Jedną z najstarszych kultur cywilizacji epoki brązu (ok. 3000 tys. lat przed Chr.) w obszarze Morza Śródziemnego była kultura minojska (kreteńska). Ujawniła się ona przez prace archeologiczne prowadzone przez archeologa Arthura Evansa w Knossos na początku XX wieku. Szczyt rozwoju osiągnęła  ok. 1675–1450 lat przed Chr. (okres młodszych pałaców).  Cywilizacja minojska stała na wysokim poziomie. Budowano wiele pałaców i obiektów budowlanych w miastach Fajstos, Malli i Kato Zakros), które były siedzibą władców i centrum życia społecznego, politycznego i gospodarczego. Homer wspominał o stu miastach na Krecie. Ciekawe, że żadne z odkopanych miast nie miało murów obronnych. Widocznie mieszkańcy czuli się niezagrożeni. Prowadzono handel morski na dużą skalę.  Minojczycy czuli się potęgą światową. Bezpieczeństwo opierano na silnej flocie, stąd beztroskie poczucie braku zagrożenia. W architekturze stosowali drewniane kolumny, które chroniły budowle od trzęsień ziemi. Kultura minojska została zniszczona pod koniec XVI wieku przed Chr. w czasie naturalnych katastrof, trzęsienia ziemi i wybuchu wulkanu ok. 1645/1628 przed Chr. na wyspie Thira (data wybuchu jest wątpliwa), który spowodował olbrzymie tsunami. Jedna z teorii wspomina o wybuchu wulkanu na wyspie Santorini i trzęsieniu ziemi.  Zburzone pałace zostały odbudowane i poszerzone. Na ścianach pojawiły się niespotykane dotąd duże freski na wzór malarstwa egipskiego.

          Przed 1200 roku przed Chr. osłabiona wyspa padła ofiarą najazdu Mykeńczyków (Greków), którzy dokonali dalszego dzieła zniszczenia. Równocześnie kultura minojska połączyła się z kulturą mykeńską. Kultura oparta na kulcie zmarłych przodków, po katastrofie, przeobraziła się w religie bogów, którzy byli obciążani  za zaistniałe wypadki.  Wspomnienia po kulturze minojskiej stały się kanwą licznych legend. W Knossos pałac Minosa związany był z mitem o Minotaurze (2000–1570 przed Chr.). Spotkałem się z opinią, że może Kreta i okoliczne wyspy były tą osławioną Atlantydą, o której wspominał Platon?

         Warto tu wspomnieć o religii naturalnej opartej na kulcie przodków. Oparty był na szacunku wobec starszych i ciągłości pokoleń, a więc  w wiarę w życie pozagrobowe. Zmarłym oddawano należną im część. W modlitwach zwracano się do nich o błogosławieństwa i protekcję. Ludzie mieli zdolność do kontaktów mistycznych z przodkami. Czerpali z nich moc uzdrawiającą. Wiedzieli, że stan ducha zmarłych ma wpływ na relacje budowane przez żyjących  Wykorzystywali swoje zasoby duchowe otrzymane od Stwórcy.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949