L’auteur de l’Evangile continue son idée littéraire. Tout d’abord, il détermine le Jésus en bordure de voie. Il habille sous la forme de la récolte. Le rôle du semeur dans l’Ancien Testament prophètes rencontré, annonçant la venue du Christ. Les travaux ont commencé par lui (Jean 3:7) poursuivra les premiers apôtres et leurs successeurs (note 4:38).
La pericope discuté est historiquement discutable. Il montre la connaissance de l’auteur au sujet de Jésus. Par Samaritaine veut montrer l’universalité de l’enseignement du Maître de Nazareth. Jésus est le Sauveur de tous et tout le monde (Jean 4:42).
L’Evangile de Jean se concentre principalement sur les activités de Jésus à Jérusalem et dans un délai de trois ans. Les autres endroits que brièvement mentionnés. Restez à Nazareth n’a pas réussi. Jésus a quitté sa maison, en disant dans son propre pays et dans sa propre maison peut être un prophète est pas sans (Matthieu 13,57; 6,4; Luc 04:24). Dans l’Evangile de Jean, il est la seule mention: un prophète n’est pas honoré dans sa propre patrie (Jean 4:44).
Dans la péricope Guérison du fils d’un fonctionnaire (Jean 4:46–54) a été mis en évidence la capacité de Jésus de guérir (fils mourant courtisan) à distance, sans avoir besoin de contact avec le patient. L’auteur montre la confrontation, ou bien le fils d’un courtisan fut guéri par Jésus. La confrontation est présentée de façon positive.
Dans un autre pericope Guérison du l ;infirme de Béazatha et conflit avec les Juifs (Jean 5:1–18) est une histoire touchante d’un patient qui, pour un long temps à essayer de profiter de la guérison étang d’eau Sheep (Héb. Bethesda), mais ne peut pas le faire à travers son infirmité physique. Quand Jésus est venu, le patient se plaint qu’il n’y a pas un pour aller dans la piscine quand elle prend effet guérison. Jésus utilise la puissance du réservoir d’eau, nécessite seulement un homme à se lever et aller. A la fin de ladite mots significatifs: ne pèche plus, de peur qu’il ne t’arrive quelque chose de pire (jean 5:14). Il fit le signe de la guérison le jour du sabbat. Quand ils ont appris sur les pharisiens qu’ils essayaient de le tuer.
Comme un résumé fait la guérison de l’auteur de l’évangile écrit l’intégralité Apologie Jésus (Jean 5:19–47). Bien que dans la première phrase est écrit: Jésus leur dit, il est vraiment un ensemble développe auteur de l’Evangile. Dans le texte, il est clairement dit que Jésus n’a pas qu’elle a, mais il a reçu du Père toutes ses capacités et plenipotencje de faire des miracles. Je constate que sur le but de montrer dans ce passage que Jésus ne fut pas né de Dieu, mais: Et il [Dieu] lui a donné le pouvoir de juger, parce qu’il est Fils de l’homme (Jean 5:27). Si Jésus était Dieu déjà pré-existence, toute capacité qui l’avait déjà. Il a reçu pour la vie du Père. Donc, il était égal au Père, par Ses attributs: il ne fait que ce qu’il voit faire au Père; et tout ce que le Père fait, le Fils aussi le fait pareillement (Jean 5:19), mais la gloire du Père était sur la croix. De même, dans l’expression: le Père a la vie en lui-même, de même aussi donné au Fils (Jean 5:26).
Tłumaczenie
Autor Ewangelii kontynuuje swój zamysł literacki. Przede wszystkim nakreśla dalszy plan Jezusa. Ubiera to w formę żniw. Rolę siewcy w Starym Testamencie spełniali prorocy, zapowiadający przyjście Chrystusa. Rozpoczęte przez Niego dzieło (J 3,7) będą kontynuowali pierwsi apostołowie i ich następcy (przypis 4,38).
Omawiana perykopa jest historycznie wątpliwa. Pokazuje wiedzę autora na temat Jezusa. Przez Samarytankę pragnie pokazać uniwersalizm nauczania Mistrza z Nazaretu. Jezus jest Zbawicielem wszystkich i całego świata (J 4,42).
Ewangelia Jana koncentruje się głównie na działalności Jezusa w obrębie Jerozolimy i to z okresu trzech lat. O innych miejscach jedynie krótko wspomina. Pobyt w Nazarecie nie był udany. Jezus opuścił swoje rodzinne strony mówiąc: w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony (Mt 13,57; 6,4; Łk 4,24). W Ewangelii Jana jest tylko wzmianka: prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie (J 4,44).
W perykopie Syn dworzanina (J 4,46–54) została uwypuklona zdolność Jezusa do uzdrawiania (umierającego syna dworzanina) na odległość, bez potrzeby kontaktu z chorym. Autor pokazuje konfrontację, czy rzeczywiście syn dworzanina został uzdrowiony za sprawą Jezusa. Konfrontacja została przedstawiona pozytywnie.
Kolejna perykopa Uzdrowienie chromego nad sadzawką (J 5,1–18) jest wzruszającą historią chorego, który od dłuższego czasu próbuje skorzystać z uzdrawiającej wody sadzawki Owczej (hbr. Betesda), ale nie może zdążyć przez swoją niemoc fizyczną. Kiedy nadszedł Jezus, chory żali się, że nie ma nikogo, kto by go wprowadził do sadzawki, gdy ona nabiera mocy uzdrawiającej. Jezus nie korzysta z mocy zbiornika wodnego, tylko nakazuje mężczyźnie wstać i iść. Na koniec mówi znamienne słowa: Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przytrafiło (J 5,14). Jezus dokonał znaku uzdrowienia w szabat. Gdy dowiedzieli się o tym faryzeusze, usiłowali Go zabić.
Jako podsumowanie dokonanego uzdrowienia autor Ewangelii pisze całą Apologię Jezusa (J 5,19–47). Mimo, że w pierwszym zdaniu napisane jest: Jezus im mówił, to tak naprawdę całość jest opracowaniem autora Ewangelii. W tekście wyraźnie jest zaznaczone, że Jezus nie że ma, ale otrzymał od Ojca wszelkie zdolności i plenipotencje do czynienia cudów. Celowo to zaznaczam, aby pokazać i w tym fragmencie, że Jezus nie był od urodzenia Bogiem, ale: [Bóg] przekazał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym (J 5,27). Gdyby Jezus był już Bogiem z preegzystencji, to wszelkie zdolności by już miał. On za życia otrzymał je od Ojca. Był więc równy Ojcu, co do Jego atrybutów: co On [Bóg-Ojciec] czyni, podobnie i Syn czyni (J 5,19), ale Chwałę Ojca otrzymał na krzyżu. Podobnie jest w wyrażeniu: Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi (J 5,26).
