego brata Jana na górę Tabor i tam dokonał przemienienia. Nastąpiła antycypacja (ukazanie) przyszłych Jego zdarzeń. Pokazał się uczniom w chwale Ojca, jaka Go czeka. Postacie Mojżesza i Eliasza miały autoryzować powagę przemienienia. Uczniowie usłyszeli też słowa samego Boga: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! (Mt 17,5). Jezus odkrywa karty. Uczniowie coraz bardzie poznają Jezusa. Jeszcze nie do końca rozumieją całości. Uczniowie przechodzą etapy poznawalności Boga. Im bardziej są otwarci, tym więcej rozumieją. Póki co, dopiero trzech uczniów dostąpiło tego zaszczytu. Inni muszą jeszcze poczekać. Jezus prosi ich o dyskrecję: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie (Mt 17,9). Znamienne, że aż do zmartwychwstania. Wtedy Jezus dostąpi pełnej Chwały Ojca i będzie z Ojcem w jednym Akcie działającym.
[1] Ks. prof. Mariusz Rosik uważa, że Jezus nie chciał zakładać chrześcijaństwa i nowego kościoła, tylko udoskonalić judaizm (z korespondencji prywatnej).
