Si les paroles viennent de Dieu lui-même, cela signifie qu’il est nouveau, son plan. Il veut renouveler la relation avec l’homme à travers la nouvelle alliance. Jésus apporte un nouvel évangile. Humainement parlant, cela est une énorme histoire de la révolution. Il Faut avoir besoin d’une bonne compréhension de cet événement. L’humanité avant Jésus-Christ a été associé avec le Dieu du collectif Pacte, par des actes décrits dans les Écritures. Or, Jésus propose Alliance individuelle par le baptême. Tout le monde devrait volontairement se tenir devant Dieu “face à face” et d’exprimer le respect qui lui appartient.

          L’idée de Dieu a été brouillée par le baptême de la volonté des parents. Baptême sans être au courant de cette loi, la loi de l’homme, un operato ex opere, qui est, en fonction de vos actions. Donc, le baptême des enfants est efficace. Qu’est-ce que Dieu? Comme l’histoire l’enseigne, Dieu a souvent été contraint de prendre des solutions humaines (par exemple à partir d’ici. La polygamie). En effet, il a donné ces pouvoirs aux apôtres.

          Le baptême est donc une nouvelle qualité de la relation de l’homme avec Dieu. Ceci est rendu possible par un Dieu plus près des gens à travers le Fils – Jésus-Christ. La poursuite de l’alliance du baptême est le sacrement de la Confirmation. Pour le droit canon existant, ce sacrement doit avoir un rang spirituel très élevé et la gravité de la situation. Homme adolescent doit être conscient de cet événement. Que ce soit si réel.

          Moins il est important de savoir si la conversation de Jésus avec Nicodème était vrai. Ce qui est important est le message de l’Evangile, parce qu’il parle de sensibilisation auteur de l’Evangile. Rédacteurs conversation est pas très réussie. Heureusement, l’exégèse biblique a pu extraire du sens théologique.

          Au cours de l’étude des textes bibliques Je utilise quelques touches qui me faciliter la compréhension, et a cité les paroles de Jésus sont vraies ou non. Une de ces clés sont par exemple. Le mot sur le cas et situations condamnation. Selon ma foi aperçu il est impossible de Jésus ou Dieu condamne quiconque. Cela découle de la définition du Créateur. Dieu est la perfection de l’amour et de la miséricorde. La condamnation n’est pas compatible avec l’essence et de la définition du Créateur.

          Ce texte péricope Nicodème (Jean 3:14–21) contient les mots: Celui qui croit en lui n’est point jugé; mais celui qui ne croit pas est déjà jugé, parce qu’il n’a pas cru au nom du Fils unique de Dieu (Jean 3:18). Les paroles de condamnation excluent la vérité des paroles de Jésus. Le mot clé ici est secondaire, mais pas le seul. À partir du verset 14, il reconnaît clairement que le développement de texte théologique (excuses Jésus) écrit par l’auteur de l’Evangile.

Tłumaczenie

          Jeżeli słowa pochodzą od samego Boga, to znaczy, że jest to nowy Jego zamysł. Pragnie On odnowić relację, z człowiekiem poprzez nowe Przymierze. Jezus przynosi Nową Ewangelię. Po ludzku jest to ogromna rewolucja dziejowa. Trzeba dobrze pojąć to zdarzenie. Ludzkość przed Jezusem Chrystusem była związana z Bogiem Przymierzem zbiorowym, poprzez akty opisane w Piśmie świętym. Teraz Jezus proponuje Przymierze indywidualne poprzez chrzest. Każdy powinien z własnej woli stanąć przed Bogiem „twarzą w twarz” i wyrazić akces przynależności do Niego.

          Idea Boga została rozmyta przez chrzest z woli rodziców. Chrzest bez świadomości tego aktu, człowiek oprawił prawem ex opere operato, to znaczy na podstawie dokonanej czynności. Tak więc chrzest dzieci jest skuteczny. Co na to Pan Bóg? Jak uczy historia, Bóg niejednokrotnie zmuszany był do przyjmowania ludzkich rozwiązań (stąd np. wielożeństwo). Dał zresztą takie plenipotencje apostołom.

          Chrzest jest więc nową jakością relacji człowieka z Bogiem. Jest to możliwe przez przybliżenie Boga do ludzi poprzez Syna – Jezusa Chrystusa. Kontynuacją Przymierza chrztu jest sakrament bierzmowania. Wobec obowiązującego prawa kanonicznego sakrament ten powinien mieć bardzo wysoką rangę duchową i powagę sytuacji. Kilkunastoletni człowiek powinien być świadomy tego wydarzenia. Oby tak było naprawdę.

         Mniej ważne jest, czy rozmowa Jezusa z Nikodemem była prawdziwa. Ważny jest przekaz ewangeliczny, bo on mówi o świadomości autora Ewangelii. Redakcja rozmowy jest nie za bardzo udana. Na szczęście egzegeza biblijna potrafiła wydobyć z niej sens teologiczny.

          Podczas badania tekstów biblijnych stosuję pewne klucze, które ułatwiają mi rozeznanie, czy cytowane słowa Jezusa są prawdziwe, czy niekoniecznie. Jednym z takich kluczy są np. słowa dotyczące przypadków i sytuacji potępienia. Według mojego oglądu wiary nie jest możliwe, aby Jezus czy Bóg kogokolwiek potępiał. Wynika to z samej definicji Stwórcy. Bóg jest doskonałością kierującą się miłością i miłosierdziem. Potępienie nie licuje z Istotą i definicją Stwórcy.

          Omawiany tekst perykopy Nikodem (J 3,14–21) zawiera słowa:  Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego (J 3,18). Słowa potępienia wykluczają prawdziwość słów Jezusa. Klucz słowa jest tu pomocniczy, ale nie jedyny. Od wersetu 14 wyraźnie dostrzega się, że tekst jest opracowaniem teologicznym (apologia Jezusa) napisanym przez autora Ewangelii.