Chez l’homme, il ya des réflexes datant des jours de assez primitif, consistant dans le fait que quand il n’y a pas d’arguments verbaux usage de la force physique (pacifique). Un exemple d’un tel comportement montre La pericope Mauvais accueil des samaritains (inhospitalière Samaritains) (Luc 9:52–55). Les étudiants furieux: Voyant cela, les disciples Jacques et Jean dirent: Seigneur, veux-tu que nous commandions que le feu descende du ciel et les consume? (Luc 9:54) ? Jésus, résistant aux mauvaises émotions, a ordonné de faire quelque chose. Avec les disciples sont allés dans un autre village. Le comportement de Jésus était universelle et intemporelle. Il est de comprendre, assimiler et les imiter. Il convient de noter que ses réactions à divers événements sont souvent inhabituel et surprenant. Certains qu’à plus long terme sera comprise et appréciée[1].
Dans la péricope Exigences de Jésus à propos de trois vocations (en bible polonaise Trois disciples de Jésus) (Luc 9:57–62) est représentée une scène dans un certain sens opposé à la conduite humaine dans la vie. Jésus dit: Laisse les morts ensevelir leurs morts; et toi, va annoncer le royaume de Dieu (Luc 9:60). Pour ne pas détériorer les paroles de Jésus que vous devez faire attention aux circonstances de l’expression. Si un homme demande à Jésus (Dieu), toutes les autres choses ne devraient pas d’importance. L’importance du moment et la majesté du Seigneur font et la réponse devrait être dépourvu de détails, pas pertinent dans ce cas. Bien sûr, chaque pensent humainement je dois concilier le bien et l’utile, il doit enterrer un parent, et puis aller faire de grandes choses. La péricope enseigne que pour un homme, rien est aussi importante que les impératifs (commandes) notre Père céleste. Les paroles de Jésus: Suis-moi (Luc 9:59) appliquent à tous. Pensez à la façon dont les impératifs sont remplies par les fidèles? L’impératif de Jésus est clair et devrait être la conscience impérative. Il veut amener les gens. Il peut faire confiance.
L’impératif absolu de Jésus est nouvelle regarder la religion. Quand Élie invoqué Élisée, il lui dit: Laisse-moi embrasser mon père et ma mère, et je te suivrai (1 Rois 19:20). Elie dit: Va, et reviens; car pense à ce que je t’ai fait. Après s’être éloigné d’Élie, il revint prendre une paire de boeufs, qu’il offrit en sacrifice; avec l’attelage des boeufs, il fit cuire leur chair, et la donna à manger au peuple. Puis il se leva, suivit Élie, et fut à son service (1 Rois 19:20–21). Typiquement, les enseignements de Jésus effacés le Dieu de mniemania Grand et Législateur cruel. Ici, au contraire. Rigueur de Jésus est sévère. Jésus touche l’essence des choses. Juifs regardaient à travers le prisme des intérêts humains.
Voilà ce que je préfère dans la religion chrétienne est la tolérance de la foi. Jésus envoie ses disciples en mission, mais leur enseigne, mais si vous entrez dans une ville et que vous ne vous recevez, allez dans ses rues … (Luc 10:10). La foi imposée est un malentendu. Il faut accepter la raison, le cœur et volontiers. Cette attitude vous permet de garder la dignité de l’homme à l’autodétermination. Plusieurs fois, je donné ce mot que je suis opposé à toutes les commandes et les interdictions. Je me sens mal lorsque l’homme pendu sans interruption épée justice humaine imparfaite. En revanche, je suis un partisan de la rigueur conscience. On doit avoir une connaissance et une compréhension de ce qui est bon et ce qui est mauvais. Parce que la nature humaine est entachée de faiblesses, un sentiment de bien et le mal peut subir une anesthésie. Sachant cela, vous devez faire un effort pour apprendre le mieux, plus sage. Humilité à cet égard est le plus souhaitable. Un homme peut se tromper. Il apprend toute la vie.
[1] Je dois avouer que ce sont précisément de cette manière cognitive né en moi un grand amour pour Jésus.
Tłumaczenie
W człowieku istnieją odruchy pochodzące jeszcze z czasów dość prymitywnych, polegające na tym, że gdy zabraknie argumentów słownych (pokojowych) używa siły fizycznej. Przykład takich zachowań pokazuje perykopa Niegościnni Samarytanie (Łk 9,51–55). Samarytanie nie przyjęli Jezusa i uczniów tylko dlatego, że zdążał do Jerozolimy. Uczniowie unieśli się gniewem: Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?» (Łk 9,54). Jezus, odporny na złe emocje, zakazał czynić cokolwiek. Wraz z uczniami udał się do innego miasteczka. Zachowania Jezusa były uniwersalne i ponadczasowe. Warto je zrozumieć, przyswoić sobie i je naśladować. Należy zwrócić uwagę, że Jego reakcje na różne zdarzenia są często niezwyczajne i zaskakujące. Niektóre dopiero w dalszej perspektywie czasowej będą zrozumiałe i docenione[1].
W perykopie Trzej naśladowcy Jezusa (Łk 9,57–62) pokazana jest scena, w pewnym sensie przeciwna ludzkiemu postępowania w życiu. Jezus mówi: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże (Łk 9,60). Aby nie ulec zgorszeniu słowami Jezusa trzeba zwrócić uwagę na okoliczności wypowiedzi. Jeżeli do człowieka zwraca się sam Jezus (Bóg), to wszystkie inne rzeczy nie powinny mieć znaczenia. Doniosłość chwili i majestat Pana powodują, że i odpowiedź powinna być pozbawiona szczegółów, niemających znaczenia w sprawie. Oczywiście, każdy po ludzku pomyśli, że musi pogodzić dobro z pożytecznym, musi pochować krewnego, a potem pójść czynić rzeczy wielkie. Perykopa poucza, że dla człowieka nic nie jest tak ważne jak imperatywy (polecenia) Ojca Niebieskiego. Słowa Jezusa: Pójdź za Mną (Łk 9,59) odnoszą się do wszystkich. Proszę pomyśleć, na ile imperatywy są spełniane przez wiernych? Imperatyw Jezusa jest jednoznaczny i powinien być nakazem sumienia. On chce prowadzić ludzi. Jemu można zaufać.
Bezwzględny imperatyw Jezusa jest nowym spojrzeniem religijnym. Kiedy Eliasz powoływał Elizeusza, ten rzekł mu: Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą (1 Krl 19,20). Eliasz odpowiedział: «Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?» Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą (1 Krl 19,20–21). Zazwyczaj nauki Jezusa oczyszczały Boga z mniemania Wielkiego i okrutnego Prawodawcy. Tu przeciwnie. Rygoryzm Jezusa jest surowszy. Jezus dotyka istoty rzeczy. Żydzi patrzyli przez pryzmat ludzkich interesów.
To, co najbardziej podoba mi się w religii chrześcijańskiej to tolerancja wiary. Jezus wysyła uczniów na misje, ale poucza ich: Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice… (Łk 10,10). Wiara narzucana jest nieporozumieniem. Musi być ona przyjęta rozumem, sercem i z własnej woli. Taka postawa pozwala zachować godność człowieka do samostanowienia. Już wielokrotnie dawałem temu wyraz, że jestem przeciwny wszystkim nakazom i zakazom. Źle się czuję, gdy nad człowiekiem wisi bez przerwy miecz wadliwej ludzkiej sprawiedliwości. Natomiast jestem zwolennikiem rygoru sumienia. Trzeba mieć wiedzę i rozeznanie, co jest dobre, a co złe. Ponieważ natura ludzka jest skażona słabościami, poczucie dobra i zła może ulegać uśpieniu. Wiedząc o tym, trzeba wykonać wysiłek, aby uczyć się od lepszych, mądrzejszych. Pokora w tym względzie jest najbardziej wskazana. Człowiek może się mylić. Uczy się całe życie.
[1] Mus1zę wyznać, że właśnie tą drogą poznawczą rodziła się u mnie wielka miłość do Jezusa.
