Każdy kto interesuje się współczesną fizyką zna pojęcia z teorii względności: dylatacji czasu i kontrakcji długości. Może zaskoczę moich czytelników, ale mam dla nich własne wytłumaczenie.
Wzór na prędkość światła można zapisać:
c = s/t = s᾽/ t’
s’ – droga mierzona w układzie poruszającym (w wyniku kontrakcji – skróceniu)
t’ – czas mierzony w układzie poruszającym (w wyniku dylatacji – skrócenia czasu)
Według A. Einsteina Prędkość jest stała i wynosi ok. 300 tys. km/s. Fizycy tłumaczą, że w układzie poruszającym następuje skrócenie długości (kontrakcja) i skrócenie czasu (dylatacja). W wyniku podzielenia tych dwóch wielkości otrzymuje się poprawną prędkość światła wynikającą z prawa A. Einsteina. Aby można było zgodzić się z tymi pojęciami i tłumaczeniem fizyków należy dodać, że są to wielkości pozorne (względne), a nie rzeczywiste.
Nota bene pierwszy ułamek jest obarczony dużym błędem, bo mówi o pomiarze w układzie nieporuszającym się (inercjalnym, który we Wszechświecie rzeczywistym nie istnieje (bo trudno jest wyznaczyć początek układu inercjalnego we wszechświecie i z czym go związać).
Prawdą jest, że prędkość światła jest stała, bo światło zawsze porusza się jakby biegł w układzie niezależnym od swego źródła. Ten fenomen tak bardzo różni się od zasad istniejących w mechanice, że można przypisać mu pochodzenie transcendentne. Spotkałem się z opinią, że promień światła jest boską strzałką (ze względu na wskazywanie kierunku w idealnej linii prostej) i dlatego nie podlega prawom ustanowiony dla przestrzeni rzeczywistej.
Może ktoś pomysłowy, w wolnej chwili, z dróg wytyczonych przez promienie światła, umie odtworzyć (matematycznie z układu równań prostych z pomocą komputera, lub innych mechanizmów) cześć układu o znamionach inercjalnych?
Ponownie zmuszony prosić o pomoc, choć nie mam już złudzeń.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
