W najgłębszych zakamarkach rzeczywistości można doszukiwać się istoty rzeczy. Na dzisiejszym etapie wiedzy tym zakamarkiem jest wnętrze elektronu albo kwarku. Jedno i drugie, póki co, nie zdradza swoich tajemnic. Tak głęboko nauka nie sięga. Pozostaje nam ogląd zewnętrzny i rozważania umysłu. Wymienione cząstki uważa się za cząstki punktowe i mówi się nie o ich wymiarach, ale o ich energia (masach) wyrażonych w jednostce (MeV/c²). Najmniejszy kwark zwanym górnym ma masę 1,5 do 4 MeV/c². Elekton zaś 0.5109989461(31) MeV/c2. Czy tam można odnaleźć odpowiedź na szukane pytania? Wiemy, że są to cząstki o strukturach energetycznych. Nazywane są kłębkami energii. Uczeni doszli do wniosku, że mówiąc o takich małych cząstkach nie można je opisywać indywidualnie, a względem innych cząstek wypełniających przestrzeń. Cząstki te oddziałują na siebie i ten proces ma wpływ na ich badania. Jak podałem, najmniejszą cząstką materialną pod względem energetycznym jest elektron.
Dualizm korpuskularno falowy elektronu przez długi czas pozostawał paradoksem fizyki. Obecnie widać, że elektron stanowi w pełni strukturę fal sferycznych, których zachowanie powoduje jego cząstko-podobne właściwości. Poprawność tej struktury jest wsparta prawami fizyki, które biorą z niej początek, włączając w to teorię kwantową, Szczególną Teorię Względności, siły elektryczne, grawitację i magnetyzm. Ten rodzaj struktury nazywany jest Rezonansem Przestrzeni.
Samo istnienie cząstki nakłada ograniczenia na jej właściwości. Bez cząstek wypełniających Wszechświat, nie mógłby istnieć Wszechświat, ponieważ jest on w naszej definicji “wszechświata” zbiorem cząstek oraz ich rozłożeniem. Zatem nasze rozumienie Wszechświata będzie zależało od zrozumienia wypełniających go cząstek. Prawa naturalne we Wszechświecie nie mogą istnieć bez jego cząstek; prawa te wymuszają obecność cząstek, na których mogą operować. Prawa bez cząstek są bez znaczenia, ponieważ cząstki są obiektami praw. Musimy w szczególności poznać powiązania tych praw z elektronem i protonem, naładowanymi cząstkami, których nieskończone pola dominują we Wszechświecie.
Samotna cząstka w kosmosie nie może mieć wymiarów w czasie, przestrzeni ani masie. Nie mogą one istnieć bez obecności innych cząstek, ponieważ wymiary mogą być zdefiniowane tylko w porównaniu z inną materią. Dla przykładu, żeby opisać długość w trzech wymiarach, potrzebnych jest co najmniej pięć cząstek. Zatem sama koncepcja pomiaru wymaga istnienia materii. W naszym Wszechświecie wymagana ilość musi obejmować całą obserwowalną materię, dla której nie można wybrać specjalnej całości. Ważność tego faktu stanie się jasna, kiedy powtórzymy, że czas, długość i masa są podstawowym zbiorem jednostek używanym do opisu wszystkich naukowych pomiarów. Własności cząstek wymagają percepcyjnej komunikacji pomiędzy nimi. Wymiany energii są jego unikalnym atrybutem, pozwalającym go widzieć.
Gdyby cząstki nie wyczuwały pozostałej materii we Wszechświecie, wymagane powiązanie wymiarów nie mogłoby mieć miejsca. Jak cząstka może posiadać właściwość, zależną od innych cząstek, skoro nie ma sposobu na poinformowanie się nawzajem o swojej obecności? Bez komunikacji, każda cząstka byłaby samotna w swoim własnym wszechświecie. Jest zatem potrzebna dwustronna droga komunikacji, pomiędzy każdą cząstką a resztą wszechświata, bez której nie zostaną ustanowione prawa natury. Prawa te są zatem ustanawiane w terminach wymiarów (jednostek), ustalanych przez całość materii. Fale struktury elektronu są źródłem komunikacji pomiędzy cząstkami materii. Powinniśmy dostrzec, że matematyczne rozwiązanie równania falowego rzeczywiście umożliwia taką stałą dwukierunkową komunikację poprzez fale, stanowiące jednocześnie strukturę elektronu. Rozumowanie podskórne prowadzi do warunków brzegowych dla struktury elektronu, które można streścić w dwóch wnioskach:
Dynamiczne fale Rezonansu Przestrzeni. Rezonans złożony jest z fal wchodzących, zbiegających się do wnętrza, oraz wychodzących, wychodzących z niego. Nałożone na siebie, te dwie fale tworzą falę stojącą, ze skończoną amplitudą w centrum. Ta fala stojąca jest strukturą elektronu. Wchodzące i wychodzące fale dostarczają komunikacji z resztą Wszechświata. Spin elektronu jest wynikiem odwrócenia w centrum fali wchodzącej i jej przemiany w wychodzącą.
Żeby coś opisywać, trzeba odnosić się do otoczenia. Wszystko względem czegoś. W rezultacie do całego świata. Świat jest jednym wielkim dziełem Bożym i nic nie ma znamion nieważności.
