Próba wykładu dla najmłodszych

Czas

          Wyobraźmy sobie, że istnieją w świecie dwa pudełeczka w pewnej odległości od siebie. Nic się z nimi nie dzieje. Po 100 latach ich obserwacji można powiedzieć, że czas nie miał tu żadnego znaczenia. One ciągle są takie same. Gdyby jednak cokolwiek zmieniło się, to sensowne byłoby pytanie kiedy to się stało. Aby odpowiedzieć na to pytanie wprowadzono pojęcie czasu jako miary zmienności. To pojęcie ma charakter fizykalny. To samo nazwę <czas> używa się do obiegowego określania mijających chwil. Kiedy mówimy o czasie w tematyce naukowej należy brać pod uwagę czas fizykalny, a nie odczuciowy. To rozróżnienie pozwoli uniknąć nieporozumień.

          Na katechezie słyszy się, że Pan Bóg nie ulega zmianie, jest zawsze jest taki sam. Wobec definicji fizykalnej nie można mówić o czasie. Czasu nie ma, bo nie ma zmienności.

          Przekaz, że przed powstaniem Świata nie było czasu bardzo źle odbiera wielu wiernych. Przyzwyczajenie do upływu chwil jest bardzo silne i nie bardzo chce się wierzyć, że czasu nie było. W człowieku budzi się bunt wobec czegoś tak niedorzecznego.

          Kłopot jest w tym, że miesza się oba pojęcia: czas fizykalny z czasem odczuciowym. No to jak jest naprawdę?

           Czas jest pojęciem linearnym ciągnącym się od nieskończoności (wstecz) do nieskończoności (przyszłość). Na tej nieskończonej linii (pojęcie konceptualne, istniejące w umyśle) czasu Bóg zaznaczył punkt zerowy. Od tego momentu rozpoczął się bieg czasu rzeczywistego.

Proszę o komentarz.