Dobro jest czymś więcej niż tylko wyrazem woli czynienia dobrych uczynków. Dobro można czynić, ale dobro ma również swoją ontologiczną postać. W swoich rozważaniach podpieram się nowymi pojęciami jak funkcjonał (nie-byt), pozytywna energia, które podkreślają jego wieloaspektowość i trudność w jego pełnym zdefiniowaniu. To coś (energia pozytywna wynikająca z dualizmu bytowego: substancja=energia), co jest niezbędne do podtrzymywania istnienia Świata. Na przykład dobroć wynikająca z Ofiary Krzyża jest zagospodarowana do odkupienia ludzkich grzechów wynikających ze słabości ciała. Dobroć Odkupująca jest wielkim dobrem. Każdy człowiek może uczestniczyć w generowaniu dobra (poprzez wolę, intencje, modlitwy), a także czyniąc dobre uczynki, uznając, że ontologiczne dobro może wygenerować jedynie Bóg. Małymi dobrami w skali globalnej można uzyskać dobro na skalę kosmiczną.

          Teologiczny aspekt dobra można odnieść do chrześcijańskiego kontekstu Ofiary Krzyża, który może przemawiać do osób z chrześcijańskim zapleczem kulturowym i religijnym i podkreślać, że każdy człowiek może przyczyniać się do generowania dobra. Rzeczywistość materialna narzuca czasem odruchy, które nie zawsze są moralnie obojętne (adiafora). Nie wszystkie negatywne uczynki wynikają ze złej woli, lecz są narzucane przez losowość zdarzeń, słabości ciała, prozę życia, katastrofy pogodowe itp., co jest realistycznym i wyrozumiałym podejściem do ludzkich słabości. Neutralizacja tych grzechów przez Ofiarę Krzyża wpisuje się w teologiczne ramy chrześcijaństwa, pokazując, że istnieje nadzieja i możliwość oczyszczenia.

          Istota, natura dobra jest trudna do zdefiniowania, ponieważ ma pochodzenie transcendentne (metafizyczne) i należy do Bożych tajemnic. Ocena dobra należy do Boga: “Bóg jednak zamierzył to jako dobro” (Rdz 50,20). Pojęcie dobra może wykraczać poza ludzką zdolność pełnego jego pojmowania. Jest odbierane bardziej intuicyjnie przez ludzkie sumienie

          Przyswojenie funkcji dobra i jego zgłębienie w sercu może rzucić nowe światło na ten paradygmat i zachęcić do jego czynienia .

          Wszystkie pojęcia pochodzenia transcendentnego można jedynie obrazować. Każdy może mieć własny obraz dobra. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że dobro jest potrzebne zarówno dawcy, jak i biorcy.

          Refleksja i osobiste zgłębienia natury dobra może zachęcić do duchowego rozwoju i aktywnego uczestnictwa w tworzeniu dobra na świecie.

          Teologia stawia znak równości między Bogiem, a Dobrem. Dobro można czynić: “Będę ci świadczył dobro” (Rdz 32,13); “Pan niech postępuje z wami według swej dobroci” (Rt 1,8), ale i sam Bóg jest Dobrem (Summum bonum – najwyższym dobrem). Jest nie tylko dobry, lecz jest samą istotą Dobroci: “Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg” (Mk 10,18).