Drugą ważną postacią Starego Testamentu jest Mojżesz. O nim też milczą źródła pozabiblijne. Prawdopodobnie żył w XIII wieku przed Chr. Niektórzy badacze twierdzą, że Mojżesz nie jest postacią historyczną, ale został powołany przez hagiografów jako ikona przesłania religijnego. Są również głosy, że przedstawia osobę która istniała, ale nie została opisana przez żadne źródło historyczne. Informację o exodusie Żydów z Egiptu są mocno naciągnięte. Liczby które są przytaczane w ST są przesadzone, a cały exodus był niewielkim incydentem historycznym, który został wyolbrzymiony dla potrzeb doktryny judaistycznej. Archeologia nie dostarcza żadnych informacji a istnienie Mojżesza jak i exodusu. Brak jest wiarygodnych informacji w egipskich inskrypcjach, co jest zastanawiające. Zatem głównym źródłem informacji pozostaje przekaz biblijny.
Jedyną wzmianką godną uwagi występuje na odkrytej steli Merenptaha z czarnego granitu pochodząca z lat 1236–1233 przed Chr., na której zapisano zwycięstwo Merenptaha nad koalicją związaną przez Libijczyków, którzy najechali na starożytny Egipt. Na samym końcu jest wzmianka dotycząca Izraela związanego z opisem wojny. Stela Merenptaha potwierdza istnienie państwa Izraela w okresie XIII–XI wieku przed Ch. To wszystko.
Główne informacje pochodzą z Księgi Wyjścia, której data napisania nie jest jasna. Wiadomo, że autorów jej było kilku z różnych okresów, ale ważne jest, że jej ostateczny kształt pochodzi z okresu niewoli Babilońskiej, w okresu w którym na nowo interpretowano i układano całokształt koncepcji biblijnej. Uczeni są zdania, że były dwa wyjścia Izraelitów w różnym czasie, i te zdarzenia połączono w jeden przekaz biblijny.
Na tle zdarzeń historycznych hagiografowie chcieli przekazać Boga jak Pana wrażliwego na wołanie uciśnionych. W postaci Mojżesza widoczny jest Wybrany przez Boga aby ocalił Lud Boży. Bóg przekazuje dekalog, podstawę biblijnej nauki moralnej. Księga pokazuje lud często buntowniczy, ale powołany do wyjątkowego i wspaniałego spotkania z Bogiem.
Bóg często posługuje się różnymi postaciami do realizacji swoich zamiarów. Dla tych potrzeb hagiografowie powołali do istnienie aniołów. Na przykładzie Mojżesza widać, że takim wykonawcą (sługą) Bożych zamysłów jest człowiek obdarzony charyzmą i szczególnymi darami (czynił cuda, był bardzo mądrym przywódcą). Ważna przy tym nie jest sama postać, ale przesłanie które wnosi i realizuje cele. Np. tablice Mojżeszowe zostały wykute przez wspomnianego Mojżesza. Inspiracją dla niego były zapisy w “Księdze zmarłych” (papirus), którą starożytni Egipcjanie wkładali do grobów. Zajęło mu to jakiś czas. Jego nieobecność i długie czekanie zniecierpliwiła Izraelitów i zrodził się bunt.
Na kanwie postaci Mojżesza pokazano Przymierze Boga ze swoim wybranym ludem, ale też ułomności ludzkiej natury. Jeden z hagiografów w obrazie rozmowy Mojżesza z Bogiem ujawnił w słowach: “Jestem, który Jestem” (Wj 3,14), dla mnie fundamentalny przekaz, a mianowicie dynamiczną naturę Boga. Bóg jest, działa i przez to działanie ujawnia swoje istnienie. Słowa te zostały przeze mnie wykorzystane do opracowania nowej koncepcji całej rzeczywistości, która jest Boskim tchnieniem. Dynamiczna natura transcendencji przelała się na całą rzeczywistość.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
