Warto zastanowić się co jest gorsze, brak wiedzy, czy głoszenie fałszywej prawdy. Nie jest dobrze, gdy przyjmuje się wiedzę bezkrytycznie. Jeszcze gorzej, gdy głosi się ją jako jedynie prawdziwą. Dotychczasowe doświadczenia moje uzmysłowiły mi istniejące bariery poznawcze, które muszę przyjąć z pokorą, że istnieją, choć ich nie do końca się rozumie. To co przekracza moją wyobraźnię i pozostaje w obszarze pojęć abstrakcyjnych i konceptualnych:

– natura duchowa,

– energia,

– życie,

– funkcjonał,

– stan Prawdy,

– stan Dobra najwyższego.

 

          Pojęcia powyższe, choć niezrozumiałe do końca są szeroko używane. Źródłem ich jest przestrzeń transcendentalna. Cztery pierwsze wynikają ze skutków jakie czynią i przez to mogą podlegać badaniom umysłowym   oraz  dwa ostatnie, które są modelami rozumienia Bożego mechanizmu relacji Stwórcy do stworzenia. Poniżej w krótkim opisie:

 

Natura duchowa

Wyczuwalna przez wnętrze (serce, sumienie) człowieka, bez możliwości zmysłowego oglądu. Można ją rozpatrywać w kategorii bytów i niebytów. W bytach stanowi ich substancję (niemożliwą do uchwycenia zmysłowego). W niebytach wykazuje charakter stale działający. Posiada przymioty[1], które istnieją nawet bez podłoża (które jest nieosiągalne dla człowieka).

 

Energia

Ujawnienie mocy Boga w działaniu. Tchnienie mocy Boga. Narzędzie Bożego działania. Energia nie może istnieć samodzielnie. Musi być stale podtrzymywana przez Stwórcę. Energia jest podłożem materii.

 

Życie

Efekt Bożej ingerencji. Tchnienie Boga, które ożywia materię (w pewnym sensie jest naruszeniem praw przyrody)[2].  Zapis w pamięć materii procesów prokreacyjnych i życiowych (DNA).

 

Funkcjonał

Nośnik emocji dobrych i złych. Natura transcendentalna. Autostrada relacji między Bogiem a człowiekiem i odwrotnie. Interferuje (wzmacnia się lub osłabia). Subiektywnie mierzalny (większe/mniejsze). Odbierany (wyczuwalny) przez człowieka.

 

Stan Prawdy

Modelowa przestrzeń zapisu i opisu wszystkiego, co można ująć w pojęcie Prawdy[3].  Przestrzeń przekazu słów Bożych. Autostrada myśli Boga.

 

Stan Dobra najwyższego

Modelowa przestrzeń zapisu woli Boga. To co jest pragnieniem Boga (wola) stanowi najwyższe dobro.

 

          To co przekracza umysł, ale ujawnia się jako coś istniejącego musi pozostać w przestrzeni wiary. Nie chodzi tu, czy coś jest czy nie, ale zrozumienie substytutu (natury) tych zjawisk.

          Człowiek przez swoją naturę, też duchową, może sięgać po owoce tych pojęć. Może mieć też własny wkład w zapisie swoich darów, uczynków i miłości.

          Celowo pominąłem pojęcie Miłości, Miłosierdzia. Miłość to coś, co jest rozpoznawane przez serce i duszę. Ją się zna, o niej się wie, ale trudno jest ją opisać. Miłość jest główny motorem działania i relacji Boga ze stworzeniem. Można powiedzieć, że Bóg jest Miłością. Miłość jest najdoskonalszą autostradą, po której można zjednoczyć się z Bogiem. To pojęcie, które nie podporządkowuje się logice. Logika jest koniecznym narzędziem w świecie rzeczywistym. W świecie transcendentalnym ma zastosowanie mniejsze.

 

Miłosierdzie to aktywne działanie w wyniku miłości. Nie ma w niej miejsca dla logiki. Główny Przymiot Boga: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36).