Kościół Chrześcijański od początku był uczulony na wiarę oraz życie etyczne. Św. Justyn pisał: Wszyscy, którzy doszli do wiary i uznania za prawdę nauk i słów naszych, składają ślubowanie, ze już takie wieść będą życie. Tędy uczymy ich modlić się, pościć i błagać Boga o odpuszczenie grzechów popełnionych (Justyn, Apologia). Początkowa nauka płynęła z dostępnych źródeł Didache, Listu Barnaby, innych pism i listów, ale i z ustnej tradycji katechetycznej. Była ona też mocno związana z kulturą judaizmu ludowego. Trzeba podkreślić, że już od początku odnoszono się do Starego Testamentu, szukając w nim potwierdzenia nauk apostolskich. Wiara w istnienie szatana była zakodowana od tysiąca lat. Nikt nie próbował zaprzeczać jego istnieniu. Ważniejsza była jednak wiara w Jezusa Chrystusa. Podczas ceremonii chrztu należało wyrzec się wpływu szatana i przyznać  do Chrystusa. Powoływano się również na trzy Osoby Boskie. Fundamenty wiary były od początku jednoznaczne i  określone. Zawierały one symbolikę żydowską. Oleje, zanurzenie w wodzie (chrzest Janowy), namaszczenia, pokuty, post, białe szaty, wieniec były żywcem wzięte z tradycji judaistycznej. Doszedł jednak znak krzyża, choć i jego łączono również z symbolem imienia Bożego: I ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego  (Ap 7,2). Perykopę tą należy łączyć z Księgą Ezechiela: Pan rzekł do niego: «Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy i nakreśl ten znak TAW na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi» (Ez 9,4). Krzyż stał się wyrazem niezwyciężonej potęgi Chrystusa.

          Niektóre zwyczaje żydowskie zastępowano  nowymi czynnościami liturgicznymi. Haggady o wyzwoleniu narodu żydowskiego ustąpiły miejsca homiliom. Wyzwolenie z niewoli żydowskiej zamieniono na wyzwolenie z niewoli szatana. Symbol szatana jest tu uwidoczniony nie ontologicznie, ale w sposób alegoryczny (wyzwolenie się od jego działania). Posiłek paschalny, który przejęto po tradycji żydowskiej poprzedzał posiłek eucharystyczny. Liturgia chrześcijańska przejęła psalmy do aktów strzelistych (hossanna Bogu!,…). Szabat zastąpiono Dniem Pańskim (Didache).

          Spowiedź była zbiorowa i była częścią pokuty liturgicznej.  Pocałunek pokoju był już celebrą powszechną. Zbierano również dary dla ubogich. Środa i piątek  były dniami postnymi.