La péricope Rejet des Juifs et appel des gentils (Luc 13:22–30) se déplace sur le salut de l’âme. Je me demande quel genre de connaissances possédait sur ce Jésus? La difficulté de la recherche de ses connaissances réside dans le fait que les évangiles sont déjà étudie les auteurs. A cité les paroles de Jésus peuvent être déformées et fausses. Du texte que on doit seulement apporter des connaissances et des réponses aux questions. L’évangéliste Luc écrit que quelqu’un a demandé à Jésus la question: Seigneur, n’y a-t-il que peu de gens qui soient sauvés? (Luc 13:23). Jésus répond diplomatiquement. Pourquoi? Si Dieu révèle le plan eschatologique du salut universel (apocatastase, la restauration de la perfection originelle), personne ne l’aurait essayé de résoudre sa vie. Voici conserve le poste d’enseignant. Correspond donc à: Efforcez-vous d’entrer par la porte étroite. Car, je vous le dis, beaucoup chercheront à entrer, et ne le pourront pas (Lc 13,24). Le reste du texte est susceptible de développer auteur (Luc), qui a tenté de le traduire étaient les paroles de Jésus.
Ecriture révèle: Dieu, qui veut que tous les hommes soient sauvés et parviennent à la connaissance de la vérité (1 Timothée 2.4). Au fil des années (siècles), de nombreux théologiens, par exemple. Bibliander Theodor (1504-1564) dans ses œuvres apologétiques et historique prêché le salut des croyants[1]. St. Grégoire de Nysse IV., John Scot Erigène IX., Hans Urs von Balthasar XXe siècle. Fr .. prof. Waclaw Hryniewicz XX. Arrivés à la conclusion que l’esprit de Dieu est le salut universel (apocatastase). Pour cette thèse et je vais vous rejoindre. Il est impossible que Dieu a laissé ses enfants dans la solitude, même si broiły. Dieu n’a pas une condamnation de la moindre idée. Ce mot est d’origine humaine. Dieu est Amour lui-même, de sorte que même par définition ne peut pas agir contrairement à l’essence même de son existence.
Pour comprendre le monde surnaturel peut profiter du modèle conceptuel, dans lequel Dieu est le soleil et ses rayons combiner les âmes des créatures qui ont la même nature. Placer l’âme dépend de sa température. Le plus loin de la Source, les âmes du refroidisseur. Loin sont ceux qui sont reconnus comme rejetée. Il a visité Jésus après sa mort abîme, qui est resté âmes des morts. Cela signifie que toutes les âmes peuvent savoir (cru) en Jésus-Dieu. Cette connaissance leur permet de devenir impliqué dans les rayons du Père. Ils seront tous sauvés. Dans le monde du surnaturel, mais il ya une hiérarchie de la dignité.
Ils jugent la vie humaine de vivre selon la justice humaine. Devant Dieu tout le monde sait ce qui lui appartient une place au ciel. Homme après la mort ne peut pas seule pour élever son âme de température. Il n’y avait pas de temps. Il reste en place grâce à lui, à des distances différentes, qui est l’intimité avec Dieu. Dieu donne une chance à tout le monde, mais il est l’homme lui-même décide pour lui-même. Pour assurer une bonne place dans les rayons divins, assez pour la vie à utiliser le bon sens et le cœur. Juste la bonne volonté. En vue du reste des cas, la confiance en Dieu. Infraction humaine, en raison des imperfections de la création, a pris sur lui Jésus-Christ. L’homme qu’il était entouré depuis le début de l’amour de Dieu, alors l’amour de son Fils. Du côté humain est faible. Ailes directeurs sont les deux commandements de l’amour que Jésus a proclamé.
Ne faites pas semblant d’être saint, parce qu’il engage de l’hypocrisie et de la fierté. Ne devrait pas être considérée comme bonne, parce que je ne sais pas vraiment comment être bon. Ne pas montrer trop de leur pieuse car il peut être sa caricature. Gardez à l’esprit les paroles de Jésus: Voici des derniers qui seront premiers, et certains des premiers qui seront derniers (Luc 13:30).
[1] L’Encyclopédie Catholique Volume II. Université catholique de Lublin en 1985, col. 455.
Tłumaczenie
Perykopa Odrzucenie Żydów (Łk 13,22–30) porusza temat zbawienia duszy. Ciekawe, jaką wiedzę posiadał na ten temat Jezus? Trudność poszukiwań Jego wiedzy polega na tym, że w ewangeliach są już opracowania autorów. Cytowane słowa Jezusa mogą być zniekształcone i nieprawdziwe. Z tekstu trzeba dopiero wydobyć wiedzę i odpowiedzi na postawione pytania. Ewangelista Łukasz pisze, że ktoś zadał Jezusowi pytanie: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni? (Łk 13,23). Jezus odpowiada dyplomatycznie. Dlaczego? Gdyby ujawnił eschatologiczny zamysł Boga o powszechnym zbawieniu (apokatastaza, przywrócenie pierwotnej doskonałości), nikt nie starałby się naprawić swojego życia. Zachowuje tu stanowisko pedagoga. Odpowiada więc: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli (Łk 13,24). Reszta tekstu jest prawdopodobnie opracowaniem autora (Łukasza), który próbuje tłumaczyć niejako słowa Jezusa.
Pismo święte ujawnia: Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy (1 Tym 2,4). Przez lata (wieki) wielu teologów, jak np. Theodor Bibliander (1504–1564) w swoich pracach apologetyczno-historycznych głosił zbawienie niewierzących[1]. Św. Grzegorz z Nyssy IV w., Jan Szkot Eriugena IX w., Hans Urs von Balthasar XX w., ks. prof. Wacław Hryniewicz XX w. doszli do przekonania, że w zamyśle Boga jest powszechne zbawienie (apokatastaza). Do tej tezy i ja się przyłączam. Niepodobna, aby Bóg pozostawił swoje dzieci w osamotnieniu, nawet gdyby broiły. U Boga nie ma pojęcia potępienie. To słowo jest pochodzenia ludzkiego. Bóg jest samą Miłością, a więc nawet z definicji nie może działać niezgodnie z istotą swego istnienia.
Dla zrozumienia świata nadprzyrodzonego można skorzystać z modelu konceptualnego, w którym Bóg jest Słońcem, a w Jego promieniach łączą się dusze istot stworzonych, posiadających tę samą naturę. Miejsce duszy zależy od jej temperatury. Im dalej od Źródła, tym dusze chłodniejsze. Daleko są ci, którzy uznani zostali za odrzuconych. Jezus po śmierci odwiedził otchłań, w której przebywały dusze zmarłych. Tym samym wszystkie dusze poznały (uwierzyły) w Jezusa–Boga. To poznanie pozwala im włączyć się w promienie Ojca. Zbawieni zostaną wszyscy. W świecie nadprzyrodzonym istnieje jednak hierarchia godności.
Życie człowieka osądzają żyjący według sprawiedliwości ludzkiej. Wobec Boga każdy wie, jakie przynależy mu się miejsce w niebie. Człowiek po śmierci nie jest w stanie sam podwyższyć swojej temperatury duszy. Zabrakło czasu. Pozostaje w miejscu mu należnym, w różnej odległości, czyli zażyłości z Bogiem. Bóg daje szansę każdemu, ale to człowiek sam decyduje o sobie. Aby zapewnić sobie dobre miejsce w boskich promieniach, wystarczy za życia posługiwać się rozsądkiem i sercem. Wystarczy dobra wola. Wobec reszty spraw, zaufać Bogu. Ludzkie przewinienia, z racji niedoskonałości stworzenia, wziął na siebie Jezus Chrystus. Człowiek otaczany był od początku miłością Boga, a potem miłością Jego Syna. Ze strony ludzkiej pozostało niewiele. Skrzydłami przewodnimi są dwa przykazania miłości, które ogłosił Jezus.
Nie należy udawać świętych, bo tym zahacza się o hipokryzję i pychę. Nie należy uważać się za dobrych, bo nie bardzo umie się być dobrym. Nie należy pokazywać zbytnio swojej pobożni, bo może być ona jej karykaturą. Należy pamiętać słowa Jezusa: Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi (Łk 13,30).
[1] Encyklopedia Katolicka tom II. KUL Lublin 1985, kol. 455.
