Le pharisien qui avait invité Jésus à dîner, a exprimé sa surprise que le client ne se lavent pas la première avant les repas (Luc 11:37–38). Jésus, voyant cela, il poussa un commentaire critique: Vous, pharisiens, vous nettoyez le dehors de la coupe et du plat, et à l’intérieur vous êtes pleins de rapine et de méchanceté.  Insensés! celui qui a fait le dehors n’a-t-il pas fait aussi le dedans?  Donnez plutôt en aumônes ce qui est dedans, et voici, toutes choses seront pures pour vous.  Mais malheur à vous, pharisiens! parce que vous payez la dîme de la menthe, de la rue, et de toutes les herbes, et que vous négligez la justice et l’amour de Dieu: c’est là ce qu’il fallait pratiquer, sans omettre les autres choses.  Malheur à vous, pharisiens! parce que vous aimez les premiers sièges dans les synagogues, et les salutations dans les places publiques (Luc 11:39–43). Les paroles de Jésus sont suffisantes pour tout commentaire. Ils sont aujourd’hui intemporel et vrai. Tout le monde dans sa conscience devrait décider ce qui est vraiment important dans la vie. Une grosse erreur commise par ceux qui sont fidèles à la tradition, culte, et ne voit pas les choses ordinaires. Je entendu une fois un prêtre Stanislaw Mike, qui a crié de la chaire: Je vois quelques personnes participant à la troisième masse. Ou peut-être que nous devrions rentrer à la maison et remplacer fille, qui par un petit enfant ne peut pas venir à l’église? Certaines personnes refusent de se nourrir de la viande le vendredi hôte, qui a traité le quel était le meilleur (en lui faisant mal). Les gens qui se croient pieux doivent être très prudents pour ne pas devenir hypocrites. Le culte est d’origine humaine et n’a aucune valeur si elle est contraire à l’amour d’un autre être humain. Le véritable enseignement de Jésus est de sensibiliser et de celle de quelque chose d’autre se passe. Il nous a laissé seulement deux commandements. Ils peuvent remplacer tous les autres.

        Dans la prochaine stigmatisation péricope des docteurs de la loi (Lc 11,45-54) Jésus parle aux chercheurs, en disant: Malheur à vous aussi, docteurs de la loi! parce que vous chargez les hommes de fardeaux difficiles à porter, et que vous ne touchez pas vous-mêmes de l’un de vos doigts […] Malheur à vous, docteurs de la loi! parce que vous avez enlevé la clef de la science; vous n’êtes pas entrés vous-mêmes, et vous avez empêché d’entrer ceux qui le voulaient (Luc 11:46,52). La sagesse des savants porte de mauvais fruits. Supériorité intellectuelle sur de simples fidèles est grande. Face à des gens obéissants, les scientifiques utilisent leur position à des intérêts acquis. Jésus indique à ceux qui sophisme (utilisation consciente de l’argumentation injuste d’obtenir des avantages pour eux-mêmes). Il leur rappelle les erreurs de l’histoire et de leurs crimes (comme tuer les prophètes et les justes, qui se dressent maintenant mausolées). Jésus est en nette opposition avec les chercheurs. Les accuse qu’au lieu d’ouvrir le royaume de Dieu, et les ferme des fidèles. Je pense que jusqu’à ce jour, peu de choses ont changé. Tous les innovateurs (vision du monde) est nouvelle meilleure enterrés et les mettre monuments.

Tłumaczenie

          Faryzeusz, który zaprosił Jezusa na obiad, wyraził zdziwienie, że Gość nie obmył wpierw rąk  przed posiłkiem (Łk 11,37–38). Jezus widząc to, wypowiedział krytyczną uwagę: Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste.  Lecz biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie opuszczać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą  (Łk 11,39–43). Słowa Jezusa wystarczają za wszelki komentarz. Są one ponadczasowe i aktualne do dziś. Każdy w swoim sumieniu powinien rozstrzygać, co tak naprawdę jest ważne w życiu. Wielki błąd popełniają ci, którzy dochowują wierności tradycji, kultowi, a nie dostrzegają zwykłych rzeczy. Słyszałem kiedyś księdza Stanisława Mikę, który krzyczał z ambony: widzę parę osób uczestniczących w trzeciej mszy. A może lepiej pójść do domu i zastąpić córkę, która przez małe dziecko nie może przyjść do kościoła? Niektóre osoby odmawiają w piątek pokarmu mięsnego gospodarzowi, który częstował tym, co miał najlepszego (robiąc mu przykrość). Osoby uważające się za pobożne muszą bardzo uważać, aby nie stały się obłudnikami. Kult jest pochodzenia ludzkiego i nie ma wartości, jeżeli przeciwstawia się miłości do drugiego człowieka. Prawdziwa nauka Jezusa polega na uzmysłowieniu, że o co innego chodzi. On sam zostawił nam tylko dwa przykazania. One mogą zastąpić wszystkie inne. 

          W następnej perykopie Napiętnowanie uczonych w Prawie (Łk 11,45–54) Jezus zwraca się do uczonych, mówiąc:  I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie [….] Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli (Łk 11,46,52). Mądrość uczonych wydaje złe owoce. Przewaga intelektualna nad zwykłymi wiernymi jest wielka. Mając przed sobą posłuszny lud uczeni wykorzystują swoją pozycję do partykularnych interesów. Jezus wytyka im tą sofistykę (świadome posługiwanie się nieuczciwą argumentacją w celu osiągnięcia korzyści dla siebie). Przypomina im błędy historii i ich zbrodnie (jak zabijanie proroków i sprawiedliwych, którym teraz wznoszą mauzolea).   Jezus jest w wyraźnej opozycji do uczonych. Zarzuca im, że zamiast otwierać królestwo Boże, zamykają je przed wiernymi. I pomyśleć, że do dzisiejszego  dnia niewiele się zmieniło. Wszystkich nowatorów (nowego oglądu świata) najlepiej pochować i wystawić im pomniki.