Fizyka klasyczna umocniła nas w przekonaniu, że Świat jest prosty w swej strukturze. Nasze przekonania tak się ugruntowały, że każdą informację burzącą nasze uporządkowanie logiczne odbiera się jako coś nierealnego. Świat subatomowy, czyli kwantowy odbiera się jako świat pełen paradoksów.

          Pod koniec XIX wieku, kiedy człowiek zaczął badać świat subatomowy, Świat doznał szoku. To co było proste w dotychczasowym odbiorze świata stało się nie do końca prawdziwe. Świat subatomowy rządzi się swoimi prawami. Od razu wyjaśniam przyczynę.

          To co w świecie makroskopowych jest przeliczalne według liczb naturalnych w świecie subatomowym rozmywa się. Materia traci granice, jest nieostra. Materia ujawnia swoją falową naturę, ulega dyfrakcji. Jej współrzędne nie można określić dokładnie. Elektrony które krążą wokół jądra mogą być przedstawione jako chmura elektronów. Jeżeli staramy się określić w danej chwili dokładne współrzędne miejsca, to nie można określić dokładnie prędkości, czy pędu (zasada nieoznaczoności Heisenberga). Zasada nieoznaczoności mówi, że nie można z dowolną dokładnością wyznaczyć jednocześnie położenia i pędu cząstki. Odkryta i sformułowana zasada przez Wernera Heisenberga w 1927 roku, jest konsekwencją dualizmu korpuskularno-falowego. Matematyczna postać zasady nieoznaczoności:

                                            [Δ x] * [Δ p]  ≥  Δ h/4 π

Δx    – nieokreśloność pomiaru położenia

Δ p  – nieokreśloność pomiaru pędu (odchylenie standardowe pędu),

h    – stała Plancka

Zasada nieoznaczoności opisuje “rozmycie”. Z pomiarem łączy się pewna niepewność. Dla sprawdzenia, za każdym razem, powtarzanie pomiarów odbywa się już w innym rozkładzie elektronów (inna rzeczywistość). Z każdym momentem jest inna sytuacja. Dlatego ogarnięcia problemu stosuje się opis statystyczny. Każde położenie  obarczone jest prawdopodobieństwem miejsca i prędkości, a nie jak w świecie makroskopowym można dokładnie zmierzyć x,y,z i v (prędkość).

          Elektrony krążące wokół jądra “czują” się jednostkowo, ale to my (badający) mamy problem z obserwacją (z dokładnym pomiarem) tego zjawiska. My widzimy nieostrą chmurę elektronów. Dlatego uczeni elektrony przedstawiają jako funkcję falową i jest interpretowana jako rozkład prawdopodobieństwa.

           Przez to, że są problemy z dokładnymi pomiarami nie ma się dokładnej wiedzy, a niewiedza powoduje brak determinizmu. Światem kwantowym rządzi losowość.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 3102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949