Dans la prochaine péricope Douze ans Jésus au temple (Luc 2:41–50) décrit le séjour de Jésus dans le temple. Comme illustré par l’auteur, douze jeune homme lui expose son prélude vie publique (Luc 2:41–50). Assurer la liaison avec les enseignants de la Torah. Apprendre, se perfectionner: les écoutant et en leur posant des questions (Luc 2:46). Le fait même que poser des questions remettent en question la déclaration qui est égal au Père. Il est frappant de constater combien Luc prit une profonde connaissance de la réalité de la vie de Jésus. Peut-être Luc scène de Jésus dans le Temple a ses racines dans l’histoire de l’Egypte sur Si-Usire, fils mineurs Cha-em-wer (Lorsque Si-Usire vieillissait et solidifié, il a été mis à l’école. Bientôt sa connaissance dépassé les connaissances de l’apprenant lui un scribe. Petit Si-Usire avec les scribes maison de la vie au temple de Ptah a commencé à lire la prière, suppliant, et tous ceux qui l’entendaient étaient stupéfaits), une source d’inspiration pour insister sur un morceau de biographie de Jésus similaire. Peut-être que Luc voulait en quelque sorte à combler l’écart de temps. La scène du temple était théologiquement utile de montrer la sagesse du jeune Jésus. Frappant est ici l’âge de Jésus. Dans la loi juive l’âge de 12–13 ans est la période pendant laquelle il devrait être une pratique courante maintenant inscrite dans la loi. Luc a probablement voulu montrer la sagesse de Jésus, qui se traduit par une connaissance particulière de Dieu (lire 10:22). Rudolf Bultmann (1884–1976), théologien luthérien croit que l’évangile de l’enfance est secondaire et légendaire[1].
Dans la vie de péricope à Nazareth (Luc 2:51–52), l’auteur écrit: Et Jésus croissait en sagesse, en stature, et en grâce, devant Dieu et devant les hommes (Luc 2 :52). Une fois de plus, Luc sape le message de l’Evangile que Jésus est l’égal du Père. Comme il l’écrit: Il a fait [que] croissait en sagesse (ibid). Sa connaissance ne peut être comparée à l’omniscience.
Les fidèles voudront certainement savoir la biographie de Jésus. Cependant, il ne voulait pas présenter vos personnes dans le travail d’évangélisation. Selon lui, peu importe qui il était, ce qu’il voulait transmettre importante. Si Jésus a prédit sa gloire avec le Père, il serait, comme le Père, se cacher derrière le mystère de la nature. Ainsi, comme le Père, il est toujours recherché. Non pleine révélation de Dieu contient certaines des raisons qui ont exploré suffisamment, ils ont leur propre signification. Après tout, Dieu est encore un concept abstrait. Peut-être dans son économie de la Révélation d’attente pour l’humanité à mieux connaître Dieu. La figure du Fils a déjà fait beaucoup.
L’homme est un être autonome et indépendant de la volonté de Dieu a le droit de chercher, de forer vers le bas et de résoudre les mystères du Créateur. Recherche, se angoissante ils ne sont pas de péché, et ne devraient donc pas avoir peur des conséquences. La biographie de Jésus dit apocryphes (livres ne sont pas considérés canonique) et autres écrits anciens tracés dans la région du bassin méditerranéen. Toutes les innovations peuvent être testés et analysés. Certains sont d’intérêt, et d’autres infantile. Certains ne rejette pas, car ils peuvent avoir une certaine vérité. Comme la rumeur porte, Jésus a vécu en Inde; Il a étudié les religions de l’Orient et éduqués. De cela, il suit qu’il devait voyager. Il eut le temps env. Trente quelques années avant de poursuivre sa mission.
[1] L’Encyclopédie Catholique, Volume II, Ed. TN KUL, Lublin en 1985, col. 1 198.
Tłumaczenie
W następnej perykopie Dwunastoletni Jezus w świątyni (Łk 2,41–50) opisuje pobyt Jezusa w świątyni. Jak przedstawia to autor, dwunastoletni młodzieniec uwidacznia w niej swoje preludium działalności publicznej (Łk 2,41–50). Nawiązuje kontakty z nauczycielami Tory. Ucząc, sam się doskonalił: przysłuchiwał się im i zadawał pytania (Łk 2,46). Sam fakt, że zadawał pytania podważa stwierdzenie, że jest równy Ojcu. Zastanawiające jest skąd Łukasz zaczerpnął wiedzę o tym fakcie z życia Jezusa. Być może Łukaszowa scena Jezusa w świątyni ma korzenie w opowieści egipskiej o Si-Usire, młodocianym synu Cha-em-Wese (Kiedy Si-Usire podrósł i okrzepł, oddano go do szkoły. Po niedługim czasie jego wiedza przerosła wiedzę uczącego go skryby. Mały Si-Usire razem ze skrybami Domu Życia przy świątyni Ptaha zaczął czytać modlitwy błagalne, a wszyscy, którzy go słuchali, byli zdumieni), stanowiąc inspirację do uwypuklenia podobnego fragmentu życiorysu Jezusa. Być może Łukasz chciał w jakiś sposób zapełnić lukę czasową. Scena ze świątyni była teologicznie pożyteczna dla okazania mądrości młodego Jezusa. Zastanawiający jest tu wiek Jezusa. W prawie żydowskim wiek 12–13 lat jest okresem, w którym powinno się już praktykować normy zapisane w Prawie. Łukasz zapewne chciał pokazać mądrość Jezusa, która owocuje w szczególnym poznaniu Boga (czytaj 10,22). Rudolf Bultmann (1884–1976), teolog ewangelicki uważał, że ewangelia dzieciństwa jest wtórna i legendarna[1].
W perykopie Życie w Nazarecie (Łk 2,51–52) autor pisze: czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi (Łk 2,52). I tu podobnie, Łukasz podważa ewangeliczny przekaz, że Jezus jest równy Ojcu. Jak pisze: Czynił [dopiero] postępy w mądrości (tamże). Jego wiedzę nie można przyrównywać do wszechwiedzy.
Wierni z pewnością chcieliby poznać życiorys Jezusa. Jednak On nie chciał uwypuklać swojej Osoby w dziele ewangelizacji. Według Niego, nie ważne Kim był, ważne co chciał przekazać. Jeżeli Jezus przewidywał swoją chwałę u Ojca, to chciał, podobnie jak Ojciec, ukryć się za tajemnicą natury. Tym samym, podobnie jak Ojciec, jest ciągle szukany. Niepełne Objawienie się Boga zawiera pewne racje, które zgłębione dostatecznie, mają swój sens. Mimo wszystko Bóg jest do dzisiaj pojęciem abstrakcyjnym. Być może w swojej ekonomii Objawienia czeka ludzkość lepsze poznanie Boga. Sama postać Syna zrobiła już wiele.
Człowiek jest istotą samodzielną i niezależnie od woli Boga ma prawo szukać, drążyć i rozwiązywać tajemnice Stwórcy. Poszukiwania, dywagacje same w sobie nie są grzeszne i dlatego nie należy bać się konsekwencji. O życiorysie Jezusa mówią apokryfy (księgi nie uznane za kanoniczne) i inne stare pisma odnajdywane w obszarze basenu Morza Śródziemnomorskiego. Wszystkie nowinki mogą być badane i analizowane. Niektóre są interesujące, a inne infantylne. Niektórych nie odrzucam, bo mogą one mieć coś z prawdy. Jak niesie plotka, Jezus przebywał w Indiach; tam poznawał religie Wschodu i kształcił się. Z tego wynika, że musiał podróżować. Miał na to czas ok. trzydziestu paru lat, zanim podjął swoją misję.
[1] Encyklopedia Katolicka, tom II, Wyd. TN KUL, Lublin 1985, kol. 1198.
