Protony

          Wobec trudności wizualizacji elektronu jak może wygląda cząstka większa, a mianowicie proton.

          Według dzisiejszej wiedzy naukowej proton składa się z trzech kwarków: dwóch kwarków górnych i jednego dolnego. Suma ich mas stanowi zaledwie około 1% całkowitej masy protonu. Naturalnym pytaniem jest więc, skąd bierze się pozostałe 99% masy? Pochodzi ono z energii wiązania kwarków, tzw. z oddziaływań silnych, które są przenoszone przez gluony. Gluony nieustannie wymieniają energię między kwarkami, dzięki czemu masa protonu ma charakter w dużej mierze energetyczny, a nie wynikający bezpośrednio z mas samych kwarków.

          We wnętrzu protonu zachodzą dynamiczne procesy: powstają cząstki wirtualne, kwarki dziwne (tzw. „kwarki widma”) oraz tzw. morze kwantowe. Masa protonu jest zjawiskiem dynamicznym, co wpisuje się w pogląd dynamicznej naturze rzeczywistości. Proton nie jest więc „rzeczą” w tradycyjnym sensie, lecz raczej procesem — w jego wnętrzu panuje chaos, przypominający kwantową pianę.

          Opisanie procesów zachodzących w protonie matematycznie jest niezwykle trudne. Współczesna fizyka nie jest nawet w stanie jednoznacznie określić promienia protonu, ponieważ jego wartość zależy od metody pomiaru i kontekstu eksperymentalnego.

          Natrafiłem również na sugestie,  że w każdym protonie może znajdować się mikroskopijna czarna dziura, odpowiedzialna za procesy scalania i rozpadu kwarków.  Ta sugestia zbieżna jest z moimi (z czasów studenckich) przemyśleniami, o mikroskopijnych czarnych dziurach, które zakrzywiają tor elektronów wokół jądra atomowego.

          Proton jawi się więc nie jako stała struktura, lecz jako żywy, dynamiczny system, w którym energia, chaos i fundamentalne prawa fizyki splatają się w niezwykle złożony sposób.

           Proton ma w sobie dodatni ładunek elektrostatyczny. Kolejna tajemnica cząstek materialnych.  Co to jest ten ładunek?  najkrócej mówiąc, to jedna z cech materii (właściwość elektryczna). Podlega siłom kulomba (przyciągania i odpychania)), zasadzie zachowania ładunku (nie można go zlikwidować, ani nie może zniknąć). Ma tę samą wartość elementarną (w kulombach) co elektron, ale ze znakiem dodatnim. ładunek ten rozkłada się na budujące go kwarki w proporcji: kwarki 2 górne (u)  + 1 dolny (d) z  ładunkami  2/3 + 2/3 – 1/3 = 1. Filozoficznie ma podobną właściwość co przyciąganie grawitacyjne (np. siła oddziaływania maleje z kwadratem odległości). Pochodzenie należy do cech naturalnych (pierwotnych, stwórczych). Pytanie skąd się bierze pozostaje w rozważaniach filozoficznych.

         Struktura protonu i zależności kwantowe między kwarkami są podstawą do podziwu koncepcji stwórczej.To małe arcydzieła.