X-XI wiek to czasy dla Kościoła niepojęte. Kardynał Baronius (spowiednik Klemensa VII, historyk) w Rocznikach kościelnych (XVII w.) nazwał ten okres pornokracją, panowaniem kurtyzan. Czasy były wyjątkowo nieprzychylne. Zachód rozpadł się na wiele rywalizujących ze sobą księstw. Wśród małych państewek był  kościół katolicki. Musiał sobie radzić z bieżącymi problemami. Ponieważ państwem kościelnym rządzili ludzie, całą swą grzeszność przenieśli na władzę doczesną. Lukratywne stanowiska stały się areną walk między kilkoma rzymskimi rodami. Próżność i anarchia były theatrum publicznym.

          Ogromny wpływ na politykę miała Teodora żona Teofilakta (z rodu  Tusculum). To za jej działaniami papież Krzysztof został uduszony.

Papież Sergiusz III (904–911) – spełniał każde życzenie Teodory. Ona i jej dwie córki Teodora i Marozja zadomowiły się w pałacu laterańskim. Matka i Marozja wykorzystywały swój wdzięk do osiągania własnych celów. Marozja była mężatką, to nie przeszkodziło, aby wkrótce papież Sergiusz stał się ojcem.  Marozja zadbała, aby jej syn stał się późniejszym (po 25 latach) papieżem Janem XI. Sergiusz zezwolił na małżeństwo z czwartą żoną cesarzowi Bizancjum. Prawo kanoniczne zezwalało tylko na trzy żony. Patriarcha Konstantynopola obłożył Sergiusza ekskomuniką. Papież pełen nienawiści, okrucieństwa i zdrady rządził 7 lat i umarł śmiercią naturalną. Prawdopodobnie miał za sobą ochronę potężnego klanu (mafii) i trzech bezwstydnych kurtyzan – Teodory i jej obu córek[1].

          W dziejach świata można zauważyć pewną prawidłowość. Gdzie powstaje wielkie zło tam rodzi się dobro. Takim dobrem będzie zakon budowany w Cluny.

Papież Anastazy III (911–913) – wybrany przez klan Teodory i hrabiów Tuskulum, posłuszny, dobry i nie zawadzał.

Papież Lando (913–914) – podobnie jak poprzednik wybrany przez klikę Teodory i jej męża Teofilakta. Zmarł po siedmiu miesiącach. Miasto Rzym stał się powszechnym burdelem.

Papież Jan X (914–928) – kochanek (informacja niepewna) Teodory był ambitniejszy gdy został papieżem. Dążył do umocnienia swojej władzy. Rozpoczął wojnę z Saracenami. Osobiście włączał się do walki i dowodził wojskami. Po śmierci Teodory zainteresował się jej córką Teodorą Młodszą. Marozja zagrażała papieżowi. Doprowadziła do uwięzienia papieża i po kilku miesiącach uduszony.

Papież Leon VI (928) – poświęcił się jedynie służbie Bożej. Niewygodny, został zabity, prawdopodobnie z rozkazu Marozii.

Papież Stefan VII (928–931) – wyniesiony na urząd papieża przez Marozję. Był całkowicie zależny od Marozji. Po dwóch latach Marozja zapragnęła pozbyć się papieża. Zgładziła go dla swojego syna, owocu miłości z papieżem Sergiuszem.

Papież był przychylny reformie kluniackiej.