Egzystencjalizm w wersji teistycznej (N. Abbagnano, N. Bierdiajew, M de Unamuno, L. Szestow, P. Wust):

Nikołaj Aleksandrowicz Bierdiajew (1874–1948) zaliczany do myślicieli prawosławia. Był on zwolennikiem nadziei powszechnego zbawienia (apokatastaza). Nadzieja ta znajduje uzasadnienie w Liście do Tymoteusza: “Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tym 2,3–4). Początkowo zajmował się marksizmem. Później zarzucił filozofię Marksa  i zainteresował się egzystencjalizmem. Zajął się pojęciem twórczości i czynu twórczego do przezwyciężenia upadku świata i wyniesienie go do rzeczywistości noumentalnej (samej w sobie), w której znajduje się pierwiastek boski. Był zdania, że rozpoczęte odkupienie win na krzyżu musi mieć  zakończenie w powszechnym zbawieniu.

          Pomimo głębokiej religijności był otwarty na dialog z krytyką wiary i Kościoła. Bierdiajew wychodził od człowieka do Boga. Zajmował się problemem zła i nienawiści świata do dobra. Parafrazując figurę kartezjańska mawiał: “cierpię, więc jestem“. Był przeciwnikiem nacjonalizmu, silnie związany z teologią prawosławia i filozofią miłości. Zajmował się zagadnieniem wolności. To zagrożenie widział w filozofii Marksa. Nie mógł zaakceptować utraty wolności osobistej i głoszonej przez bolszewików dominacji społeczeństwa na jednostką. W jego filozofii dostrzega się pewną naiwność egzegetyczną w tłumaczeniu pochodzenie Adama. Jak tłumaczył “Adam u swych początków nie był ani mężczyzną ani kobietą, był dwupłciowy androgyniczność“. Taki pogląd jest w sprzeczności z doktryną chrześcijańską.

Miquel de Unamuno (1864–1936)  hiszpański filozof, rektor Uniwersytetu w Salamance. Główna jego myśl dotyczyła nieśmiertelności człowieka. ałe zycie poszukiwał sensu życia. Jak Hume przyznawał jednak, że na drodze rozumowej nie można udowodnić nieśmiertelności duszy ludzkiej. Podobnie jest z istnieniem Boga, ale odrzucał jego realnie istnienie. Był przekonany, że Bóg jest bytem urojonym. Wierzyć w Boga to o tyle , co Go stworzyć. Jego filozofia ma w sobie wiele sprzeczności i paradoksów. Jego filozofia wywarła głęboki wpływ na życie umysłowe Hiszpanii.

Lew Szestow (1866–1938)  rosyjski filozof, z wykształcenia matematyk, prawnik. Od 1920 roku w Paryżu, gdzie wykładał na Sorbonie. Zajmował się  stosunkiem człowieka do Boga. Stworzył antyracjonalistyczną filozofię. Uważał, że kultura europejska jest w kryzysie.  Sam podchodził do wiary na sposób fundamentalny.

Piotr Wust (1884–1940)  niemiecki filozof egzystencjalny nurtu chrześcijańskiego. W swojej filozofii akcentował kulturową jedność Europy, której gwarantem jest jedynie wiara katolicka. Uważał, że modlitwa czyni człowieka spokojnym, dziecięcym i obiektywnym.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949