20.44. Księga Zachariasza (Za 1–14)

          Zachariasz był jednocześnie kapłanem i prorokiem. Księga zawiera wizję i proroctwa Zachariasza. Jest bardzo dobrze datowana, bowiem zawiera w sobie dokładną datę (drugi rok panowania perskiego króla Dariusza) tj. pod koniec 520 r. przed Chr. W 490 r. przed Chr. Dariusz poniesie klęskę pod Maratonem w bitwie z mieszkańcami Miletu wspartych przez Ateńczyków. Następca Dariusza – Kserkses w 480 r. przed Chr. w bitwie pod Termopilami, na skutek zdrady, pokona greków.

          Księga rozpoczyna się wezwaniem do nawrócenia się: Nawróćcie się do Mnie (1,2). Wszystko, co się wydarzyło przodkom jest wynikiem uporczywego odrzucania Boga.

          Zachariasz przedstawia wizję o odnowieniu Izraela. W tekście autor wielokrotnie używa określeń: anioł, szatan. Spojrzenie na Boga jest uniwersalne: A Pan będzie królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie jeden i jedno będzie Jego imię (14,9). Podobnie: Niech wszystkie narody ziemi poznają Twe Imię (1 Krl 8,43).

          Tekst księgi ma znaczenie mesjańskie. Nowy Testament aż siedmiokrotnie przytacza słowa proroka w opisie męki Chrystusa.

          Tak mówi Pan Zastępów: «Oto Ja wybawię lud mój z krainy wschodu  i z krainy zachodu słońca, Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy (9,9). Jest to zapowiedź Mesjasza, Króla Pokoju.