La péricope Tentation de Jésus (Marc 1:12–13) ferme dans deux informations des phrases. Je vois cette évocation d’un texte étranger qui sera dans trois évangélistes synoptiques. L’information compacte indique que Marc ne cherche pas à développer leur propre théologie. Communiquer ce qu’il sait. Rappelons friandises étrangères le texte comme un historiographique obligation. Comme je l’ai mentionné lors de la discussion l’Evangile de Matthieu, Jésus a probablement pendant un certain temps il est allé dans un endroit séparé, vouloir plus de temps pour penser et organiser tous conscients de leur mission. Cet événement était d’une grande importance à Jésus lui-même. Ils étaient sa retraite personnelle. Auteur d’origine (en fait inconnue) de ce passage serait tisser sa propre zone inondable concept théologique.
Ceci est ce qui est dangereux et malheureusement répandue, tentatives theologizing divers événements historiques. Peut-être inévitable, mais il serait approprié de révéler qu’il peut être différents concepts. Dogmes d’événements sélectionnés, seront encapsulés et la fermeture de la liberté d’expression. Comment pouvez-vous lire toute la révélation de Dieu contenue dans les Écritures, Dieu permet la multiplicité et la diversité. Pourquoi? Tout d’abord, parce qu’il n’a pas d’importance, et permet l’exploration et la joie en venant à la vérité. L’église doit respecter les opinions des autres personnes (et même des théories erronées), en indiquant ceux qui en valent la peine. La plus grande faiblesse de la hiérarchie de l’Eglise est la conviction qu’elle a raison (seulement). Son fidèle recevoir le même choix. Partenariat attitude de l’Eglise aux fidèles de contribuer à un plus grand respect de cette institution. L’Eglise doit pointer vers la vérité, il est resté humble inconnu. Jésus commence son activité de provocation: Repentez-vous, et croyez à la bonne nouvelle (Marc 11:15). Ainsi, il rappelle le baptême de repentance Jean-Baptiste, d’autre part, annonce une nouvelle Bonnes Nouvelles (Évangile).
Péricopes nomination des premiers disciples (Marc 1:16–20) est convoquait la version adoptée de la transmission (com. Matthieu 4:12–22). Un peu surprenant que Marc n’a pas utilisé le témoin oculaire des médias Peter. Il est difficile de croire un tel abandon radical de la vie passée de personnes lutte épuisante pour la survie. Les disciples de Jésus étaient des gens pauvres. Ils avaient leurs familles et leurs responsabilités. Concision médias prouve que Mark ne veut pas insister sur des choses sans importance. Ce qui est important est que Jésus appela ses disciples.
Marc convenu avec l’image de Jésus décrites dans les sources: il enseignait comme ayant autorité, et non pas comme les scribes (Marc 1:22). Il a combiné une attitude d’humilité devant le Père avec l’attitude des individus dignes, conscients de qui il est et ce qu’il a à dire. Les Juifs perçoivent cela comme quelqu’un qui est fier et vaniteux. Certes, le message raillé les pharisiens et les scribes. Ils étaient habitués à l’obéissance et la discipline des fidèles. Il a gâché l’image précédente des fidèles.
Il est connu que les évangélistes ne collent pas rigidement à la chronologie des événements. Si au moins deux évangiles sont péricope un après l’autre et sont presque littéralement, cela signifie que soit bénéficié d’une source ou d’un évangéliste réécrit le libellé de la deuxième[1]. Il est difficile de déterminer qui est l’auteur de l’original, de sorte que vous devrait se concentrer uniquement sur le contenu.
[1] Deux péricope Guérison possédaient et dans la maison de Pierre, presque identique, trouvent dans l’Evangile de Marc (Marc 1:23–31) et de Luc (Luc 4:31–38).
Tłumaczenie
Perykopa1 Kuszenie Jezusa (Mk 1,12–13) zamyka się w dwóch zdaniach informacyjnych. Dostrzegam tu przywołanie obcego tekstu, który znajdzie się u trzech ewangelistów synoptycznych. Lakoniczna informacja świadczy, że Marek nie próbuje uprawiać własnej teologii. Przekazuje to, co wie. Przywołanie obcego tekstu traktuje jako obowiązek historiograficzny.
Jak wspominałem przy omawianiu Ewangelii Mateusza, prawdopodobnie Jezus na jakiś czas udał się w osobne miejsce, chcąc jeszcze raz wszystko przemyśleć i uporządkować sobie swoją misję. Zdarzenie to miało ogromne znaczenie dla samego Jezusa. Były to Jego osobiste rekolekcje. Autor pierwotny (tak naprawdę nieznany) tej perykopy chciał utkać na jej niwie własną koncepcję teologiczną.
To co jest groźne i niestety nagminne, to próby teologizowania przeróżnych zdarzeń historycznych. Może to nieuchronne, ale wypadałoby ujawnić, że mogą być różne koncepcje. Dogmatyzowanie wybranych zdarzeń, powoduje hermetyzowanie i zamykanie się na wolność wypowiedzi. Jak można to odczytać z całości Objawienia się Boga zawartego w Piśmie świętym, Bóg dopuszcza wielość i różnorodność. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że to nie szkodzi, a pozwala na dalsze poszukiwania i radość w dochodzeniu do Prawdy. Kościół powinien szanować cudze poglądy (a nawet błędne teorie) wskazując na te, które są tego warte. Największą słabością hierarchii Kościoła jest przekonanie, że ma jedyną rację. Swoim wiernym odbiera tym samym możliwość wyboru. Postawa partnerska Kościoła do swoich wiernych przyczyniłaby się do większego szacunku tej instytucji. Kościół winien wskazywać na Prawdę, sam pozostając w pokorze Nieznanego.
Jezus zaczyna swoją działalność od nawoływania: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1,15). Tym samym przywołuje chrzest nawrócenia Jana Chrzciciela, a z drugiej strony ogłasza nową Dobrą Nowinę (Ewangelię).
Perykopa Powołanie pierwszych uczniów (Mk 1,16–20) jest przywołaniem przyjętej wersji przekazu (por. Mt 4,12–22). Trochę dziwi fakt, że Marek nie skorzystał z przekazu naocznego świadka Piotra. Trudno uwierzyć w tak radykalne porzucenie dotychczasowego życia ludzi strudzonych walką o przetrwanie. Uczniowie Jezusa byli ludźmi ubogimi. Mieli swoje rodziny i obowiązki. Lapidarność przekazu świadczy, że Marek nie chce zatrzymywać się na rzeczach mało istotnych. Ważne jest to, że Jezus powołał swoich uczniów.
Marek godził się z wizerunkiem Jezusa nakreślonym w źródłach: uczył ich bowiem, jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie (Mk 1,22). Jezus łączył postawę pełną pokory wobec Ojca z postawą pełną godności Osoby, świadomy Kim jest i co ma do powiedzenia. Żydzi odbierali Go jako tego, który jest pyszny i zarozumiały. Pewnością przekazu drażnił faryzeuszy i uczonych w piśmie. Przyzwyczajeni byli oni do posłuchu i dyscypliny wiernych. Jezus psuł im dotychczasowy wizerunek wiernego.
Wiadomo, że ewangeliści nie trzymali się sztywno chronologii wydarzeń. Jeżeli w co najmniej dwóch ewangeliach występują perykopy jedna po drugiej i są prawie dosłowne, to znaczy, że albo korzystali z jednego źródła, albo jeden ewangelista przepisał treść od drugiego[1]. Trudno dociec, kto jest autorem pierwowzoru, dlatego warto skupić się jedynie na treści.
[1] Dwie perykopy Uzdrowienie opętanego oraz W domu Piotra, prawie identyczne, występują w Ewangelii Marka (Mk 1,23–31) oraz w Ewangelii Łukasza (Łk 4,31–38).
