Dans la péricope L’oraison dominicale (Luc 11:1–4, Matthieu 6:9–13) Jésus enseigne comment prier notre Père céleste. Matthieu relative est une version courte et qui sait, peut-être plus près le schéma donné par Jésus lui-même. Donc, nous allons jeter un regard sur le texte de près.
Père! Que ton nom soit sanctifié: Dieu n’a guère besoin pour eux-mêmes. Il veut croire qu’il existe, qui a créé le monde et l’homme dont prédestiné pour son héritier. En raison de sa nature ne permet pas de la cognition sensorielle, l’humanité adore son nom: Je suis qui je suis, et de son Fils, Jésus-Christ. La maison de Dieu est un sanctuaire de l’âme humaine, et le temple venait son nom.
Que ton règne vienne: le Royaume de Dieu est un monde spirituel qui devrait imprégner chaque être humain. Il peut être juste une brume d’été ou de la chaleur chaude de Dieu. L’homme qui aime Dieu doit désirer une telle chaleur qu’il peut unir avec le rayon de Dieu, qui est un moyen simple de Source[1]. Puis viendra le syndicat, zaślubieny mystique. Nous sommes en Lui et Lui en nous.
Donne-nous chaque jour notre pain quotidien: On devrait demander à Dieu de nous a fourni corporelle et nourriture spirituelle. Satisfaire Daily corps et l’esprit aidera à diriger l’esprit et le cœur vers le Créateur. Il n’y a pas de plus grande joie que les dessins de lecture de Dieu et de leur accomplissement. Homme saturé peut consacrer plus de temps à Dieu.
Pardonne-nous nos péchés, car nous aussi nous pardonnons à quiconque nous offense. La justice de Dieu est appelé la Miséricorde. Il n’y a aucune demande ou les mathématiques ou la logique. La seule force motrice de la procédure est d’aimer un autre être humain. On doit pardonner, parce que l’homme est le seul homme qui subit faiblesses. Notre miséricorde aura un effet d’entraînement sur la miséricorde de Dieu. L’échelle est disproportionnée.
Et ne nous induis pas en tentation: Dieu, une fois que vous confiance un homme en l’appelant à la vie. Il vous avez échoué. Jésus a donné sa vie pour que l’homme pourrait revenir à la relation originelle avec Dieu. Homme nouveau échoué Dieu et ne parvient toujours pas. Sans son aide, sa grâce, l’homme est constamment être faible. Nous devons constamment demander au Père soutien spirituel à la tentation.
[1] Avempace (est mort 1138): La voie de l’union avec Dieu est une amélioration progressive de l’esprit humain sur la base de leurs propres dispositions.
Tłumaczenie
W następnej perykopie Modlitwa (Łk 11,1–4; Mt 6,9–13) Jezus uczy jak modlić się do Ojca Niebieskiego. Względem Mateusza jest to wersja skrócona i kto wie, czy nie bliższa schematowi podanego przez samego Jezusa. Warto więc przyjrzeć się tekstowi z bliska.
Ojcze, niech się święci Twoje imię: Bóg niewiele wymaga dla siebie. Chce, aby wierzono, że On istnieje, że stworzył świat, a w nim człowieka, którego przeznaczył na swojego dziedzica. Ponieważ Jego natura nie pozwala na zmysłowe poznanie, ludzkość adoruje Jego imię: Jestem, który Jestem i Syna Jego, Jezusa Chrystusa. Domem Boga jest sanktuarium duszy ludzkiej, a w świątyni się święci Jego imię.
Niech przyjdzie Twoje królestwo: Królestwem Boga jest duchowy świat, który winien przenikać każdego człowieka. Może on być zaledwie letnią mgiełką lub gorącym żarem Boga. Człowiek miłujący Boga winien pragnąć takiego żaru, aby mógł złączyć się z Bożym promieniem, który jest już prostą drogą do Źródła[1]. Wtedy nastąpi zjednoczenie, mistyczne zaślubieny. My w Nim, a On w nas.
Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień: Należy prosić Boga, aby zapewnił nam pokarm cielesny i duchowy. Codzienne zaspokojenie ciała i ducha pozwoli na skierowanie umysłu i serca w stronę Stwórcy. Nie ma większej radości jak odczytanie zamysłów Boga i ich spełnienie. Człowiek nasycony może więcej czasu poświęcić Bogu.
I przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini: Sprawiedliwość Boża nazywa się Miłosierdziem. Nie ma tu zastosowania ani matematyka, ani logika. Jedynym motorem postępowania jest miłość do drugiego człowieka. Należy przebaczać, bo człowiek jest tylko człowiekiem, który ulega słabościom.
[1] Avempace (zm. 1138): Droga do zjednoczenia z Bogiem jest stopniowym doskonaleniem się ducha ludzkiego w oparciu o własne dyspozycje.
