Arystoteles (384–322), szacowny filozof, mówiąc, że  ruch przedmiotu wymaga istnienia stałego źródła ruchu wstrzymał rozwój fizyki na 20 wieków. Nie można się jemu dziwić, bowiem z obserwacji wynika, że cokolwiek wprowadzone w ruch, po jakiś czasie, na skutek oporu, zatrzyma się. Dopiero Galileusz  (1564–1642), genialny myśliciel włoski,  wykazał, że filozof się myli. Ile trzeba było zebrać myśli i woli przeciwstawiając się uznanemu autorytetowi.  Odkrycie zjawiska bezwładności wniosło nową jakość w opisie świata fizycznego. Ciało raz wprowadzone w ruch, jak nie napotka oporu, będzie poruszało się stale, w nieskończoność. Odkrycie to jawi bajkową prawdę, bo nie obserwowaną w życiu. Przyzwyczajenia są silniejsze od prawdy.

          Podobnie wielki grecki uczony Ptolomeusz (100–168) usytuował Ziemię w środku Świata. Aby opisać obserwowane ruchy ciał niebieskich wykonał karkołomną pracę opracowując system epicykli, które korygowały obserwowane rozbieżności. Mimo, że niektórzy uczeni wykazywali błędność jego teorii to odkrycie prawdy musiało czekać na Mikołaja Kopernika.

          Do Mikołaja docierały krytyki systemu Ptolomeusza (np. profesora Domenica Marii da Novara) to on podał naukową wykładnię stanu rzeczywistego.

          W okresie twórczym Mikołaja słowo “siła” miała tylko znaczenie obiegowe. W fizyce jako jednostka  jeszcze nie istniała. W swym opisie Kopernik używał harmonie sfer niebieskich.

           Dopiero Kepler (1571 – 1630), który skorzystał z danych obserwacji duńskiego astronoma Tycho de Brahego (1546–1601) wprowadził pojęcie siły i opisał ruch planet po elipsach. Swoim geniuszem doszedł do prawdy, że na planety muszą działać siły, które są proporcjonalne do ich masy, ale przypuszczał, że mają one charakter magnetyczny.

            Prawo ciążenia zostało odkryte dopiero przez Newtona (1642 –1727). Podał naturalne źródło siły.  Swoim genialnym umysłem sformułował III zasady dynamiki, opierają się na pracach Galileusza. Prawo o bezwładności zostało zaadaptowane do jego pierwszej zasady dynamiki.

            Wiek XVIII stał się okresem przełomowym w rozwoju nauki. Stwórca dopuścił do swoich tajemnic. Zostały odkryte prawa natury, choć jak się okaże, istota ich jest jeszcze bardziej złożona.   Trzeba było czekać jeszcze ponad sto lat, aby kolejni geniusze Einstein (1879–1955), Max Planck (1858–1947), Bohr (1885–1962) i inni dopisali dalszy ciąg odkryć. 

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949