Jésus révèle la chose incroyable: Malheur au monde à cause des scandales! Car il est nécessaire qu’il arrive des scandales; mais malheur à l’homme par qui le scandale arrive! (Matthieu 18,7). Que signifie qu’ils sont nécessaire ? Était-ce l’idée de créer? Quel est le Créateur? Ne pouvait-il faire quelque chose à ce sujet? Qu’est-ce qui se passe? Ils doivent, parce qu’elle est une conséquence de la libre volonté des plats de l’homme. L’homme ne peut rien faire, il peut même se détourner du Créateur. Si oui, il ne peut donc pas répondre à la peine. Cette déclaration peut être surprenant à la lumière de la catéchèse de l’Eglise, qui voit la nécessité d’une condamnation, la peine et l’enfer. Nous devons nous libérer de cette peur, car il était non autorisée. Dieu est associé à un homme de mes propres idées, mais préparé à une telle éventualité. Tout le monde va trouver leur place dans le meilleur de leurs attentes et de leurs efforts. Qui est vivant rejette Dieu, sans lui vivre une vie éternelle. Qu’est-ce que ce sera difficile à dire. On sait, cependant, que l’union avec Dieu nous garantit joie et de bonheur. Wise, prudent et conscient de l’existence du Créateur devrait être intéressé par ce qu’il attend de l’homme. Si vous recevrez cet homme (lorsque les désirs et les ouvrent à Dieu) lit l’état de projet Vérité de vie pour eux-mêmes.

Ce qui est surprenant est qu’il est diversifiée, intéressante et pleine d’émotion. La vie devrait être considérée comme une grande aventure Voyage. En chemin, il devra faire face à de nombreux dangers. Vous devez dans ce but. Parfois, l’homme sera retiré de la paix. Émotions donnent souvent fin désordre. L’homme sera en colère, maudit et insulté. Parfois voler quand il a faim. A contribué à la tête qui dérange. Ambitions pour le provoquer à atteindre pour le bien de mal. Parfois, ivre et fait rage. Parfois portée attrayante pour le mal. Comme ils le disent, la vie est pas un conte de fées, mais il combat. St. Paul a dit: Si vous vous mettez en colère, ne péchez point; que le soleil ne se couche pas sur votre colère

(Ephésiens 4:26). Jésus a contesté les Pharisiens, les scribes, et même ses propres disciples (Engeance de vipères, de là, Satan, etc). Pourquoi? Parce qu’il était assis dans la même réalité que chaque être humain. La terre est une zone de grande usine, où il forge un salut de l’homme. Sparks verser dans un cercle. Jésus lui-même a dit: Ne pas venu appeler les justes, mais les pécheurs (Luc 05:32). Ne pensez pas à lui-même comme un saint. Puis un homme se trompe. Il est difficile de faire confiance aux gens impeccables. Suspected, mains saintes faux à Dieu lever lorsque leur appareil reconnaît. Bras de la croix, et d’agir contre ses enseignements. Ils méprisent un autre être humain, simplement parce qu’ils sont différents. Il est difficile de respecter les gens cyniques méprisante, ainsi que bigoterie et exagérée fausse piété. Oui, ils viennent vrai scandale, mais malheur à l’homme par qui le scandale lui-même.

          La péricope Le Scandale (Matthieu 18:5–11)  est pleine de métaphores: Si ta main ou ton pied est pour toi une occasion de chute, coupe-les et jette-les loin de toi; mieux vaut pour toi entrer dans la vie boiteux ou manchot, que d’avoir deux pieds ou deux mains et d’être jeté dans le feu éternel. Et si ton oeil est pour toi une occasion de chute, arrache-le et jette-le loin de toi; mieux vaut pour toi entrer dans la vie, n’ayant qu’un oeil, que d’avoir deux yeux et d’être jeté dans le feu de la géhenne (Matthieu 18:8–9). Son explication est décrit dans une note accompagnant le texte ci-dessus: il est pas à ce sujet, dans certaines circonstances, devrait ou pourrait être privé du bras, de la jambe ou de l’œil, mais il est certainement une indication de la très grande nécessité d’éviter efficace du péché. Il connaît bien le texte ci-dessus. Parce qu’il est un très bon exemple, souvent utilisé dans les figures littéraires bibliques appelés hyperbole. En d’autres termes, ceci est un abus délibéré (exagération) la forme et le contenu de souligner le problème décrit. Hyperbole est de déclencher des émotions et donner un contenu ton approprié.

          Scandale doit venir, mais vous devez vous méfier de ne pas être l’auteur. Péchés en raison affaiblissent la relation avec Dieu. Augmente la distance de Dieu, qui peut éventuellement causer des liens mutuels pression. Qui a placé son espoir en Dieu, et maintenant a perdu le contact avec Dieu, forcément, je me sens malheureux, solitaire et parasite.

          Dans prochaine péricope la Brebis égarée (Matthieu 18:12–14) Dieu comme le Bon Pasteur, veut trouver la brebis perdue. Il laisse le troupeau pour sauver ce seulement perdu. Quand il trouve qu’il aime, et peut-être célébrer. Péricopes a un message similaire et de l’enseignement, ce que le fils prodigue St. Luc (Luc 15:11–32). Dans le fils de ce qu’il a décrit qui a rompu l’alliance d’amour, perdu sa dignité, et il est revenu, a trouvé son péché, qui a subi un acte de miséricorde de son Père.

          Tout le monde dans votre vie peut aller mal et avoir des jours les plus faibles. Il est important, cependant, de retour rapide dans le droit chemin. Retours sont des événements joyeux. Parce qu’il est pas la volonté du Père qui est dans les cieux, qui a tué un mouton même (com. Matthieu 18:14). Il est incroyable de voir comment notre Père céleste prend soin de chaque être humain. Quelle est l’importance pour Dieu, même l’homme le plus petit, le plus faible. Ethiopian Chaque enfant qui n’a aucune chance de survie, il est logique aux yeux de Dieu. Il est difficile aux gens de voir et de comprendre tous les mystères de Dieu. Vous devez croire qu’il en est ainsi.

          Certains sont d’avis que l’on ne devrait même pas se mêler de la vie de quelqu’un d’autre. Ils sont scandalisés quand on parle à leur sujet. Ils blâment le transmet à d’autres, même leurs propres commentaires, opinions. Parle de quelqu’un à quelqu’un est un péché? Absolument pas, si elle découle de préoccupation ou est tout simplement un message factuelle.

          Péricopes Correction fraternelle (Matthieu 18:15–18) introduit le thème de préoccupation lors de la détection des comportements contraires à l’éthique voisin. L’Evangile présente le scénario de l’affaire: Si ton frère a péché, va et reprends-le entre toi et lui seul. S’il t’écoute, tu as gagné ton frère.
Mais, s’il ne t’écoute pas, prends avec toi une ou deux personnes, afin que toute l’affaire se règle sur la déclaration de deux ou de trois témoins.
S’il refuse de les écouter, dis-le à l’Église; et s’il refuse aussi d’écouter l’Église, qu’il soit pour toi comme un païen et un publicain (Matthieu 18:15–17). Aujourd’hui, il ya bien sûr des coutumes différentes et ne seront communiquées à l’église. Il est sur une procédure qui vise à supprimer le pécheur de son oppression. Avertissement en quatre yeux, une attention discrète pour indiquer que d’autres voient le comportement du pécheur autrement. A ce stade, devrait élaborer une discussion sympathique. Si le pécheur reçoit comme une attaque, il est d’une telle conversation ne sera pas. Du grand sens culturel et informatif cela dépend si cette première étape est réussie. La deuxième étape est l’intervention. Le pécheur mal devient un caractère social. D’autres souffrent à travers elle. Nous devons mettre un terme à cela. Interventions nécessaires sont témoins. Cette étape est très difficile et donne rarement des résultats positifs. Le pécheur prend l’attitude de la victime. Son acte descend vers le banc de touche. Il est pauvre, parce qu’ils veulent quelque chose de lui. La force du mal contre un. La troisième sortie dans cette journée et l’âge, cette déclaration remis aux autorités de contrôle (application de la loi). Matière du mal peut rester à l’arrêt, mais a perdu un ami. Pendant longtemps, est l’ennemi.

          La péricope narrative est organisé. Une analyse attentive du texte, cependant, peut être lu dans une quatrième sortie. Il ya une prière et demander de l’aide de Dieu: Je vous dis encore que, si deux d’entre vous s’accordent sur la terre pour demander une chose quelconque, elle leur sera accordée par mon Père qui est dans les cieux (Matthieu 18:19). Sortie non contradictoires, sur la base de la plus haute autorité de Dieu le Père. Parce que la demande de rayer la question ne concerne pas un péché, mais ne modifie que la volonté de faire le péché, nous devrions nous attendre le fruit de la prière sincère et fervente intercession. Il existe différentes sortes de prières de supplication, mais décrit est celui qui, parlant familièrement, “le plus facile” de se rencontrer. L’affaire aura lieu sur l’autoroute spirituelle, que Dieu n’a pas à composer avec les lois de la nature. Fruits de prière dévalent aussi pour le demandeur. Prendre soin des autres est une vertu et il plaît à Dieu.

          Dans cette péricope désordonnée semble accorder le bénéfice à d’autres étudiants: Je vous le dis en vérité, tout ce que vous lierez sur la terre sera lié dans le ciel, et tout ce que vous délierez sur la terre sera délié dans le ciel (Matthieu 18:17), Peter seules données avec la primauté du droit. Elle a cité le texte être traité théologique de savoir si Jésus voulait créer une nouvelle organisation même religieuses (christianisme). Certains croient que Jésus voulait seulement pour améliorer Judaïsme (X. prof. M. Rosik). Peut-être texte cité aidera à résoudre ce problème.

          La dernière phrase est importante péricope oecuménique: Car là où deux ou trois sont assemblés en mon nom, je suis au milieu d’eux (Matthieu 18:20). Probablement ce verset a été significative au cours de la session du Concile Vatican II dans le thème de l’œcuménisme. Où prie deux, il se pose la plus petite cellule de l’Eglise du Christ, indépendamment de ce que l’église chrétienne de l’être. Ce verset appartient à la soi-disant. Perle Nouveau Testament. Ils révèlent la vérité de l’universalisme religieux, une foi en un même Dieu.

Tłumaczenie

          Jezus ujawnia  niesamowitą rzecz: Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie (Mt 18,7). Co to znaczy „muszą”? Czy było to w koncepcji stworzenia? Co na to Stwórca? Czy nie mógł temu jakoś zaradzić? Co jest grane?

          Muszą, bo jest to konsekwencja dania człowiekowi wolnej woli. Człowiek może wszystko, może nawet odwrócić się od Stwórcy. Jeżeli tak, nie może go więc spotkać za to kara. To zdanie może dziwić w świetle katechezy kościelnej, która dostrzega tu potrzebę potępienia, kary i piekła. Trzeba wyzwolić się z tego lęku, bo jest ono nieuprawnione. Bóg wiąże z człowiekiem własne koncepcje, ale przygotował się na taką ewentualność. Każdy znajdzie swoje miejsce na miarę własnych oczekiwań i swoich wysiłków. Kto za życia odrzuca Boga, bez Niego będzie wiódł życie wieczne. Jakie ono będzie, trudno powiedzieć. Wiadomo natomiast, że zjednoczenie z Bogiem gwarantuje nam radość i szczęście. Rozumni, roztropni i świadomi istnienia Stwórcy powinny zainteresować się czego On od człowieka oczekuje. Jeżeli będzie dane to człowiekowi (gdy tego zapragnie i otworzy się na Boga) odczyta ze stanu Prawdy program życiowy dla siebie. Zaskakujące jest, jaki on jest różnorodny, ciekawy i pełen emocji. Życie należy traktować jako wielką podróż z przygodami. Po drodze czeka wiele niebezpieczeństw. Trzeba się z tym zmierzać. Nieraz człowiek będzie wyprowadzany ze spokoju. Emocje niejednokrotnie dadzą nieuporządkowany koniec. Człowiek będzie się złościł, klął i wyzywał. Nieraz ukradnie, gdy będzie głodny. Walnie przez łeb, kto się naprzykrza. Ambicje sprowokują go do sięgnięcia po dobra nienależne. Czasem upije się i narozrabia. Czasem sięgnie po atrakcyjne zło. Jak mówią, życie to nie je bajka, ale je bitwa. Św. Paweł powiedział: Możecie się gniewać, ale nie grzeszcie. Słońce niech nie zachodzi nad waszym gniewem (Ef 4,26). Sam Jezus wyzywał faryzeuszy, uczonych w piśmie, a nawet własnych uczniów (plemię żmijowe, precz szatanie, itp). Dlaczego? Bo był usadowiony w tej samej rzeczywistości, co każdy człowiek. Ziemia jest terenem wielkiej fabryki, gdzie wykuwa się ludzkie zbawienia. Iskry sypią się w koło. Sam Jezus powiedział: Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników (Łk 5,32). Nie należy uważać się za świętego. Wtedy człowiek sam siebie oszukuje. Trudno ufać ludziom nieskazitelnym. Cichociemni, fałszywi święci ręce do Boga wznoszą, gdy ich kamera ujmuje. Bronią krzyża, a postępują wbrew Jego naukom. Gardzą drugim człowiekiem tylko dlatego, że są inni. Trudno szanować ludzi cynicznych, pełnych pogardy, a także dewotyzmu i przesadnej fałszywej pobożności.   Tak, muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie.    

          Perykopa Zgorszenie (Mt 18,5–11) jest pełna metafory: Otóż jeśli twoja ręka lub noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie wejść do życia ułomnym lub chromym, niż z dwiema rękami lub dwiema nogami być wrzuconym w ogień wieczny.  I jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do życia, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła ognistego (Mt 18,8–9). Jej wyjaśnienie opisane jest w przypisie do powyższego tekstu: nie chodzi o to, by w pewnych okolicznościach należało lub  można było pozbawić się ręki, nogi lub oczu, ale z pewnością chodzi o wskazanie na bardzo wielką konieczność skutecznego unikania  grzechu.

         Warto dobrze zapoznać się z powyższym tekstem. Jest on bowiem bardzo dobrym przykładem, często stosowanej w Piśmie świętym figury literackiej zwanej hiperbolą. Inaczej mówiąc jest to celowe nadużycie (przesada) formy i treści do zaakcentowania opisanego problemu. Hiperbola ma wywołać emocje i nadać treści odpowiedniego wydźwięku.

          Zgorszenie musi przyjść, ale trzeba wystrzegać się, aby nie być jego autorem. Grzechy w rezultacie osłabiają relację z Bogiem. Wzrasta odległość od Boga, która w końcu może spowodować urwanie się wzajemnej więzi. Kto pokładał nadzieję w Bogu, a teraz utracił z Bogiem kontakt, siłą rzeczy, czuje się nieszczęśliwy, osamotniony i zabłąkany.

         W następnej perykopie Owca zabłąkana (Mt 18,12–14) Bóg, jak dobry Pasterz, pragnie odnaleźć zagubioną owcę. Pozostawia stado, aby ratować tę jedyną zagubioną. Kiedy ją odnajduje cieszy się, a może i świętuje. Perykopa ma podobne przesłanie i dydaktykę, co przypowieść o synu marnotrawnym św. Łukasza (Łk 15,11–32). W niej opisany jest syn, który złamał przymierze miłości, utracił godność, a jednak wrócił, uznał swoją grzeszność, przez co doznał aktu miłosierdzia od swego Ojca. 

          Każdy w swoim życiu może pobłądzić i mieć słabsze dni. Ważne jest jednak, aby w porę powrócił na właściwą drogę. Powroty są wydarzeniami radosnymi. Bo nie jest wolą Ojca, który jest w niebie, aby zginęła choć  jedna owca (por. Mt 18,14). To niezwykłe, jak Ojciec Niebieski troszczy się o każde ludzkie istnienie. Jak bardzo ważny jest dla Boga choćby najmniejszy, najsłabszy człowiek. Każde dziecko etiopskie, które nie ma szans przeżycia, ma sens w oczach Boga. Trudno ludziom dojrzeć i zrozumieć wszystkie tajemnice Boga. Trzeba wierzyć, że tak jest.  

          Niektórzy są zdania, że nie należy w ogóle wtrącać się w cudze życie. Oburzeni są, gdy o nich się mówi. Mają pretensje, że przekazuje się innym nawet własne uwagi, opinie. Czy mówienie o kimś do kogoś jest grzechem? Absolutnie nie, jeżeli wynika z troski lub jest zwykłym przekazem faktograficznym.

          Perykopa Upomnienie braterskie (Mt 18,15–20) przedstawia temat troski, gdy dostrzega się nieetyczne zachowanie bliźniego. Ewangelia przedstawia scenariusz postępowania: Gdy brat twój zgrzeszy, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! (Mt 18,15–17). Dzisiaj są oczywiście inne obyczaje i nikt nie będzie donosił do Kościoła. Chodzi tu o pewną procedurę, która z założenia ma wyciągnąć grzesznika z jego opresji. Upomnienie w cztery oczy, to dyskretne zwrócenie uwagi, aby wskazać, że inni widzą zachowanie grzesznika inaczej. Na tym etapie powinna rozwinąć się życzliwa dyskusja. Jeżeli grzesznik odbiera ją jako atak, to nic z takiej rozmowy nie będzie. Od wielkiej kultury i wyczucia pouczającego zależy, czy ten pierwszy etap się powiedzie. Drugi etap jest już interwencją. Zło grzesznika nabiera charakteru społecznego. Przez niego cierpią inni. Trzeba położyć temu kres. Konieczni są świadkowie interwencji. Etap ten jest bardzo trudny i rzadko daje pozytywne rezultaty. Grzesznik przybiera postawę ofiary. Jego uczynek schodzi na margines. On jest biedny, bo coś od niego chcą. Siła złego na jednego. Trzecie wyjście w dzisiejszej dobie, to zgłoszenie uczynku do organów kontrolnych (ścigania).  Materia zła być może pozostanie zatrzymana, ale traci się przyjaciela. Na długo pozostaje się wrogiem.

         Narracja perykopy jest nieuporządkowana. Wnikliwa jednak analiza tekstu pozwala odczytać w nim jeszcze czwarte wyjście. Jest w nim modlitwa i szukanie pomocy u Boga: zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie (Mt 18,19). Wyjście niekonfliktowe, opierające się na najwyższym autorytecie Boga Ojca. Ponieważ prośba dotyczy nie usunięcia materii grzechu, a jedynie zmiany woli czynienia grzechu, to należy spodziewać się owoców szczerej i żarliwej modlitwy wstawienniczej. Różne są rodzaje modlitw błagalnych, ale opisana to ta, która, mówiąc kolokwialnie, „najłatwiejsza” do spełnienia. Sprawy woli rozgrywają się na autostradzie duchowej, na której Bóg nie musi zmagać się z prawami przyrody. Owoce modlitwy spływają również na proszącego. Troska o innych jest cnotą i Bogu się ona podoba.

          W tej nieuporządkowanej perykopie pojawia się rozszerzenie uprawnień na innych uczniów: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie(Mt 18,18), danych samemu Piotrowi wraz z prawem prymatu. Warto przywołany tekst poddać obróbce teologicznej, czy Jezus chciał w ogóle zakładać nową organizację religijną (chrześcijaństwo). Niektórzy uważają, że Jezus chciał jedynie udoskonalić judaizm (ks. prof. M.Rosik). Być może przywołany tekst pomoże w rozstrzygnięciu tego zagadnienia.

          Ostatnie zdanie perykopy ma znaczenie ekumeniczne: Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18,20). Prawdopodobnie ten werset był znaczący podczas obrad II Soboru Watykańskiego w temacie ekumenizmu. Tam, gdzie modli się dwóch, tam powstaje najmniejsza komórka Kościoła Chrystusowego, niezależnie do jakiego kościoła chrześcijańskiego się należy. Werset ten należy do tzw. perełek Nowego Testamentu. Ujawniają one prawdę uniwersalizmu religijnego, jednej wiary w tego samego Boga.