Tymi słowami w moim rodzinnym domu witali się bliscy podczas Wielkanocy, przypominając o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Tradycję tę z trudem przeniosłem do mojej własnej rodziny. Często spotyka się ona ze zdziwieniem — być może dlatego, że dziś takie gesty są rzadziej praktykowane lub bywają niezrozumiałe dla młodszego pokolenia.

          Czy jednak słusznie? Nawet patrząc z zupełnie świeckiej perspektywy, można zauważyć, że idea Syna Bożego nie jest czymś odosobnionym — wiele religii tworzyło postacie bogów, półbogów czy boskich wysłanników.

          Czym więc różni się fenomen Jezusa od innych religijnych postaci? Przede wszystkim tym, że w Jego Osobie w pełni zjednoczyły się boskość i człowieczeństwo, a Jego przesłanie — miłość i przebaczenie — do dziś porusza serca milionów ludzi.

          Dla osób znających idee chrześcijaństwa, studiujących jego historię, tradycję i interpretujących je w świetle własnych doświadczeń, wyłania się z niego niesamowita «tajemnica» wiary. Choć czasem używa się słowa „magia”, bardziej trafne wydają się określenia takie jak: mistyka, duchowa siła czy przestrzeń sacrum. To rzeczywistość tak głęboka i przekonująca, że przemawia zarówno do serca, jak i do rozumu, stając się fundamentem wiary. Prowadzi do głębokiej duchowej refleksji i może stać się autentycznym świadectwem. Choć tradycje mogą dziś budzić zdziwienie, ich sens i moc wciąż pozostają żywe — zwłaszcza w sercu człowieka. Ten, kto ich doświadczył i potrafi je zrozumieć, może odnaleźć w nich spełnienie swoich najgłębszych duchowych pragnień.

          Z okazji tego niezwykłego wydarzenia Wielkiej Nocy przesyłam wszystkim Czytelnikom mój żar wiary oraz życzenia spełnienia wszystkich pragnień: spokoju, zdrowia i szczęścia rodzinnego.