Ogarniając wszystkie ewangelie można dostrzec, że Jezus od samego początku swojej działalności zmierzał usilnie ku Jerozolimie i swojej śmierci ofiarnej. Dążył do niej, ale nie znaczy, że po ludzku, nie bał się jej. Scena w Ogrójcu wyraźnie wskazuje na Jego ludzki strach. Jednocześnie ukazuje Jezusa jako w pełni Człowieka.

         Jezus łącząc nauczanie z uzdrowieniami wykazał się sprytem organizacyjnym. Wiedział jak przyciągnąć ludzi. Jednocześnie realizował własne nauczanie o miłości bliźniego.  I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu (Mt 4,23).

         Kazanie na Górze jest syntezą wielu spotkań i kazań Jezusa. Pokazuje jeden z głównych tematów Jego nauczania. Błogosławieństwa dotykają głębokie warstwy ludzkiego sanktuarium – sumienia. To tam rozgrywa się cała batalia o zbawienie, a właściwie o jakość zbawienia. Kazanie na Górze uchodzi za kodeks moralności chrześcijańskiej. “Nowa” moralność polega na wypełnieniu duchem (miłości) dawnej litery Prawa (Mt 5,17). Według filozoteizmu wszyscy będą zbawieni (apokatastaza), ale już na ziemi sygnalizowany jest system hierarchiczny. Wszystko, co człowiek osiągnie za życia będzie procentować w niebie. Wskazówką są sny ks. Jana Bosco (1815–1888) w których ukazywały się mu dusze zmarłych uczniów ozdobione różnymi kolorami szat.  

        Na dalszym miejscu Jezus omawia zaniedbania i grzechy opisane na tablicy dziesięciu przykazań. Wyróżnia się nauka o miłości nieprzyjaciół. W żadnej religii nie ma czegoś podobnego. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują (Mt 5,45). Słowa Jezusa musiały szokować. Z pewnością naraził się wielu. Nie wszyscy mogą to pojąć i zrozumieć. Człowiek przez swoją skłonność do grzechu zatwardza swoje serce. Patrzy przez pryzmat własnych korzyści. Nienawiść jest blisko. Jezus w dalszej części tłumaczy:  Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5,48). Słowa te przekazują tajemnicę relacji człowieka z Bogiem. Zapowiadają możliwość zbliżenia się do Boga przez podobieństwo w Jego doskonałości. Jezusowi to się udało. Również może się to przydarzyć każdemu z nas. Jezus wielokrotnie dawał do zrozumienia jak wielki może być człowiek. Tę tajemnicę odkrył i pokazał w pełni na swoim przykładzie. Wiedza o możliwości nobilitacji człowieka do godności Ojca powinna nas uskrzydlać i zachęcać do wysiłku.