31. Kuszenie Jezusa
Przed swoją działalnością Jezus przechodzi niejako rekolekcje duchowe w 27/28 r. Odbywają się one na górze Kwarantanna (Dżebel Quaretal) na pustyni. Jak mówią ewangeliści trwały czterdzieści dni (Mt 4,1–11; Mk 1,12; Łk 4,1). W czasach Jezusa liczba 40 była dla Izraela pełna treści symbolicznych: po pierwsze, przypominała o 40 latach wędrówki Izraela przez pustynię, które były czasem kuszenia narodu żydowskiego do buntu. Mojżesz przebywał na górze Synaj 40 dni, gdzie otrzymał święte tablice przymierza. Podobnie Abraham szedł tyle do góry Horeb, na której miał złożyć w ofierze swego syna Izaaka.
Jezus musi jeszcze raz wszystko przemyśleć i przygotować się duchowo. Przechodzi On ostateczną próbę. Rekolekcjom towarzyszą akty pokory wobec Pana. Widomym znakiem jest post. Osłabione ciało jest szczególnie narażone na pokusy. W literackim obrazie pokazany jest sposób kuszenia Jezusa przez diabła. Szatan bierze sprawy w swoje ręce i próbuje złamać Jezusa. Czyni podobnie, jak czynił to w stosunku do Adama i Ewy. Kuszenie Chrystusa przypomina także doświadczenia narodu wybranego z okresu wędrówki przez pustynię (np. Wj 16,4; Ps 77,17–56). Chcąc wciągnąć Jezusa w pułapkę szatan cytuje Pismo święte: Aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień (Ps 91,11nn). Fragment ten mówi o opiece, jaką Bóg zapewnia człowiekowi wierzącemu. Szatan pokazuje się tu jako znawca teologii. Należy mieć to na uwadze, bo wykład Pisma Świętego może w rzeczywistości stać się też narzędziem Antychrysta. Na bazie pozornych osiągnięć naukowej egzegezy pisano najgorsze książki, dokonujące destrukcji postaci Boga i demontażu wiary. Przykładem może być książka R. Dawkinsa, pt. Bóg urojony, wydana w polskim tłumaczeniu w Warszawie w 2007 r.
Diabeł jednak nie wie, że Jezus złączony wspólną wolą z Bogiem nie może grzeszyć. Nie rozumie on hipostazy Jezusa. Pyta więc Go: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem (Mt 4,3). Prowokuje Jezusa, aby dokonał pierwszego cudu dla własnych korzyści, dla zaspokojenia głodu i zadośćuczynienia pysze. Hagiografowie pragną pokazać postawę Jezusa wobec pokus. Jezus nie dał się zwieść atrakcyjności zła. Odpowiada On szatanowi (pokusom) słowami Pisma Świętego: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych (Pwt 8,3; Mt 4,4; Łk 4,4). Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień» (Mt 4,5–6). Jezus odpowiada: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego (Pwt 6,16; Mt 4,7; Łk 4,12). Szatan pyta Jezusa po raz ostatni: Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon» (Mt 4,8–9). Na to Jezus: Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz (Pwt 6,13; Mt 4,10; Łk 4,8).
Słowa cytowane z Pisma Świętego świadczą o pełnym przygotowaniu Jezusa do nowej roli. Posiada On już pełną wiedzę. Jest świadomy swego stanu. Widoczny jest tu pierwszy etap tajemnicy Jezusa i Jego nauki – życie oparte na każdym słowie, które pochodzi z ust Bożych.
