W księdze Izajasza czytamy: “I rzekł [mi]: «Idź i mów do tego ludu: Słuchajcie pilnie, lecz bez zrozumienia,  patrzcie uważnie, lecz bez rozeznania! Zatwardź serce tego ludu, znieczul jego uszy, zaślep jego oczy, iżby oczami nie widział ani uszami nie słyszał, i serce jego by nie pojęło, żeby się nie nawrócił i nie był uzdrowiony»” (Iz 6,9–10). Tekst czytany dosłownie uprawnia do odczytania, że Bóg chce aby naród nie otworzył się na słowa proroka i pozostał zatwardziały. Takie odczytanie świadczy o nie zrozumieniu semickiego sposobu wyrażania myśli. Według myślenia semickiego wszystko dzieje się za zgodą Pana. Autor zdawał sobie sprawę, że nie wszyscy są zdolni do rozumienia przypowieści. Użył semickiego sposobu przekazywania informacji. Dla nie żydowskiego czytelnika może być on niezrozumiały.

Przyjęta narracja jest typowo żydowska. Można przypuszczać też, że była ona celowa. Sygnalizowanie pewnych prawd (wiedzy), ale nie do końca. Przesłanie zrozumieją tylko nieliczni. Dla nierozumnych i maluczkich wiara winna być przyjęta bez rozumienia, bez dyskusji i bez dodatkowych pytań. Według zasady –słuchajcie pilnie, ale nie musicie rozumieć itp.

W czasach obecnych, w mowie potocznej, używa się narracji: “patrzysz, a nie widzisz!“ Zdanie to wymawiane jest ze zdumieniem i pewną pretensją. Jak możesz patrzyć, a tego nie zauważyć. Można tę frazę ująć inaczej: Patrz, a zobaczysz. Podobnej narracji użył Izajasz: “Słuchajcie pilnie, lecz bez zrozumienia”. W intonacji zdumienia: słuchajcie i niemożliwe jest żeście tego nie rozumiecie. Transponując zawiłość narracyjną można napisać: słuchajcie pilnie ze zrozumieniem.

Wspomnianą perykopę Izajasza można przetrasformować na formę bardziej zrozumiałą:

Patrzcie, a zobaczycie,

Słuchajcie, a dowiecie się,

Jak się nawrócicie będziecie rozumieli moją tajemnicę.

Opis „nie wprost”, zawiły i mylący, jest wielokrotnie wykorzystany w Biblii. W Ewangelii Marka w perykopie “Przypowieść o siewcy” czytamy: “aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana [tajemnica]». I mówił im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści?” (Mk 4,10–13). Według zamiarów Bożych zbawienie świata i sposób dokonania tegoż przez Jezusa Chrystusa miały pozostać tajemnicą aż do Jego zmartwychwstania. Tylko apostołowie, zwłaszcza Piotr, Jakub i Jan, i uczniowie stali się uczestnikami tej tajemnicy mesjańskiej, tajemnicy królestwa Bożego. Innym Jezus objawia ją częściowo pod osłoną przypowieści i symboli, których dokładniej nie wyjaśnia. Z tego powodu Jezus zabrania uzdrowionym rozgłaszać cuda, i szatanom zdradzać, kim jest.