Leonardo da Vinci (1452–1519) – włoski , renesansowy malarz, architekt, filozof, poeta, odkrywca, matematyk, mechanik, anatom, geolog. Był uważany za archetyp “człowieka renesansu”, którego wydawałoby się niespożytej ciekawości  dorównywała tylko siła kreatywności. Szeroko uważa się go za jednego z największych malarzy wszech czasów i prawdopodobnie wszechstronnie utalentowaną osobę w historii. To właśnie talent malarski przysporzył Leonardo’wi największej popularności. Mona Lisa i Ostatnia Wieczerza zajmują czołowe  miejsca na listach najsławniejszych, najczęściej imitowanych i wspominanych portretów i dzieł malarstwa. W Polsce znane jest także dzieło Dama z gronostajem, ze względu na to, iż jest jedyną pracą artysty jaka znajduje się w polskich zbiorach.  Do czasów dzisiejszych przetrwało najprawdopodobniej 15 jego obrazów. Leonardo tworzył projekty wyprzedzające jego czas, opracowując koncepcję helikoptera, czołgu, wykorzystania podstaw tektoniki płyt, podwójnego kadłuba łodzi i wiele innych innowacji. Względnie mała liczba jego pomysłów została wcielona w życiu za jego czasów. Interesował się również filozofią. Przede wszystkim był humanistą. Swoje przemyślenia wyrażał w sztuce którą uprawiał i w koncepcjach które kreślił na papierze.

Giovanni Pico della Mirandola (1463–1494), wybitny przedstawiciel włoskiego Odrodzenia. Podejmował dialog na temat kim jest człowiek. Według niego, człowiek nie został stworzony jako coś, ale powołany do tego, aby sam siebie tworzył. W swoich pracach przedstawia człowieka jako istotę autonomiczną, niezależną od Boga: każdy jest kowalem swojego losu. Filozoteizm mówi podobnie z jednym zastrzeżeniem. Bóg powołał człowieka do wielkiej godności. Dając mu wolność wystawił go na wielka próbę. Człowiek nie tylko ma modernizować  Świat, ale sam siebie doskonalić. Mirandola miał rację. Człowiek sam siebie tworzy. Trudno jednak przyznać mu rację, że człowiek jest istotą autonomiczną. Wszystko co dzieje się w przestrzeni Bożej Opatrzności jest z nim integralnie związane.

Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (1469–1527), prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata florencki, jedna z postaci włoskiego Odrodzenia. Uważał, że polityka – będąc pewną „sztuką” – nie podlega ocenom moralnym. Od jego nazwiska powstał termin „makiawelizm”. Władca powinien postępować według rozumnej oceny sytuacji państwa, racją stanu, a nie zasadami moralnymi. Prawdą jest, że inne decyzje podejmuje władca, a inne pojedyńczy człowiek. Władza nie może być jednak zwolniona z zasad moralnych, które porządkują Świat.

         Do przedstawicieli tego okresu, którzy swoją twórczością wyrażali epokę odrodzenia, to:

Galileusz (1564 –1642), włoski uczony, astronom

Giordano Bruno (1548 –1600), włoski filozof, teolog, poeta

Mikołaj Kopernik (1473 –1543), astronom, matematyk, twórca systemu heliocentrycznego.

Michał Anioł (Michelangelo Buoanarroti 1475 –1564) włoski malarz, architekt, autor fresków w Kaplicy Sykstyńskiej.

Jan Kochanowski (1530 –1584), wybitny polski poeta.

Mikołaj Rej z Nagłowic (1505 –1569). poeta, teolog ewangelicki

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949