W pierwszych wiekach po Zmartwychwstaniu Jezusa zastanawiano Kim był Jezus i jaka była Jego natura?  Równolegle pojawiły się dwa kontrowersyjne  poglądy monofizytyzm i nestorianizm.

Nestorianizm głosił, że Jezusie Chrystusie dwie natury  bosko – ludzka złączyły się na płaszczyźnie funkcjonalnej, a nie ontologicznej. Doktryna została potępiona na soborze efeskim w 421 roku, Doktryna nestorianizmu dała początek licznym Kościołom wschodnim, które żyły w izolacji od Wielkiego Kościoła.

Monofizytyzm, głosił, że Jezus Chrystus miał jedną zjednoczoną naturę bosko-ludzką i nie istnieje w dwóch naturach. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została potępiona na soborze chalcedońskim w 451 roku.

          Spory doktrynalne trwały parę wieków. Nieudana próba kompromisu, podjęta przez cesarza Herakliusza, wywołała nowe spory doktrynalne, które spowodowały pojawienie się doktryny monoteletyzmu.

          W IV wieku pojawiła się doktryna zwana arianizmem. Doktryna odrzucała dogmat o Trójcy Świętej.  Ariusz twierdził, że Jezus Chrystus jako syn Boży jest poddany Bogu (powołując się na fragmenty J 10,29-30; 1 Kor 15,27), że został stworzony przez Ojca. . Pogląd ten był sprzeczny z wyznawaną przez Kościół doktryną o odwiecznie istniejącej Trójcy.

           Jak zamknąć dyskusję o Jezusie jako Człowieku i Bogu. Odpowiedź można odnaleźć w rozumieniu natury Wszechświata i Boga. Z natury Boga powstał Wszechświat i mimo, że narzędziem  i materiałem stwórczym jest energia, to Wszechświat został w przestrzeni natury Boga. Jak głosi katecheza, Bóg jest w każdej drobinie stworzonego świata. Stąd Bóg ma wiedzę o wszystkim. Energia (materia) jest tylko rzeczywistym potwierdzeniem istnienia Stwórcy. Jezus i każda istniejąca istota składa się z energii i ma w sobie boską przynależność. O Jezusie (o każdym człowieku) można  mówić jako człowieku jako rzeczywistości energetycznej, materialnej i esencji duchowej. Każdy człowiek nosi w sobie cząstkę i naturę Boga.  W ten sposób człowiek uzyskał wieczność w istnieniu. Każdy inny podmiot mimo, że ma podobne paradygmaty, zachuje tylko istnienie w wiecznej energii, która rozpływa się w przestrzeni i czasie. Nie mam wiedzy o eschatologii istot które towarzyszyły człowiekowi w życiu, darząc ich wzajemnością uczuć.

           W powyższym rozumieniu Jezus był prawdziwym Człowiekiem, który dostąpił zaszczytu pełnego wcielenia się w naturę Boga Ojca. Ten przypadek jest zachętą do dążenia przez każdego chcącego do podobnego wcielenia i zjednoczenia z Bogiem.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949