Twórcą nowego kierunku filozoficznego fenomenologii był: Edmund Gustav Albrech Husserl (1959–1938) niemiecki matematyk,  pochodzenia żydowskiego, jeden z głównych twórców fenomenologii. Kierunek ten polega na opisie i oglądzie  tego co bezpośrednio jest dane. Husserl opracował krytykę historyzmu i psychologizmu  w logice w oparciu o analizie intencjonalności. Starał się rozwijać systematyczną naukę fundamentalną opartą na tzw. redukcji fenomenologicznej. Twierdził, że świadomość transcendentalna wyznacza granicę możliwej wiedzy. Przedefiniował fenomenologią na filozofię transcedentalną-idealistyczną. Dość wcześniej zainteresował się filozofią. Jego zdaniem postęp nauki osiągnął obecnie taki punkt zwrotny, że załamały się trwałe podstawy fizyki, ludzkie myśli. Wszystko wymaga ponownej interpretacji. Uważał, że prawa logiczne są prawdziwe w sposób oczywisty, to znaczy nie wymagają dowodów. Stworzył nową naukę fenomenologię opartą na fenomenach (realne zdarzenia). Transcendentalna fenomenologia nie opiera się na faktach, lecz na istocie, niezależnie od tego czy dana rzecz istnieje, czy nie. W tym Bóg istnieje jako przedmiot intencjonalny. Husserl zaproponował nowy fenomenologiczny sposób patrzenia na przedmioty i zjawiska. Wszystko co nie jest potwierdzone trzeba brać w nawias. Liczy się tylko to, co jest oczywiste. Jego prace uważane są za subiektywne.

          Autor tego artykułu przyznaje, że w swoich pracach wielokrotnie zapożycza pojęcie fenomenologii do podkreślenia całkowicie nowego podejścia do zagadnień bez obciążeń utartych starych poglądów.

Max Scheler (1874–1928), niemiecki filozof. Dość wcześniej przyjął wyznanie katolickie w dużej mierze niezależny od Husserla. Stosował inne metody badawcze stosowane przez filozofów egzystencji. Jak twierdził, poznanie naukowe jest jednym z rodzajów poznania (patrz Ingarden). Mimo, że był zaliczany do fenomenologów, to nigdy nie akceptował do końca zasad tego kierunku. W 1922 r. odszedł od katolicyzmu i teizmu i podjął problematykę socjologiczną.

Roman Witold Ingarden (1893–1944) polski filozof. Mistrzem jego był E. G.A Husserl. W swoich badaniach często krytycznie nawiązuje do analiz Husserla, będąc za realizmem poznawczym i percepcją ontologiczną. Wyróżniał sposoby istnienia: realny, idealny, intencjonalny i absolutny. Filozof popierał ówczesny trend, że trzeba odrodzenia filozofii, rozbitej z jednej strony przez pozytywizm, a z drugiej – przez scjentyzm i odkrycia naukowe. Coraz powszechniejsze staje się przekonanie, że nauki przyrodnicze nie mogą opanować całej rzeczywistości, a tym bardziej dziedzin przedmiotów istniejących, a nierzeczywistych. Poznanie naukowe jest tylko jednym tylko rodzajem poznania. Korespondował z Edytą Stein, późniejszą świętą.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949