La péricope Rusé d’Hérode (Luc 13:31–33) surpris plusieurs aspects. Etrange que ce sont les Pharisiens. Ils viennent et essaient d’avertir Jésus devant Hérode Antipas a cette époque : quelques pharisiens vinrent lui dire: Va-t’en, pars d’ici, car Hérode veut te tuer (Luc 13,31). On voit, pas tous pharisiens étaient hostiles à Jésus. Il est bon de profiter de cette occasion pour adoucir une opinion négative des pharisiens. Jésus a critiqué l’hypocrisie, pas pharisiens personnellement. Comme je l’ai mentionné, les pharisiens étaient des disciples pieux et zélés de Yahvé. Leur excès de zèle, mais métamorphosé en une caricature de la foi et il a fait l’objet de critiques de Jésus. Jésus n’avait pas peur d’Hérode Antipas. En revanche, il indique clairement qu’il est encore et le chemin à parcourir. Aujourd’hui, demain et le jour suivant sont des symboles de temps indéfini. Le troisième jour symbolise le jour de la mort de Jésus. Péricope de Luc End est probablement un post-scriptum: car il ne convient pas qu’un prophète périsse hors de Jérusalem (Luc 13:33). En ces jours, il a été considéré que Jérusalem est mort prophètes envoyés par Dieu: Jérusalem, Jérusalem, qui tues les prophètes et qui lapides ceux qui te sont envoyés (Mt 23:37; Luc 13:34); dans la ville sainte, encore rebelle et destinés à tomber (mais aussi avoir à regarder la venue glorieuse du Seigneur).
Dans la péricope Guérison d’un hydropique un jour de Sabbat (Luc 14:1-6) est répétée dans la position de Jésus guérissant un jour saint. Lorsque la situation l’exige, il faut agir et du sabbat.
La pericope Le choix des places (Luc 14:7–11) est une instruction universel sur la façon de procéder judicieusement dans la vie, à la dignité et à présenter à l’expérience de la privilège à d’autres: Lorsque tu seras invité par quelqu’un à des noces, ne te mets pas à la première place, de peur qu’il n’y ait parmi les invités une personne plus considérable que toi, et que celui qui vous a invités l’un et l’autre ne vienne te dire: Cède la place à cette personne-là. Tu aurais alors la honte d’aller occuper la dernière place. Mais, lorsque tu seras invité, va te mettre à la dernière place, afin que, quand celui qui t’a invité viendra, il te dise: Mon ami, monte plus haut. Alors cela te fera honneur devant tous ceux qui seront à table avec toi. Car quiconque s’élève sera abaissé, et quiconque s’abaisse sera élevé (Luc 14:8–11).
Jésus encouragé à inviter à la table des pauvres, frêle et malade. Paiement ne sera pas pour la vie, mais l’action sera récompensée à la résurrection des justes (Luc 14:14).
Dans la Parabole des invités discourtois (Luc 14,15-24) Jésus enseigne que le royaume de Dieu vous invite à festoyer. Ne pas s’y opposer, car il est une insulte à l’hôte. Personne d’autre sans y être invité jamais goûter la nourriture préparée par Dieu. Lors d’un banquet dans le ciel, Dieu invite tout par ses serviteurs (prêtres). Le royaume des cieux est ouvert à tout le monde.
Tłumaczenie
Perykopa Chytry Herod (Łk 13,31–33) zaskakuje kilkoma aspektami. Dziwne, że to właśnie faryzeusze przychodzą i próbują ostrzec Jezusa przed Herodem Antypasem: W tym czasie przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli Mu: «Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić» (Łk 13,31). Widać, nie wszyscy faryzeusze byli wrogo nastawieni do Jezusa. Dobrze jest przy tej okazji trochę stonować negatywne mniemanie o faryzeuszach. Jezus krytykował faryzeizm, a nie personalnie faryzeuszy. Jak wspominałem, faryzeusze byli pobożnymi i gorliwymi wyznawcami Jahwe. Ich nadgorliwość przeradzała się jednak w karykaturę wiary i to było przedmiotem krytyki Jezusa. Jezus nie zląkł się Heroda Antypasa. Przeciwnie stawia sprawę jasno, że ma jeszcze to i to do zrobienia. Dziś, jutro i pojutrze to symbole czasu nieokreślonego. Trzeci dzień symbolizuje dzień śmierci Jezusa. Koniec perykopy prawdopodobnie jest dopiskiem Łukasza: bo rzecz niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jerozolimą (Łk 13,33). W owych czasach było przekonanie, że w Jerozolimie ginęli prorocy wysłani przez Boga: Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! (Mt 23,37; Łk 13,34); w mieście świętym, a zarazem zbuntowanym i przeznaczonym na upadek (ale też mającym oglądać chwalebne przyjście Pana).
W perykopie Nowe uzdrowienie w szabat (Łk 14,1–6) powtórzone jest stanowisko Jezusa w sprawie uzdrawiania w dzień święty. Kiedy wymaga tego sytuacja, trzeba działać i w szabat.
Perykopa Skromność (Łk 14,7–11) jest uniwersalnym instruktażem, jak postępować rozsądnie w życiu, aby godnie się zaprezentować oraz doznać zaszczytu wobec innych: Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca!”; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej!”; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony (Łk 14,8–11).
Jezus zachęca do zapraszania do stołu osoby biedne, ułomne i chore. Zapłaty nie będzie za życia, ale uczynek będzie wynagrodzony przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych (Łk 14,14).
W Przypowieści o uczcie (Łk 14,15–24) Jezus poucza, że królestwo Boże zaprasza do ucztowania. Nie należy się temu sprzeciwiać, bo jest to zniewaga dla gospodarza. Nikt inny niezaproszony nie skosztuje strawy przygotowanej przez Boga. Na ucztę w niebie Bóg zaprasza wszystkich przez swoje sługi (kapłanów). Królestwo niebieskie jest otwarte dla każdego.
