La péricope Stérile figuier (Luc 13,6–9) est un synoptique. Chaque auteur a présenté son propre climat cette parabole. Matthieu davantage l’accent arbres merveilleux pour se fanent et la croyance que l’homme ne peut rien. Marc tente de faire ressortir le sens théologique. Un arbre couvert de belles feuilles ne sont pas tout. Si vous ne portez pas de fruit, ne remplissent pas leurs obligations. Luc alors qu’il était à l’image de Dieu le miséricordieux et patient. Dieu vous donne un pécheur de la chance (d’arbre stérile). Si cela ne pas exercer le droit de conversion, puis est le jugement de Dieu.
Malgré les nombreux commentaires sur le texte, Luc sur meilleur que nous sympathisons avec le même Dieu et lire ses pensées. Ses paroles sont pleines de chaleur et d’amour de Dieu. Ils sont la prière.
Dans la prochaine guérison péricope Guérison un jour de sabbat d’une femme curbée (Luc 13:11–17) revient sur le problème de la guérison de la saison de vacances. Jésus prouve encore une fois que le sabbat est pour l’homme et non l’inverse. Luc utilise ici la comparaison d’un esprit d’infirmité (femme avait une colonne vertébrale tordue) à satan. S’il vous plaît noter que Luc était convaincu de l’existence de satan et que chaque maladie était son travail.
Luc rappelle La parabole du grain de sénevé (Luc 13:18–21). La graine de moutarde est disproportionnellement faible[1] par rapport à l’arbre plus tard. Luc compare au royaume de Dieu. Ne pas développer ce thème en tant que telle. Matthieu. Il est difficile de donner un sens au texte de la parabole. Matthieu a fait mieux: si vous aviez de la foi comme un grain de sénevé, vous diriez à cette montagne: Transporte-toi d’ici là, et elle se transporterait; rien ne vous serait impossible (Mt 17,20). Avec même un peu de foi peut conduire à de grands résultats – comme une grande plante qui pousse sur un petit grain de moutarde. Foi, même aussi petit qu’une graine de moutarde peut changer la vie d’une personne. Sa vie est ce que ses pensées font d’elle. La foi est non seulement Dieu. Dans la pensée positive, la foi fait ressortir les forces humaines et les forces qui se trouvent en elle. Supprime également les peurs et les douleurs accumulées (Dr Joseph Murphy, dans sa prière de thérapie de livre). Comment pensez-vous que ce sera (William James – philosophe et psychologue américain); La vie d’un homme est ce que ses pensées font de lui un (Marc Aurèle).
La foi, dans un large aspect est le moteur et les moyens à une fin. Fournit ce que l’homme est profondément caché en soi. Il ouvre une autoroute, après quoi couler les grâces et les dons de Dieu. Par la foi, il se permet de Dieu à travers sa permission. L’homme la confiance en Dieu soumis à sa direction. Couplé sa volonté à la volonté du Père. Rien ne pourrait être plus efficace.
[1] Une fois utilisé comme un médicament qui améliore la circulation sanguine et soulage la douleur. Les femmes de ménage savent que pour se débarrasser du sang de l’odeur fétide, a mis les quelques graines de moutarde et couvrir d’eau.
Tłumaczenie
Perykopa Nieurodzajne drzewo figowe (Łk 13,6–9) ma charakter synoptyczny. Każdy autor wprowadził własny klimat tej przypowieści. Mateusz bardziej akcentuje cudowne uschnięcie drzewa oraz wiarę, że człowiek wszystko może. Marek próbuje wydobyć sens teologiczny. Drzewo pokryte pięknymi liśćmi to nie wszystko. Gdy nie rodzi owoców, nie spełnia swoich powinności. Łukasz natomiast ukazał to w obrazie miłosiernego i cierpliwego Boga. Bóg daje szansę grzesznikowi (nieurodzajne drzewo). Dopiero gdy nie skorzysta z możliwości nawrócenia, wtedy pozostaje sąd Boży.
Pomimo wielu uwag do tekstów Łukasza on najlepiej wczuwa się w samego Boga i odczytuje Jego zamysły. Jego teksty są pełne żaru i miłości Boga. Mają charakter modlitewny.
W następnej perykopie Uzdrowienie kobiety w szabat (Łk 13,11–17) powrócił problem uzdrawiania w dniu świątecznym. Jezus ponownie udowadnia, że szabat jest dla człowieka, a nie odwrotnie. Łukasz używa tu porównania ducha niemocy (kobieta miała skrzywiony kręgosłup) do szatana. Proszą zauważyć, że Łukasz był przekonany o istnieniu szatana i że każda choroba była jego dziełem.
Łukasz przywołuje Przypowieść o ziarnku gorczycy i o zaczynie (Łk 13,18–21). Ziarnko gorczycy jest niewspół-miernie małe[1] w stosunku do późniejszego drzewa. Łukasz porównuje go do królestwa Bożego. Nie rozwija tego tematu jak np. Mateusz. Trudno z tekstu wydobyć sens tej przypowieści. Lepiej uczynił to Mateusz: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: «Przesuń się stąd tam!», a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was (Mt 17,20). Mając choćby odrobinę wiary, można dojść do wielkich rezultatów – podobnie jak duża roślina, wyrastająca z małych ziaren gorczycy. Wiara, nawet tak mała jak ziarnko gorczycy, może zmienić życie człowieka. Życie jego jest tym, co zeń uczynią jego myśli. Wiara dotyczy nie tylko Boga. W pozytywnym myśleniu wiara wydobywa z człowieka moce i siły, które w nim tkwią. Usuwa też nagromadzone lęki i bóle (dr Joseph Murphy, w książce Terapia modlitwą). Jak myślisz, taki będziesz (William James – Amerykański filozof i psycholog); Życie człowieka jest tym, co zeń uczynią jego myśli (Marek Aureliusz).
Wiara, w szerokim aspekcie jest motorem i środkiem do osiągnięcia celu. Udostępnia to, co człowiek ma głęboko ukryte w sobie. Otwiera też autostradę, po której spływają łaski i dary od Boga. Przez wiarę pomaga się Bogu przez swoje przyzwolenie. Człowiek ufny Bogu poddaje się Jego kierownictwu. Sprzęga swoją wolę z wolą Ojca. Nic bardziej skutecznego.
[1] Niegdyś stosowany jako lek, który poprawia krążenie i uśmierza ból. Gospodynie wiedzą, że aby pozbyć się z naczyń brzydkiego zapachu, należy włożyć do nich kilka nasion gorczycy i zalać wodą.
