Próba wykładu dla najmłodzych

Względność

          Gdyby w tym samym czasie wystrzelono z armat w Warszawie i w Krakowie, to w Kielcach najpierw usłyszano by huk z Krakowa, a potem z Warszawy. Można byłoby wyciągnąć błędny wniosek, że wystrzały nie były jednoczesne. Względność odbioru sygnałów zmysłowych jest tak powszechna, że można powiedzieć, że wszystko co jest odbierane, badane jest względne.

          Zdarzenia dzieją się naprawdę. Nie zawsze można je uchwycić takie jakie są. Na przełomie XIX i XX wieku kłopot ten urósł do monstrualnych rozmiarów. Powstała na tym tle szczególną teorią względności (1905 r.), a parę lat później ogólna teoria względności.

          Błędem tych teorii było urzeczywistnianie oglądów względnych. Modele konceptualne nabierały realnego wymiaru. Rzeczywistość mieszała się z wizją. Pomieszano w głowach nie tylko zwykłym ludziom, ale i uczonym.

          Uczeni udowadniali prawdziwość teorii względności czyniąc ciągle te same błędy. Nauka została wprowadzona na niewłaściwy tor rozwoju. Straciła wiele cennych lat rozwoju.

           Względność to nieunikniona pułapka. Wszyscy muszą się z nią zmierzać na co dzień. Można dojść do przekonania, że taka jest natura Świata. Inaczej być nie może.

          Warto zauważyć, że względność jest czymś fascynującym i ubarwiającym  życie. W względność wpasowują się takie pojęcia jak gust, wrażliwość na piękno, ciekawość, fascynacja. Mówi o tym słynny aforyzm łaciński: de gustibus non est disputandum (o gustach nie należy dyskutować). Bóg dostarczył człowiekowi wiele ciekawostek, aby nasze życie był ciekawe, nie do końca odkryte, fascynujące.