Jésus a dit: Toutes choses m’ont été données par mon Père (Luc 10:22). Il explique immédiatement: et personne ne connaît qui est le Fils, si ce n’est le Père, ni qui est le Père, si ce n’est le Fils et celui à qui le Fils veut le révéler (ibid) révéler. Les mots sont pleine de secrets. Comme Dieu a donné la connaissance du Fils? Pourquoi Jésus seul connaît le Père? Heureusement, il est écrit: et à qui le Fils veut le révéler. Donc, Dieu a laissé la porte ouverte. On a juste besoin de vouloir et le désir chaud pour connaître la vérité. Donc, et je tiens à profiter de cette opportunité. Par conséquent, je prie avec ferveur pour la possibilité d’établir la compétence de la Vérité. Pour le même état de la connaissance de la Vérité a attiré Jésus. Un mystère a été résolu. Dieu parle en fournissant des vérités absolues. L’homme ne peut ces vérités à lire. Il est livré dans les instruments pertinents de l’esprit. Ainsi, Dieu a donné la permission de lire les vérités surnaturelles. L’homme est un être presque parfait.
Comment je suis réticent à Luc pour entrer leur propre vision théologique du texte de l’Evangile, je dois admettre que brillamment édité deux péricope de La parabois de bon Samaritain (Luc 10:25–29) et Le Bon Samaritain (ibid). De synoptique matériaux déplacés plus grand commandement de Jésus: Tu aimeras le Seigneur, ton Dieu, de tout ton coeur, de toute ton âme, de toute ta force, et de toute ta pensée; et ton prochain comme toi-même (Luc 10:27). Pour une explication de ces mots, il construit l’histoire du Bon Samaritain. A délibérément choisi ce personnage issu d’une nation hostile aux Juifs. Samaritain, un ennemi potentiel, indépendamment de l’origine des blessés, lui donner aider. Elle le fait avec amour désintéressé pour lui. Y aurait-il un meilleur exemple? À la fin met sur les lèvres de Jésus fournir,Va, et toi, fais de même (Luc 10:37). Tous les courts impératifs de Jésus, par exemple. Suit-moi serais ordre spirituel fidèles. Dans ceux-ci ils contiennent des commandes qui sont des signes de la vie des chrétiens.
Dans la péricope Marthe et Marie (Luc 10:38–42), l’auteur veut montrer que dans la vie il ya des priorités qui ne devrait pas être sous-estimés. Marthe activités sont les plus utiles. Compte tenu de l’adoration de Jésus par Marie, ils ne sont rien. Luc a à plusieurs reprises laissé entendre qu’il est impératif de jeter tout pour Jésus, qui est maintenant présent. Le temps viendra où il ne sera pas. Ensuite, vous pouvez revenir à leurs fonctions. Maintenant, avec Jésus dans le voisinage, est un jour férié. Pendant le festival est de se réjouir l’âme, et la prière à Dieu pour adorer.
Tłumaczenie
Jezus mówi: Ojciec mój przekazał Mi wszystko (Łk 10, 22). Od razu wyjaśnia: Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić (tamże). Słowa są pełne tajemnic. Jak Bóg przekazał wiedzę Synowi? Dlaczego tylko Jezus zna Ojca? Na szczęście jest napisane: i ten, komu Syn zechce objawić. Bóg zostawił więc otwartą furtkę. Trzeba tylko chcieć i gorąco pragnąć poznać prawdę. Tak więc i ja pragnę z tej możliwości skorzystać. Modlę się zatem gorąco o możliwość czerpania wiedzy ze stanu Prawdy. Z tego samego stanu Prawdy czerpał wiedzę Jezus. Jedna tajemnica została wyjaśniona. Bóg przemawia przez udostępnienie prawd absolutnych. Człowiek może te prawdy odczytywać. Został on wyposażony w stosowne instrumenty umysłu. Tym samym Bóg dał przyzwolenie na odczytywanie również prawd nadprzyrodzonych. Człowiek jest bytem niemal doskonałym.
Jak niechętny jestem Łukaszowi za wpisywanie swoich własnych wizji teologicznych do tekstu Ewangelii, tak muszę przyznać, że kapitalnie zmontował dwie perykopy o Miłości bliźniego (Łk 10,25–29) oraz Miłosiernym Samarytaninie (Łk 10,30–37). Z materiału synoptycznego przeniósł najważniejsze przykazanie Jezusa: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego (Łk 10,27). Dla wytłumaczenia tych słów skonstruował opowiadanie o miłosiernym Samarytaninie. Do tego wybrał celowo bohatera pochodzącego z narodu nieprzychylnego Żydom. Samarytanin, potencjalny wróg, nie bacząc na pochodzenie rannego, udziela mu pomocy. Czyni to z bezinteresownej miłości do niego. Czy może być lepszy przykład? Na koniec wkłada w usta Jezusa przekazanie: Idź, i ty czyń podobnie! (Łk 10,37). Wszelkie krótkie imperatywy Jezusa, np. Pójdź za Mną winny być dla wiernych nakazem duchowym. W nich zawierają się polecenia, które są drogowskazami życia chrześcijan.
W perykopie Marta i Maria (Łk 10,38–42) autor chce pokazać, że w życiu są priorytety, które nie należy lekceważyć. Działania Marty są jak najbardziej pożyteczne. Wobec adoracji Jezusa przez Marię są niczym. Łukasz wielokrotnie dawał do zrozumienia, że należy bezwzględnie wszystko rzucać dla Jezusa, który teraz jest obecny. Przyjdzie czas, że Go już nie będzie. Wtedy można wrócić do swoich obowiązków. Teraz, mając Jezusa w bliskości, jest święto. Podczas święta ma się radować dusza, a słowa modlitwy mają Boga adorować.
