Le choix des Douze (Luc 6:12–15; Matthieu 10:1–4; Marc 3:13–19) est la pericope synoptique. Luc décrit un peu de choix différent de douze ans. Comme il l’écrit: il appela ses disciples et il en choisit douze, auxquels il a appelé les apôtres. Matthieu rappelle les étudiants déjà sélectionnés, et Marc appela ceux qu’il voulait.
DouzeApôtres:
Simon Pierre (Céphas), fils de Jonas, un pêcheur de Bethsaïde
André, frère de Pierre, le pêcheur de Bethsaïde
Jacob (connu comme le Grand), le fils de Zébédée et Salomé
Jean l’Evangéliste, le fils de Zébédée, frère de James
Philippe de Bethsaïde
Barthélemy – Nathanaël Ptolémaïs
Thomas (appelé Didyme)
Matthieu – Lévi, l’ancien collecteur d’impôts
James fils d’Alphée
Simon le Cananéen (ci-après zélé)
Jude (Judas), le fils de Jacob
Judas Iscariote, le traître de Jésus; après son suicide a été élu Maciej.
Certains des apôtres de Jésus étaient auparavant disciples de Jean le Baptiste. La plupart venaient de la Galilée, tout comme le Christ. Ils sont venus de low – au moins quatre étaient des pêcheurs, un (Matthieu Lévi) était un collecteur d’impôts avant. Au moins deux d’entre eux étaient des parents de Jésus (les fils d’Alphée). Les prêtres de Jérusalem les méprisait à cause d’un manque d’éducation rabbinique et le dialecte galiléen. Certains des apôtres, y compris Pierre (Céphas), étaient mariés (Actes 4:13; 1 Cor 9,5). Tous les apôtres étaient juifs. Parmi les douze que Jésus traité en particulier Pierre, Jacques le Majeur (Elder) et Jean (les deux fils de Zébédée). Ce sont ces trois il a pris avec lui dans la montagne de la Transfiguration et quand ils ont soulevé la fille de Jaïre. La plus grande sympathie pour Jean, qui était probablement le plus jeune du groupe. Les apôtres sont devenus le noyau et le fondement du nouvel ordre du royaume éternel de Dieu.
La tâche des apôtres par un certificat de Jésus et de communiquer les enseignements de leur maître. En outre, ils ont organisé des réunions et les protège logistique. Pourtant, pour la vie de Jésus a créé le cadre pour l’organisation d’une nouvelle communauté religieuse, plus tard connu comme chrétien. Au fil du temps les apôtres ont quitté Jérusalem (56 avant de Jésus Christ) et sont allés dans des directions différentes alors le monde pour répandre l’Evangile.
Après la mort et la résurrection des apôtres de Jésus-Christ sont aussi devenus les fonctionnaires formés églises et les communautés. Ils les ont organisées sous les termes d’un officiel et cohérent avec ce qui était alors la loi.
Tłumaczenie
Wybór Dwunastu (Łk 6,12–15; Mt 10,1–4; Mk 3,13–19) jest perykopą synoptyczną. Łukasz trochę inaczej opisuje wybór dwunastu. Jak pisze: przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których nazwał apostołami. Mateusz przywołuje już wybranych uczniów, a Marek przywołał tych których chciał.
Dwunastu apostołów:
Szymon Piotr (Kefas), syn Jonasza, rybak z Betsaidy
Andrzej, brat Piotra, rybak z Betsaidy
Jakub (zwany Większym), syn Zebedeusza i Salome
Jan Ewangelista, syn Zebedeusza, brat Jakuba
Filip z Betsaidy
Bartłomiej – Natanael z Ptolemaidy
Tomasz (zwany Didymos)
Mateusz – Lewi, były poborca podatkowy
Jakub, syn Alfeusza
Szymon Kananejczyk (zwany Gorliwym)
Juda Tadeusz (Judas), syn Jakuba
Judasz Iskariota, zdrajca Jezusa; po jego samobójstwie wybrany został Maciej.
Niektórzy apostołowie Jezusa byli wcześniej uczniami Jana Chrzciciela. Większość pochodziła z Galilei, podobnie jak Chrystus. Pochodzili z niskiego stanu – co najmniej czterech było rybakami, jeden (Mateusz Lewi) był wcześniej poborcą podatków. Przynajmniej dwóch z nich było krewnymi Jezusa (synowie Alfeusza). Kapłani jerozolimscy pogardzali nimi z powodu braku wykształcenia rabinicznego i galilejskiej gwary. Niektórzy z apostołów, włączając Piotra (Kefasa), byli żonaci (Dz 4,13; 1 Kor 9,5). Wszyscy apostołowie byli Żydami. W gronie Dwunastu Jezus szczególnie traktował Piotra, Jakuba Większego (Starszego) i Jana (dwóch synów Zebedeusza). To tych trzech zabrał ze sobą na Górę Przemienienia i przy nich wskrzesił córkę Jaira. Największą sympatią darzył Jana, który był najprawdopodobniej najmłodszy z grona. Apostołowie stali się zaczątkiem i fundamentem nowego porządku wiecznego królestwa Bożego.
Zadaniem apostołów było świadczenie o Jezusie oraz przekazywanie nauk ich Mistrza. Ponadto organizowali spotkania i zabezpieczali je logistycznie. Jeszcze za życia Jezusa tworzyli ramy organizacyjne nowej wspólnoty religijnej, zwanej później chrześcijańskiej. Z czasem apostołowie opuścili Jerozolimę (przed rokiem 56 n.e.) i udali się w różne strony ówczesnego świata, aby szerzyć Ewangelię.
Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa apostołowie stali się też urzędnikami powstałych kościołów i wspólnot. Organizowali je pod względem formalnym i zgodnym z ówczesnym prawem.
