Je reconnais que je n’ai pas accès à des sources de preuve que l’Evangile de Marc est chronologiquement le plus ancien des quatre évangiles. J’ai seulement des connaissances académiques. Selon ma compréhension, plutôt il prend la deuxième place. Plusieurs fois ai-je mené délibérations sur la question. Basé uniquement sur les Evangiles. Lorsque péricope vue du Haut Conseil (Marc 14:52–65; Matthieu 26:57–68) vienne à moi et à des dilemmes similaires. La péricope Marc et Matthieu sont tellement semblables qu’il est pas difficile de deviner qui vient d’une seule source. Sauter péricope contenu, qui je discutais avec l’exégèse de l’Evangile de Matthieu. Je resterai au passage qui décrit la conversation de Jésus avec le grand prêtre. Le prêtre demanda: C’est toi qui est le Messie, le Fils du Béni? (Marc 14 61; Matthieu 26:63). Déjà en question surprenante que les Juifs associer le Messie et le Fils de Dieu. Plutôt, on a pensé que l’Oint (le Messie) doit être choisi de Dieu, mais pas son fils. Il semble que ce soit l’interprétation du développement théologique après la mort de Jésus et inséré dans la bouche du prêtre. Jésus répond: Je le suis, et il ne voulait rien de plus à dire. Il est difficile d’imaginer que le psaume après une telle réponse laconique: Vous verrez le Fils de l’homme siéger à la droite de la Puissance et venir les nuées du ciel (Psaume 110 (109)). Étude herméneutique et exégétique de l’Evangile de Matthieu a montré que l’auteur, où il pourrait, versets de l’Ancien Testament invoquée. De cela, il résulte que l’auteur original de ce passage devait être Matthieu. Marc bénéficié de l’Evangile de Matthieu. Il a copié légèrement le contenu de son retouches.
Très semblable sont la prochaine péricope que confirmer ma thèse. Pierre nie connaître Jésus. Il fait cela trois fois. La raison en est pas peur des conséquences, parce que Pierre était l’un des hommes durs, mais un sentiment de trahison par son Maître bien-aimé. Pierre se sent trompé par Jésus. Sentiment éclipse son esprit. Il est comme si la folie. Il pense qu’il est impossible. Après le Maître lui-même a dit qu’il est avec lui notre Père céleste. Pierre pour un moment perdu la foi en tout. La terre enlevée sous lui. Il a nié sa même Jésus, parce qu’il savait différent. Pierre a connu une grande tragédie. Il était sur le point de sens de postradania. Son refus était un réflexe de défense.
Quand Jésus a été crucifié, ils tirèrent au sort pour sa robe. On peut voir elle a été précieuse. Jésus at-il appartenait à la riche ou pauvre? Il y a peu d’informations à ce sujet dans les Ecritures. La robe de route indique qu’il ne fait pas partie des pauvres. On peut être riche et servir les pauvres.
Sur la croix est écrit, Le roi des Juifs (Marc 15:26). Jésus ne voulait pas être ni un roi, ni un messie. Pourtant, les deux. La vie dicte souvent l’homme le rôle et la mission dont vous jamais rêvé. Une telle tâche doit également remplir. Surtout, il est particulièrement affecté et ingrate. Ceux qui se tenait près de la croix de Jésus maudit et se moquaient de lui. Lui aussi crucifié parmi les méchants.
Tłumaczenie
Przyznaję, że nie mam dostępu do źródeł świadczących, że Ewangelia Marka jest chronologicznie najstarszą z czterech ewangelii. Dysponuję jedynie wiedzą akademicką. Według mojego rozeznania zajmuje raczej miejsce drugie. Wielokrotnie już przeprowadzałem rozważania na ten temat. Podpierałem się jedynie ewangeliami. Przy perykopie Wobec Wysokiej Rady (Mk 14,52–65; Mt 26,57–68) nachodzą mnie podobne rozterki. Perykopy Marka i Mateusza są tak podobne, że nietrudno zgadnąć, że z jednego źródła pochodzą. Pomijam treść perykopy, którą omówiłem przy egzegezie Ewangelii Mateusza. Zatrzymam się na fragmencie, który opisuje rozmowę Jezusa z najwyższym kapłanem. Kapłan zapytał: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn (Boży) Błogosławionego (Mk 14, 61; Mt 26,63). Już w pytaniu zadziwia, że Żydzi kojarzą mesjasza z Synem Bożym. Raczej uważano, że Pomazaniec (Mesjasz) ma być wybrańcem Boga, ale nie synem. Wydaje się, że jest to już interpretacja teologiczna, opracowana po śmierci Jezusa i włożona w usta kapłana. Jezus odpowiada: Ja jestem, i nie chciał nic więcej powiedzieć. Trudno wyobrazić sobie, że po tak lakonicznej odpowiedzi Jezus będzie cytował psalm: Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi (Ps 110(109)). Badanie hermeneutyczne i egzegetyczne Ewangelii Mateusza wykazały, że autor, gdzie mógł, przywoływał wersety ze Starego Testamentu. Z tego wynika, że pierwotnym autorem tej perykopy musiał być Mateusz. Marek skorzystał z Ewangelii Mateusza. Przepisywał treść lekko ją retuszując.
Bardzo podobne są kolejne perykopy, które potwierdzają moją tezę. Piotr zapiera się znajomości z Jezusem. Czyni to trzykrotnie. Przyczyną jest nie strach przed konsekwencjami, bo Piotr należał do twardych mężczyzn, ale poczucie zdrady przez swego ukochanego Mistrza. Piotr czuje się oszukany przez Jezusa. Uczucie przysłania mu rozum. Jest jakby w obłędzie. Myśli, to niemożliwe. Przecież Mistrz sam mówił, że jest z Nim Ojciec Niebieski. Piotr przez chwilę stracił wiarę we wszystko. Ziemia usunęła mu się spod nóg. Zapierał się tego Jezusa, bo znał innego. Piotr przeżywał wielką tragedię. Był na granicy postradania zmysłów. Jego zaparcie było odruchem obronnym.
Kiedy Jezusa ukrzyżowano, rzucono los o Jego szatę. Widać była cenna, wartościowa. Czy Jezus należał do bogatych czy biednych? Niewiele jest o tym informacji w Pismach. Droga szata wskazuje, że nie należał do ubogich. Można być bogatym i służyć biednym.
Na krzyżu napisano: Król Żydowski (Mk 15,26). Jezus nie chciał być ani królem, ani mesjaszem. Został jednym i drugim. Życie niejednokrotnie narzuca człowiekowi rolę i misję, o której nigdy nie marzył. Takie zadanie trzeba również wypełnić. Przeważnie jest ono szczególnie obłożone i niewdzięczne. Ci, którzy stali pod krzyżem przeklinali Jezusa i drwili z Niego. Ukrzyżowano Go również pomiędzy złoczyńcami.
