Rozmowa mądrego z mądrzejszym.

–       Dlaczego Bóg nic o sobie nie opowiedział?

–       Nie opowiedział, bo i tak nikt by nie zrozumiał opisu Jego przestrzeni transcendentnej.

–       Ja wiem dlaczego. Bo nie ma nic do powiedzenia, bo był sam, nic nie potrzebował, nie mieszkał, nie jadł, nie bawił się. Był samotnikiem od zawsze.

–       To ludzki ogląd.

–       A jaki ma być?

–       Teraz nie idzie zrozumieć, ale każdy ma szanse poznać Boga osobiście.

–       Bzdura, nawet w niebie Bóg nie da się poznać.

–       Może i masz rację, ale Bóg nie powołał jednego człowieka, ale ludzkość, aby człowiek nie był sam. Człowiek nie zniósłby samotności. Poza tym samotność jest ludzkim uczuciem.

–       A Bóg może być samotny?

–       Po ludzku mówiąc – może, bo jest Bogiem. Człowiek nie może tego pojąć. Intrygujące jest, co Bóg przygotował dla zbawionych duszyczek.

–       Co?

–       Dobre pytanie. Wiem jedynie, że jak do nieba wkroczy dusza ludzka to nieźle zamiesza.

–       To Bogu nie będzie się już nudzić.

–       Po ludzku, może właśnie Bogu o to chodziło?